Geen pijn!

Zo vaak schrijf ik hier over mijn pijndagen, dus ik ben helemaal blij, dat ik ook eens over een "geen pijn dag" kan schrijven.  Als ik mijn ogen opendoe merk ik het al, ik heb geen hoofdpijn!  Vrijwel iedere ochtend moet ik toch even de pijn "wegslikken".  Vanochtend is die er niet!

Eigenlijk kan mijn dag nu al niet meer stuk, dus blij sta ik op. Saskia zei gisteren, dat ze met mij mee naar Sharons core training zou gaan, dus ik kijk voorzichtig haar kamer in.  Daar kijken een paar ogen terug, die vastbesloten zijn inderdaad op te staan.  Voor haar doen is het vroeg, pas kwart over acht.

Na een snel ontbijt rijden we samen naar de sportschool.  Natuurlijk is Saskia verreweg de jongste deelneemster aan de klas, maar ze wordt vriendelijk ontvangen.  Veel maakt het ook niet uit, want er speelt muziek en Sharon vertelt ons wat te doen. 

Het is ook goed, omdat Sharon Saskia's houdingen verbetert.  Er zijn nog wat andere nieuwen, dus het is niet zo'n kletsclubje, als gewoonlijk.  Ik ben trots op mijn jongste, dat ze zo meedoet, en ook wel een beetje geschokt, dat dit meiske al oud genoeg is, om hier naast mij te staan.  Slik, Saskia was altijd nog zo mijn "kleintje" en nu is ze toch echt een jonge vrouw.

Het uur gaat vrij snel voorbij en na afloop spreken we met Sharon af, wanneer ze met Saskia zal gaan werken.  Dinsdag en donderdag komen het beste uit.  Deze wil om te sporten komt helemaal van Saskia zelf, wat hopelijk tot succes zal leiden.  Saskia heeft al een tijdje veel onzekerheid over haar lichaam, ik hoop, dat dit haar gaat helpen er trots op te worden.  Ze deed tenslotte ook zomaar even dit hele uur training, wat echt niet makkelijk is.

Nu Saskia serieus lijkt te zijn over het sporten heeft ze natuurlijk ook sportkleding nodig.  Ze heeft maar een  sportbroekje en een t-shirt.  We gaan dus naar Dick's om nog een short en t-shirt te kopen.  Zelf koop ik ook een bijna lichtgevend groen shirt met een bijpassend short.  Eigenlijk loop ik meer tijd in sportkleding, dan in gewone kleding, dus ik wil ook weleens wat nieuws.

Saskia is ook bezig met gezond eten en wil graag meer aardbeien.  Bij Whole Foods hadden ze die in de aanbieding en de grote Whole Foods in Fairfax ligt naast Dick's.  Saskia is nog nooit bij deze supermarkt geweest en kijkt haar ogen uit.  Ik neem meteen mijn lunch mee van de uitgebreide exotische salade bars hier.  Waar anders vind je verboden rijstsalade met mango of zwarte quinoa, het is allemaal even lekker en gezond.  De Whole Foods bij ons heeft lang niet zoveel van die bijzondere salades.

Zodra Saskia thuiskomt, vertrekt ze met Shannon naar de mall.  Kai gaat op weg om een baantje te zoeken, al is dat meer voor de vorm.  Hij heeft nauwelijks meer tijd om te werken deze zomer.  Volgende week gaan zijn verstandskiezen eruit, de week daarop moet hij een paar dagen naar Richmond voor orientatie en dan is er nog maar een week, voor we naar Aruba vertrekken.  Het solliciteren zelf is echter al een les en Kai heeft verder toch niets belangrijks te doen.

Het is eindelijk eens iets koeler, "maar" 34 graden, en ik merk aan Cosmo, dat hij het thuiszitten zat is.  Iedere keer, dat ik binnenloop, komt hij met zijn bal aanzetten.  De hond verveelt zich en geen wonder, hij is gewend aan lange wandelingen en de afgelopen week wilde hij nog niet eens de cul de sac uit door de hitte.

We lopen naar Nottoway Park en Cosmo geniet zichtbaar, overal ruikend.  Ook ik vind het lekker weer eens een goede wandeling te maken.  Ik bel Pat en bedank haar voor het leuke t-shirt, dat ik zondag tijdens de wedstrijd ga dragen.  Daarna klets ik bij met mijn zus.  Ook in Boston en omgeving was het ongehoord warm.  Gelukkig hebben zij airconditioning, want dat is in dat gebied nog vrij ongewoon.

Intussen voel ik me nog steeds prima.  Ik kan intens genieten van een dag, waarop ik me compleet "normaal" voel.  Het klinkt raar, maar ik ga telkens mijn lichaam na, want er is geen pijn.  Ik krijg er een huppel gevoel van, dit is echte blijdschap!  Alles ziet er nog mooier uit, de diepgroene bomen, de felblauwe lucht en zelfs het "gezang" van de cicades klinkt me vandaag goed in de oren (soms erger ik me eraan, het is een doordringend geluid, dat teveel kan worden).

Na van de lekkere salades van Whole Foods te hebben genoten, ga ik naar Micro Center met mijn mini laptop.  Die heb ik halverwege vorige maand gekocht en in Ierland werkte de muis opeens niet meer.  Ik baal ervan, want Rick heeft net Windows 7 erop gezet en andere programma's, die maar voor een keer opladen bedoeld zijn. 

Bij Customer Service ben ik meteen aan de beurt.  Ik leg uit, wat er gebeurde met de muis, terwijl de medewerker de computer opstart.  Hij raakt een paar toetsen aan en hup, de muis werkt weer.  Ok, ik zou me zo'n stereotyp vrouwmens, dat niets van computers weet, voelen, ware het niet, dat Rick, de computerexpert bij uitstek, er een avond aan heeft besteed deze muis weer aan de praat te krijgen. 

Wisten wij veel, dat er een functie F7 combinatie bestond, die de muis kan uitschakelen?  Hoe ik dat getypt kan hebben ontgaat me nog steeds, maar het werkt allemaal weer, veel beter, dan het alternatief van de computer weer inleveren.  Kennelijk kan het uitschakelen van de muis handig zijn, als je documenten moet typen (zo vertelt de man achter me in de rij, kennelijk is iedereen van deze functie op de hoogte, behalve Rick en ik!).

Thuis wacht ik een tijdje in de hoop, dat Katja online zal komen.  Iedere middag komt ze op MSN om te kletsen en ik miste haar gistermiddag al.  Als er om half drie nog geen teken van haar is, maak ik me klaar voor het zwembad.  Het is lekker buiten, in vergelijking tot eerder deze week.  34 graden voelt ronduit koel nu, vooral omdat er ook een briesje staat.

Iedere keer, als ik bij of in het zwembad lig, krijg ik een gevoel, alsof ik op reis ben.  Het doet me ook denken aan onze eerste zomer hier, toen het zo bijzonder was, dat het iedere dag warm genoeg was voor het zwembad!  Ik luister naar de cicades en kijk naar al het groen, wat om ons heen groeit.  Dit zwembad is van de weg niet te zien, helemaal omringd door bos, wat het zo mooi maakt.  Een paar palmbomen zouden het vakantiegevoel perfect maken.

Vandaag houd ik het bij twintig banen zwemmen om mijn aanwezigheid hier te rechtvaardigen.  Een halve kilometer is toch best een afstand?  Het water is nog steeds eigenlijk te warm om banen te trekken.  Dat maakt me ook luier.  Al voel ik me op mijn best met deze warme temperaturen, ik snap ook wel, waarom mensen langzamer gaan functioneren en het voor sommigen te warm is. 

Tegen vijven ga ik weer huiswaarts.  Saskia is inmiddels terug van de mall en gaat met Shannon mee naar de "pep rally" voor het zwemteam bij het zwembad.  Daarna wordt ze weer bij Shannon uitgenodigd voor een logeerpartij.  Het is leuk, dat de meisjes het zo goed met elkaar kunnen vinden.  Shannon is een lieverd en minder tot "tienerdrama" geneigd, dan sommigen van Saskia's andere vriendinnen.
Kai heeft tot nu toe geen succes met solliciteren gehad (verbaast mij niets en hem ook niet).  Met mijn mannen ga ik naar Uno's voor het avondeten.  Daar krijgen we een tafeltje op hun gezellige terras.  Het is heerlijk buiten, warm met een briesje. 
Mijn hoofdgerecht wordt hetzelfde als altijd: de "BLT" met kreeft, zonder bacon en met vijf granen pizza eronder.  Rick neemt een simpele burger en Kai tot onze verbazing een pizza met allerlei groentes.  Voor Kai is er zo'n prima Amerikaanse uitdrukking, waarvoor ik zo gauw niet op een Nederlands equivalent kan komen (iemand?): "He beats to his own drum".   We genieten nog even van zijn gezelschap, voor ook hij uit huis gaat.  Ik denk er nog maar even niet aan.

Rick en Kai vertrekken naar de bioscoop en ik blijf alleen thuis achter.  Recentelijk hebben we HBO en Cinemax herontdekt, dus ik kijk een heel stel films gedeeltelijk.  Ik heb ze allemaal al eerder gezien: What Happens in Vegas, The Ugly Truth en Angels and Demons, bijvoorbeeld.  Ik ga er zo in op, dat voor ik het weet Kai en Rick alweer binnenstappen.  Gauw zoeken we onze bedden op.

Iedere avond, als Cosmo rustig gaat liggen, komt Meike om zijn ogen en oren schoon te likken.  Cosmo laat dat gemoedelijk toe:


PS: Of het in Nederland te verkrijgen is, weet ik niet, maar voor degenen, die hun haar kleuren raad ik van harte Clairol Nice 'n Easy Root Touch-Up aan.  Ik begon alweer wat grijs te zien en het is nog veel te vroeg om naar de kapper te gaan.  Vanavond heb ik dat produkt gebruikt en het past perfect bij mijn haarkleur en er is geen grijs meer te bekennen.  Zo kan ik een haarbeurt zeker een paar weken uitstellen.