Beetje saaie Sinterklaas

Ta da! Trots laat Rick zien, hoe hij de Sinterklaasstropdas naar zijn werk gaat dragen. Dat is zo ongeveer het enige, wat wij vandaag aan deze Nederlandse feestdag zullen doen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of we het ooit weer op 5 december zullen vieren. Misschien ooit, als we met zijn tweeen over zijn.

Als Rick met zijn mooie knalrode das om vertrokken is, eet ik gauw een ontbijtreep en drink een bak koffie. Dan is het tijd voor personal training. Sharon laat me vandaag heel zware gewichten gebruiken. Ik sta soms versteld dat het me lukt de tien repetities ermee te halen.

Na een uur flink hard afzien weifel ik of ik nog op de crosstrainer zal gaan of Cosmo direct mee naar Great Falls zal nemen. Sharon snapt niet dat de natuur ingaan met lekker weer niet meteen mijn voorkeur heeft. Haar opmerking geeft de doorslag en ik houd de gym voor vandaag weer voor gezien.

Op weg naar huis stop ik nog "even" bij het postkantoor. Mijn hemel, de Kerstdrukte is daar begonnen! De rij staat tot buiten de deur! Gelukkig zijn er wel veel medewerkers, dus het gaat sneller dan verwacht. Ik verstuur mijn laatste pakketje dit seizoen en koop de postzegels voor de Kerstkaarten.

Voor Cosmo en ik op pad gaan, frankeer ik de envelopen en leg de hele stapel in onze brievenbus. Ik blijf dat heel handig vinden. Vlaggetje omhoog en de postbode neemt ze vanmiddag mee.

Onderweg naar Great Falls kijk ik mijn ogen uit naar de Kerstversieringen. Vooral bij sommige landgoederen is het heel mooi en sjiek. 's Avonds zal het nog wel veel indrukwekkender zijn.

Het Great Falls Park is erg rustig. Ik loop een stuk langs de rivier, die heel vol staat. Het geraas van de watervallen begeleidt ons de hele weg. Het is bewolkt, maar zo'n 15 graden, dus lekker wandelweer. We komen enkel een statige blauwe reiger tegen onderweg.

Cosmo snuffelt er lekker op los, het is alweer even geleden, dat we de natuur in gingen. Na een mooie wandeling moet ik natuurlijk ook nog even een blik op de watervallen werpen. Die zijn prachtig. Er zit veel water in de rivier, inderdaad. Het raast en kolkt en zoals altijd krijg ik hier zo'n "eeuwig" gevoel. George Washington stond hier al naar te kijken (en Indianen voor hem, ongetwijfeld).

Op de terugweg stop ik bij Whole Foods. We moeten vanavond iets heel makkelijks en snel eten, want Rick en Saskia moeten weg. Mijn keuze valt op verse ravioli met champignon vulling en met spinazie en artisjokkenvulling. Dat neemt vijf minuten en is erg lekker.

Voor ik het weet is de middag voorbij. Wat ik heb gedaan, weet ik eigenlijk niet. Een beetje online Kerstgewinkeld, Saskia een peptalk over haar Engels gegeven en bergen was opgevouwen. Onderwijl ben ik helemaal bijgekletst met mijn zus en Christine, die beiden "manloos" zijn deze week.

Zoals ik al had verwacht heeft Rick nauwelijks tijd om te eten, als hij uit zijn werk komt. Vanavond gaan Saskia en hij naar dezelfde bijeenkomst over autorijden en tieners, als waar ze vorige maand toegang werden geweigerd, omdat ze twee minuten te laat waren. Natuurlijk willen ze nu absoluut zeker op tijd zijn.

Binnen de tien minuten heb ik de ravioli op tafel. Rick werkt een kom naar binnen en dan vertrekken ze. Zo zit ik op Sinterklaasavond alleen. Straks, als Rick en Saskia terug zijn, zullen we wat chocoladepepernoten en borstplaatjes delen. Ik hoop, dat iedereen een gezellige Sinterklaasviering heeft gehad, dit weekend of vanavond. Wat voor surprises of gedichten waren er?