4 juli Onafhankelijkheidsdag, lang weekend

Zondag

Alle mineral ice en de tennisbal hebben gelukkig wel geholpen, want de zware hoofdpijn is er vanochtend niet. Uitgerust sta ik voor mijn doen vroeg op, voor de rest van het gezin. Om ze te verrassen rijd ik naar Starbucks om ontbijt en ijskoffies te halen.

Als ik ermee thuiskom, is tot mijn verbazing iedereen ook wakker. Kennelijk is er toch nog wel een beetje jet lag, want de tieners op voor negen uur gebeurt niet vaak. Het is nog lekker buiten, dus we ontbijten op het deck. De spinaziewrap gaat er weer goed in!

Wonder boven wonder heb ik zelfs zin om te gaan sporten. Buiten is het veel te heet en er is een code oranje voor luchtkwaliteit, dus ik ben blij met mijn lidmaatschap bij Anytime. Tot mijn verbazing ben ik helemaal alleen!

Op vakantie deed mijn linkerknie, door het met een zware tas over het vliegveld van Toronto rennen, toch weer zo af en toe pijn. Hardlopen durf ik dus niet, maar de stairmaster gaat gelukkig vrijwel pijnloos. Daarna nog een half uurtje fietsen en ik heb mijn portie weer bij elkaar gezweet. Wat voelt dat toch altijd weer goed!

Het is vandaag Amerika's verjaardag, 234 jaar oud zijn "we" alweer! Dat gaat natuurlijk gepaard met veel festiviteiten, waar wij dit jaar alleen het grote vuurwerk van gaan zien.

Katja moet morgen vroeg alweer op reis, dus Rick en ik helpen haar met alles inpakken. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde, want op de vlucht van St. Maarten naar St. Eustatius mag ze maar een tas zeker mee, de andere zal standby mee moeten.

Voor de zekerheid doet ze dus haar tent, luchtbed en andere benodigdheden voor de eerste paar nachten in een tas. Met maar een tas reizen is geen optie, want ze gaat voor meer dan een maand weg en moet ook haar SCUBA apparatuur mee.

Hopelijk valt het mee en zullen beide tassen gewoon meemogen. Met al die extra's voor bagage zal ze meer dan $100 bij moeten betalen op de heenreis alleen al. US Airways brengt zelfs voor de eerste tas $25 in rekening, ook naar het Caribisch gebied! Belachelijk!

Vier juli zou vier juli niet zijn, zonder een barbecue. Bij Whole Foods haal ik kip- en biefstukstokjes, gemarineerd in teriyaki en pindasaus. Die zijn zo voordelig, dat je je het werk van aan stokjes rijgen en zelf marineren wel kunt besparen. Daarbij neem ik een paar stokbroden, maiskolven en komkommers om een salade te maken mee. De kersen zijn heel goedkoop, dus dat wordt ons toetje.

Nadat Katja vrijwel helemaal klaar is met inpakken, vertrekt ze met haar vriendenschaar naar Washington. Daar gaan ze eten en het vuurwerk kijken. Wij vonden het maar een matig idee, want morgen moet Katja om vier uur op, maar dit is de laatste keer, dat ze haar vrienden ziet tot eind augustus.

Kai gaat bij vriend Michael eten en met Charlie en Michael naar het vuurwerk hier in Vienna kijken. Intussen maken Saskia, Laura en Delaney een feestcake met de Amerikaanse vlag in bosbessen en frambozen erop. Helaas letten ze even niet op en heeft Cosmo er, voor we het weten, een deel van op. Gelukkig is de taart vrij groot, zodat we er allemaal toch nog een lekker stukje van kunnen proeven.


De taart

Tegen half drie arriveren Christine en Mallory. Zij blijven eten en het vuurwerk met ons kijken. Christine en ik installeren ons met een ijskoud glas thee op het deck en praten eindelijk eens goed bij. Mallory, Laura, Delaney en Saskia spelen spelletjes binnen en gaan dan op de trampoline kletsen.

De meisjes kunnen het allemaal goed met elkaar vinden en Delaney blijft op het laatste moment ook eten. Mallory en zij zingen allebei graag en hebben beiden al in een aantal schoolmusicals gespeeld. Dat schept een band en de conversatie aan tafel is geanimeerd.

Voor we het weten loopt het tegen negenen en is het tijd een goede plek te gaan zoeken om het vuurwerk te bekijken. Wij hebben sinds vorig jaar geluk, dat het in het park onderaan de straat achter ons wordt afgestoken. We hoeven dus maar een klein stukje te lopen. Onderweg komen we ook Mary Ellen en familie en met zijn allen vinden we al gauw een plekje.

We hebben niet zulk goed uitzicht, als vorig jaar in de tuin van Niall en Serena, vooral, omdat ik geen foto's kan nemen zonder electriciteitsdraden in beeld. Toch is het weer prachtig, vooral de finale, die de grond onder onze voeten doet trillen.


Meer vuurwerkfoto's hier

Een paar filmpjes:


De finale:



Christine gaat terug naar de vrienden, waar ze al de hele week logeert, maar Mallory blijft bij Saskia logeren. Tot mijn grote verbazing komt Katja al om half elf binnenlopen. Ze waren de menigte in de metro voorgeweest (een jaar moesten we tot half een wachten, voor we met een trein meekonden, zo druk was het!). Rick, Katja en ik gaan meteen naar bed, want de wekker zal morgen wel heel vroeg gaan!

Maandag


Om vier uur hoor ik Katja al bezig. Ik zet koffie voor haar en Rick is ook al op. Keurig om half vijf is ze klaar om te vertrekken en Rick zal haar naar het vliegveld rijden. Ik neem afscheid van haar en ga terug mijn bed in, waar ik prompt weer in slaap val.

Pas om negen uur schrik ik wakker door de telefoon. Het is Katja alweer, die al in Charlotte is aangekomen en al aan boord gaat op weg naar St. Maarten. Haar grote reis is nu echt begonnen. Ik ben zo benieuwd, hoe ze het gaat hebben! Zo te lezen zal het af en toe flink afzien zijn, want behalve schildpaddenconservatie, zal ze ook aan het milieu op het eiland werken en dat schijnt vrij zwaar te zijn.

Gisteren had ik me nog enthousiast voorgenomen de core training van half negen te gaan doen vandaag, maar daar ben ik duidelijk te laat voor. Op mijn gemak eet ik ontbijt en drink koffie. De anderen liggen allemaal nog op een oor. Rick heeft vandaag, omdat 4 juli op zondag viel, ook nog vrij.

Het zal vandaag nog warmer worden, dan gisteren, met temperaturen van meer dan 35 graden en meer vochtigheid, waardoor het als tegen de 40 graden zal aanvoelen. Het zal hier nota bene warmer worden, dan in Miami de komende dagen! Daarbij komt, dat de luchtkwaliteit "code red" is, wat het gevaarlijk maakt om buiten te sporten.

Dat doe ik dan ook maar niet en zet een gewichtenroutine op mijn programma. Die heb tenslotte vanochtend gemist. Tot mijn verbazing is het erg druk bij de sportschool. Vooral veel mannen, die al kreunend de zwaarste gewichten heffen. Soms vind ik de geluiden, die ze daarbij maken, ronduit onsmakelijk. Ik krijg er ook altijd zo'n hanengevoel bij, van zie mij eens stoer zijn.

Daartussenin doe ik dus mijn routine op de bosu en de bal. Ik besluit zwaardere gewichten te gebruiken. Twintig pond voor been-, rug- en borstspier oefeningen, 15 pond voor biceps en triceps en 10 pond voor mijn altijd zwakke schouderspieren. Daarmee doe ik, zo om me heen kijkend, niet eens zoveel onder voor die kreunende mannen, maar ik laat geen kik horen.

Na een uurtje ga ik huiswaarts en tref Mallory, Saskia en Rick op. Mallory wordt door Christine opgehaald en zal misschien (iets waar Saskia erg op hoopt) vanavond terugkomen. Ik bel Susan, de hostess van de barbecue vanavond, om te vragen, wat wij mee kunnen brengen. Dat wordt een dessert, lekker makkelijk.

Met dit warme weer vind ik angelfood cake met verse aardbeien en slagroom altijd lekker en licht. De ingredienten ga ik bij Whole Foods halen. De aardbeien zien er heerlijk uit en kosten $7,99 voor vier pond. Ik moet me inhouden er bij het schoonmaken niet al een aantal te eten!

Het zwembad lonkt wel erg nu en ik besluit een paar uurtjes te gaan. Rick voelt zich nog steeds niet lekker en zo'n vroege rit naar het vliegveld helpt natuurlijk niet. Ik bonjour hem naar bed voor een middagslaapje, waar hij tot mijn verbazing gehoor aan geeft. Hopelijk helpt hem dat een beetje op te knappen. Ook Saskia voelt zich niet zo lekker, dus blijft lekker rustig in de airco binnen.

Tevergeefs probeer ik Kai zover te krijgen me te vergezellen. Die houdt al van heel klein kinds af aan niet van zwemmen, dus het verbaast me niets, als hij weigert. Hij gaat liever gitaar spelen, iets, wat hij duidelijk in Ierland erg heeft gemist.

Voor ik ga bel ik Katja even. Online zie ik, dat ze in St. Maarten is aangekomen. Ze heeft haar bagage al doorgecheckt, maar het is inderdaad niet zeker, dat de tweede tas vanavond meekan. Gelukkig wist Katja dat van tevoren, zodat ze maatregelen kon nemen.

Ze reist ook toevallig samen een ander meisje van haar leeftijd uit Virginia, die hetzelfde programma gaat doen. De rest van de vrijwilligers is waarschijnlijk een stuk ouder, dus een leeftijdgenote daar is wel erg leuk voor Katja.

Het zwembad voelt ontzettend lekker aan. Het water is precies goed om even af te koelen en in de schaduw is het goed uit te houden. Het is vrij druk op deze vrije dag voor de meesten, dus ik moet even zoeken naar een stoel met schaduw, want in de zon is het niet te harden (hoewel ik een aantal mensen wel in de volle zon zie zitten). De luchttemperatuur is warmer, dan onze lichaamstemperatuur en dat is een vreemd gevoel.

De barbecue van vanavond is nog om de graduation van Kai, Charlie en Michael te vieren. Het wordt erg gezellig en het eten is zeer smakelijk. Susan, de hostess, was nog bang, dat het te warm zou zijn, maar dat is het (net) niet.

De kinderen spelen croquet en andere tuinspelletjes, terwijl Charlie's vader Matt de bratwurst grilt. Het is een pot luck, dus iedereen heeft wat meegebracht. De salades vind ik erg lekker. Er is een kerrie-kipsalade, een orzo salade met kikkererwten, een salade met boontjes en pecannoten en een heel ongewone salade van mais, gesneden augurk en bosbessen. Allemaal zeer smakelijk.

Als toetje is er, behalve mijn angelfood cake met aardbeien en slagroom, ook een bosbessentulbandcake. Dit vind ik zo lekker zomers, met zijn allen in de tuin, vuurvliegjes om ons heen (muggen ook, maar daar werkt de Off! tegen) en gezellig eten en praten.

Morgen is het wel weer een werkdag voor de meesten, dus na het eten is het al gauw afscheid nemen. Rick voelt zich nog steeds helemaal niet lekker, dus denkt erover morgen thuis te werken. Hij is zo weinig ziek, dat hij nog nooit, in mijn herinnering, een ziektedag heeft opgenomen. Morgen heeft hij teveel te doen om niet te werken, dus thuis werken is dan hopelijk een goede optie. De kinderen zijn inmiddels oud genoeg om hem met rust te laten.