Ice!

Tot mijn verbazing is Saskia uit zichzelf om tien over zes al op. Kai is er minder van gecharmeerd, want hij moet nu op haar wachten voor zijn douche. Gelukkig kunnen ze tegenwoordig beter met elkaar door een deur en spreken ze af, dat Saskia voortaan in onze badkamer gaat douchen, als ze zo vroeg opstaat. Dat alles zonder ruzie of interventie van ons, ze worden volwassen!

De zon van gisteren heeft plaatsgemaakt voor wolken. Het is ook een stuk koeler, maar ja, twintig graden eind november is ook voor hier heel ongewoon. De core training vanochtend is intensief. Daarna doe ik een half uur traplopen. Uit het raam zie ik mensen met paraplu's lopen. Jakkes, regen!

Tegen de tijd, dat ik thuiskom, plenst het echt. Toch wil ik Cosmo zijn wandeling niet onthouden en neem hem mee in de hoop, dat hij zijn behoeftes snel zal doen. Gelukkig houdt Cosmo helemaal niet van nattigheid! We zijn net een blok op weg en hij wil al niet meer verder. Ik trek hem niet mee, dit keer, als hij geen zin heeft, dan ik ook niet!

Pat belt, zij is vandaag en morgen hier in Vienna en vraagt, of ik zin heb samen iets te gaan doen. Eens kijken, berg was wegvouwen of iets leuks ondernemen met Pat? De beslissing is snel genomen. Alleen, wat gaan we doen, want fotograferen in deze regen gaat niet, natuurlijk.

Zin om naar Washington te gaan hebben we niet. Eigenlijk willen we graag binnen Kerstversieringen fotograferen, maar in de malls mag dat niet. Uiteindelijk kiezen we voor lunch en een film (Blind Side) bij Tysons Corner. Pat zal mij, als ze eenmaal hier is, ophalen.

Net voor Pat komt, zie ik op Facebook een advertentie voor "Christmas on the Potomac" bij het Gaylord Hotel in National Harbor, waaronder Ice!, een tentoonstelling van ijsbeelden. Aangezien we het liefst zouden gaan fotograferen, lijkt me dit perfect. Pat is er ook meteen voor te vinden.

Via de Beltway rijden we naar het noorden. Gelukkig is het verkeer heel licht, dus we bereiken al gauw de Woodrow Wilson brug. Alleen is het niet duidelijk, in welke baan we eroverheen moeten. We kiezen de verkeerde en moeten dus even omrijden. Gelukkig leiden er meer wegen naar Rome, eh National Harbor, en komen we onverwachts toch, waar we willen zijn.

We parkeren in de garage bij het Gaylord hotel. Gauw lopen we naar de ingang, want we hebben nog geen lunch gegeten en hopen in het hotel een restaurant te vinden. Ik ben heel wat gewend qua hotels, maar deze gaat in de categorie "enorm"!

De Kerstversieringen zijn prachtig, maar het is niet erg duidelijk, waar alles is. Uiteindelijk vraag ik het even in een van de winkeltjes. Er blijkt een Italiaans buffet te zijn. Daar hebben ze lekkere salades en we mogen van de vriendelijke serveerder ook wat desserts nemen, al zitten die niet bij onze prijs inbegrepen. De profiterolletjes zijn gevuld met slagroom, dus ik kan niet laten daar een beetje van te snoepen.


Het Gaylord hotel zelf is al prachtig

Dan zijn we klaar voor de kou. We lopen naar de Ice! tent en betalen de entree. Ik zag de advertentie vijf minuten voor Pat kwam, dus heb me niet goed voorbereid. Ten eerste hadden we de kaartjes online moeten kopen, dat had ons ieder $9 gescheeld. Ten tweede hadden we ons warmer moeten kleden en handschoenen mee moeten nemen, want het is binnen maar liefst -13!

We hebben wel winterjassen aan, maar dat is niet genoeg. Gelukkig krijgen we voor we naar binnengaan ook allemaal een lange blauwe gewatteerde jas aangereikt. Iedereen ziet er nu als een blauwe pinguin uit! Ook de kinderen krijgen jassen, waarin de kleintjes zowat verdrinken. Het is een koddig gezicht, maar blijkt al gauw niet overdreven te zijn.

Volgens de medewerkers loopt het hier in het weekend storm, maar vandaag is het heel rustig. Dat is fijn, want zo kunnen Pat en ik in alle rust rondkijken en fotograferen. Met een menigte zou dat niet lukken. Er is heel wat moois te zien!

Deze tentoonstelling is gemaakt van twee miljoen Amerikaanse ponden ijs, beslaat 1400 vierkante meter en heeft tien verschillende scenes, waaronder een met ijsglijbanen. Aan de ingang staan ijsbeelden van het Lincoln beeld in het Lincoln Memorial en het Jefferson Memorial.

Daarna lopen we een zaal binnen, waar een heuse ijsbrug staat. Aan weerszijden zijn taferelen met zwanen en herten te zien. Daartegenover is een huiskamer van ijs gebouwd. Een jongetje met teddy beer staat op de trap, er is een haard met stockings en een Kerstboom. Er staat een enorm ijspaard met een slee erachter, waar kinderen in gaan zitten. Het is allemaal perfect gemaakt.

Dansende pinguins in de volgende kamer leiden ons, via een verlichte ijstunnel, naar Santa's werkkamer. Daar zijn de elven aan het werk en staan echte pluche dieren naast hun ijsevenbeelden. Een enorme engel groet ons in de volgende ruimte. Als laatste staat er een prachtige ijzige Kerststal. De details in de ijsbeelden zijn indrukwekkend. De toegangsprijs lijkt hoog tot je je bedenkt hoeveel uren werk hieraan besteed zijn.

Graag zou ik teruggaan met Rick en de kinderen. Alleen zorg ik er dan wel voor, dat iedereen zich heel warm aankleedt! Ondanks mijn skijack en de lange blauwe jas ben ik verkleumd! Mijn handen vooral zijn door en door koud. Als het druk was geweest en we er langer over hadden gedaan had ik echt een probleem gehad!


Zoals altijd is er een winkel voor we naar buiten gaan. Ze verkopen allerlei Kerstspullen. Pat vindt een aantal dingen, maar ik houd me in. Dan ben ik toch weer even heel Hollands, want ik weet van bepaalde versieringen, dat ze elders een stuk goedkoper zijn. Natuurlijk wordt er bij zo'n toeristische attractie een paar dollar bij geteld.

De regen leek, toen we naar binnen gingen, op te zijn gehouden, maar nu komt het weer met bakken naar beneden. Arme Pat, die heeft aangeboden te rijden. Wat ik niet wist is, dat ze vanochtend al om half vijf opstond om bij Bombay Hook, Delaware, de sneeuwganzen met zonsopgang gade te slaan.

We grappen, dat zij nu mijn vriendin van "out of town" is en dat ze vandaag een groot avontuur heeft beleefd. Van sneeuwganzen (lijkt mij ook fantastisch om te zien, als ik Pats foto's bekijk!) tot ijsbeelden, een winterse dag was deze regenachtige laatste dag van november zeker voor haar.

Vanavond is de jaarlijkse Holiday Stroll op Church Street hier in Vienna. De burgemeester, Jane Seeman, zal de boom aansteken en er zouden allerlei festiviteiten zijn, zoals marshmallows roosteren, een kinderboerderij en pony ritjes en meer.

Het regent echter pijpenstelen en is ijskoud. Het lokt echt helemaal niet om naar buiten te gaan, vooral omdat we ver weg zouden moeten parkeren. De buitenactiviteiten zullen met dit weer geen doorgang kunnen vinden en Santa binnen heeft altijd een enorme rij wachtenden (buiten). Onze kinderen zijn toch ook te oud om Santa nog te willen zien.

Saskia heeft zich alleen erg verheugd op Church Street pizza, een New York stijl pizzeria, waar we vorig jaar hebben gegeten. Rick stelt voor die op zijn weg terug van zijn werk op te gaan halen. Dat vindt iedereen prima! Rick en ik vragen om extra champignons op onze pizza, heerlijk!

Wat ik erg leuk vind aan het Kerstseizoen zijn alle Kerstfilms en -series, die op de verschillende tv kanalen te zien zijn. Die verhalen zijn meestal vrolijk en leuk om met het hele gezin te kijken.