Thanksgiving

Het wordt een druilerige, mistige dag, deze Thanksgiving. Dat deert ons niet, want we hoeven nergens heen. We vieren het gezellig met zijn vijven thuis. Er valt toch iets voor te zeggen om familie ver weg te hebben. Als je er niet heen reist, hoef je je dag niet te verknippen. Mijn schoonzus heeft me wel alweer warm gemaakt voor een ski Thanksgiving in Colorado volgend jaar, dus dan zullen we, als dat doorgaat, wel reizen, maar het er graag voor over hebben.

Rick staat al vroeg in de keuken. Dit is helemaal zijn feestdag, hij geniet van het koken, waar hij voor de verandering ruim de tijd voor heeft. Van hulp wil hij (nog) niets horen. Intussen kijken we naar de Macy's Thanksgiving parade op de televisie, een 83 jaar oude traditie. Saskia en ik dromen ervan die ook eens live te zien. New York is niet zo ver weg, maar wel duur, zeker op zulke hoogtijdagen.

De motivatie ontbreekt mij helemaal om te gaan sporten. Het weer ziet er troosteloos en saai uit, ik heb geen zin in de sportschool en de Wii is ook geen optie, omdat we naar de parade kijken. Ik moet wat doen aan beweging, anders weet ik, dat ik er vanmiddag spijt van ga hebben.

Met mijn twintig pond vest aan neem ik Cosmo mee voor een wandeling. Zoals altijd krijg ik er na zo'n tien minuten toch zin in en loop zo veertig minuten vooral heuvels op. Onderweg zie ik allerlei bekenden, die allemaal vrolijk "Happy Thanksgiving!" roepen. Mijn beweging heb ik zo gehad en mijn gevoel van onrust is ook verdwenen.

Saskia loopt te bokken, want zij wilde graag een macaroni gerecht maken, waarvan ze het recept van een jongen op school kreeg. Alleen hebben we niet alle ingredienten. Als de kinderen willen kokkerellen, moedig ik dat altijd aan, dus ik neem Sas mee naar de Safeway.

Daar is het, toch wel tot mijn verbazing, want de wegen zijn zo stil als op een zondag, flink druk. Kennelijk hebben meer mensen op het laatste moment nog dingen nodig. De meeste Amerikanen eten het Thanksgiving maal in het begin of midden van de middag. Wij zijn laat met onze streeftijd van 17 uur.

Bij de Starbucks naast de Safeway halen we wat gingerbread lattes. Ook voor de kok thuis, want die is daar dol op. Ook bij Starbucks is het heel druk. Zij zijn tot vier uur vanmiddag open, hoor ik een medewerkster zeggen. Vroeger was alles dicht op Thanksgiving, maar steeds meer zaken gaan open op die dag. Waaronder TGI Friday's, dat dit jaar voor het eerst ooit zijn deuren open zal houden. Dat was gisteren nieuwswaardig.

Naarmate de middag vordert zijn er toch dingen, waar Rick hulp mee nodig heeft. Saskia maakt haar macaroni met kaas met een korstje. Katja, Kai en ik snijden groentes, pureren aardappels en zoete aardappels (dit jaar niet met marshmallows, maar met gember en andere kruiden).


Ondertussen kijken we, ook weer traditioneel, naar de footballwedstrijd tussen de Detroit Lions en Green Bay Packers. Rick komt uit Michigan, dus het interesseert hem een beetje. Gelukkig heb ik geen man, die iedere zondagmiddag uit de running is om de footballwedstrijden te zien! Zoals verwacht verliest Detroit.

Morgen zal het de grootste koopjesdag van het jaar zijn en de meisjes bereiden zich terdege voor. Ze buigen zich over de reclamefolders en maken notities. Beiden zijn van plan voor twaalf uur te gaan winkelen.

Tegen vijven is de kalkoen klaar en kunnen we aan tafel. We gebruiken het porcelein, dat we na het overlijden van Ricks moeder van Ricks vader hebben gekregen. Het is absoluut niet mijn smaak, maar Rick heeft er natuurlijk goede herinneringen aan. Ach, het is porcelein en heeft een feestelijke uitstraling, dat is het belangrijkst. Bovendien gebruiken we het welgeteld twee keer per jaar.

Voor we aan de maaltijd beginnen, brengt Rick een toast uit op ons allen en hoe fijn het is om deze feestdag weer met het hele gezin te mogen vieren. Daarna gaan we de tafel rond om te zeggen, waar we dankbaar voor zijn. Dit vind ik altijd een mooie traditie, maar Saskia is nu tiener genoeg om het aanvankelijk belachelijk te vinden.


Er is genoeg voor een weeshuis!

Als Katja en Kai echter serieus antwoorden (de een dankbaar voor ons, maar vooral ook poes Sushi, die er voor haar is, als wij er niet kunnen zijn, de ander gewoon blij met het leven), moet Saskia ook wel. Dan komt er toch wel iets heel liefs uit: zij is dankbaar, dat wij altijd naar haar luisteren en serieus nemen, als zij zich niet goed voelt.

Het wordt een heerlijke maaltijd! Natuurlijk is er veel te veel voor ons vijven. Al ben ik geen kalkoenfan, Rick heeft hem heerlijk sappig gebraden. De zoete aardappelenpuree met gember en de door Kai opgeklopte aardappelpuree met knoflook en rozemarijn smaken ook voortreffelijk. De gerechten van Whole Foods zijn zeer smakelijk en de haricots verts met Butter Buds een grote verbetering over de gewoonlijke blikboontjes (mijn bijdrage).

We smullen en kletsen en genieten van het samenzijn. Dat is wat Thanksgiving toch vooral is: samen zijn. Dan is er heel wat op te ruimen en veel liflafjes voor morgen. Daar hebben we plastic bakjes voor nodig, dus die ga ik uit de kast halen.

Tot mijn schrik zie ik allemaal zwarte poepjes op de grond daar! Muizen! Die hebben we in de basement ook al gehad, maar Rick heeft het lijk van een van hen gevonden, dus we dachten er klaar mee te zijn.

Maar nee, duidelijk heeft een van hen deze voorraadskast ook gevonden. Waarom hebben we nu drie katten? Die wel "cadeautjes" in de vorm van onthoofde muizen en chipmunks buiten kunnen brengen, maar binnen "muizen" ze kennelijk niet. Tijd voor ons om op strategische plekken muizenvallen neer te zetten, want als ze aan onze bedrading beginnen hebben we echt een probleem!

De meisjes en ik kijken naar "Charlie and the Chocolate Factory" in HD. Johnny Depp is zo vreemd daarin. Voor het eerst zie ik een overeenkomst met Michael Jackson in zijn optreden. Ik vraag me nu af, of dat een parodie op Michael Jackson's Neverland was.

Rick heeft gisteravond twee pumpkin pies gebakken, waarvan we er vanavond, een paar uur na de maaltijd, een soldaat maken. Toen ik hier pas was, vond ik pompoenvlaai niet te eten! Het was voor mij hetzelfde, als wintergreen en root beer (beiden nog steeds smaken, die ik niet lekker vind). Maar pumpkin pie "groeide op mij" (grew on me), zoals we hier zeggen, en nu vind ik het wel lekker. Ik ben niet zo'n zoete kauw en juist dat meer pittige trekt me aan.

Met zijn allen genieten we van het dessert. Dan kijken we naar het concert van Paul McCartney op ABC. Hij was toch echt wel de hoofdpersoon van "The Beatles". Ook heeft hij meer energie met zestig plus, dan Rick en ik zelfs maar hopen te hebben. Het leukste: wij kunnen de liedjes meezingen, maar Katja en Saskia ook! Geen wonder, dat hij zo populair blijft, het is muziek van alle tijden.

Happy Thanksgiving:
T is for the trust the pilgrims had so many years ago
H is for the harvest the settlers learnt to grow
A is for America, the land in which we live
N is for nature and beauty which she gives
K is for kindness, gentle words, thoughtful deeds
S is for smiles, the sunshine everyone needs
G is for gratitude... our blessings big and small
I is for ideas, letting wisdom grow tall
V is for voices, singing, laughing, always caring
I is for Indians, who taught them about sharing
N is for neighbors, across the street, over the sea
G is for giving of myself to make a better me
by Judith.A. Lindberg