Over brunches, Sweet Sixteen parties en een Kerststal

Zaterdag

Na een beetje te hebben uitgeslapen, kleed ik me netjes aan. Vandaag geen sportplunje, waarmee ik eigenlijk vrijwel iedere dag begin, want ik ben uitgenodigd voor de jaarlijkse Kerstbrunch.

Chris geeft die al jaren en het is altijd een leuke manier om bij te kletsen met oude bekenden. Er zijn quiches, mini bagels met zalm, fruit, muffins, allerlei lekkere koekjes en heerlijk sterke koffie. Een heel aantal vrouwen, die ik alweer een tijd niet heb gesproken, zijn er en ook een paar, die ik vandaag voor het eerst ontmoet. Het wordt zo gezellig, dat het plotseling een uur is!

We hebben allemaal nog van alles te doen, dus bedanken we Chris voor deze leuke traditie en nemen dan afscheid. Met Bets loop ik terug naar huis. Zij woont wat verder weg, dan wij, en ik wandel mee tot haar voordeur. Zo krijg ik toch wat extra beweging en frisse lucht vandaag.

Thuis tref ik Katja half in paniek, want ze moet over een half uur werken en Rick en Saskia zijn nog maar net terug met de make up, die ze nodig had. De hare heeft ze in Blacksburg laten liggen en zonder make up wil ze zich niet vertonen.

Om te voorkomen dat Katja te laat komt, omdat ze geen parkeerplaats kan vinden, breng ik haar naar de mall. Ze gaat aan Kai, die al op zijn werk is, vragen of hij haar om tien uur weer op kan halen, iets wat hij vast wel wil doen.

Rick belt dat hij vergeten is kaarsjes voor Saskia's taart vanavond te kopen, dus ik stop op de terugweg bij Party Mania. Opeens rammelt mijn maag toch ook, want met al dat geklets heb ik niet veel van de brunch gegeten. Gauw haal ik een kop avgolemono soep bij Plaka Grill.

Thuis heb ik net tijd om dat op te eten, want we willen ruim op tijd voor Saskia's partijtje in de mall zijn. Natuurlijk zijn we eigenlijk gek om op de zaterdag voor Kerst een feestje in de mall te houden. Maar ja, het is tenslotte Saskia's Sweet Sixteen (mooie alliteratie).

In de parkeergarage staat een file, maar ik heb geluk, want vlak voor mij vertrekken mensen al op de tweede verdieping. Dat betekent minder tijd in de file straks om de garage uit te komen. We zijn met twee auto's, want zullen de acht meisjes mee naar huis nemen. Rick moet langer zoeken, dus ik loop vast naar Build A Bear.

Saskia is al eerder met Brittany gaan winkelen, want de meisjes doen vanavond ook "Secret Santa" met elkaar. Ze hebben namen getrokken voor een klein cadeautje. Saskia had Alexandra en natuurlijk iets van Bath and Body Works voor haar gekocht.

Na mijn sms-je dat ik er ben, komen zij het eerst naar Build A Bear. Al gauw volgen de andere zes meisjes. Rick heeft gisteren cadeaubonnen voor ieder van hen gekocht. Elk meisje heeft daarmee genoeg voor een pluche dier en een kledingstuk. Ze mogen dan zestien zijn, maar ze gaan er als kinderen zo enthousiast mee aan de gang.

Saskia kiest de penguin, die ik ook het leukst vind. Een paar andere meisjes nemen die ook. De rest kiest verschillende soorten teddyberen. Het meisje, dat de beesten met kapok (of wat het dan ook is) vult, blijkt een vriendin van de "andere" Saskia hier in Vienna te zijn. Die kent onze Saskia ook, dus dat is grappig.

Na een uurtje heeft iedereen zijn speelgoeddier laten vullen, aangekleed en een naam gegeven. Rick en ik hebben nog even bij de Disney Store gekeken intussen, maar geen Kai gezien. Hij bleek later net zijn lunchpauze (om kwart over vier!) te hebben.

Drie van de meisjes gaan met Rick mee in de auto, de rest met mij. Ik vind het altijd leuk om naar het gekakel te luisteren. Zo leer ik altijd het een en ander over school en jongens e.d.. Volgens mij vergeten ze dan dat ik ook mee zit te luisteren.

Als avondeten wil Saskia pizza van Church Street Pizzeria. Die is "New York Style" en daar is ze dol op. Rick gaat het ophalen, zowel als sushi voor hem en mij. Pizza is ons te zwaar met alle hapjes, die we vavavond waarschijnlijk ook nog zullen krijgen.

Na de pizza, die zeer luidruchtig verorberd wordt (ik zie Kai gauw zijn geluidswerende koptelefoon opzetten, hi hi), gaan er zestien kaarsjes op de mooie taart. Saskia heeft een Caribisch gedecoreerde taart uitgekozen, die haar aan Aruba doet denken.

Uit volle borst wordt er "Happy Birthday" gezongen en Saskia blaast in een keer de kaarsjes uit. Zij mag dus een wens doen, vindt iedereen. De taart smaakt net zo goed, als hij eruit ziet. Na er een flink stuk van te hebben gegeten, vertrekt de groep de basement in om Dance Central te spelen op de X-Box.


Rick en ik steken ons in het net en lopen dan naar het feestje van Tim en Beth, een straat verderop. Ik kan vavavond weer mijn rode jurkje dragen, want niemand bij dit feest heeft die nog gezien. Ik krijg er weer veel complimenten over.

Het is een druk bezocht feest en we kennen er heel veel mensen. Doordat het zo gezellig is, blijven we langer, dan we hadden verwacht. Tegen elven nemen we toch maar afscheid, want we willen Saskia en haar vriendinnen niet te lang "alleen" laten.

Intussen heeft Kai Katja opgehaald, die helaas rillend van de koorts in haar bed ligt. Na alle stress van vorige week is haar weerstand kennelijk erg verlaagd. Ik geef haar medicijn en hoop maar dat ze een beetje kan slapen. Ze heeft heel hard rust nodig.

Zondag

Om een uur of negen hoor ik de dames beneden. Er zijn er vier blijven slapen. Rick staat op en ik moeizaam even later ook. De keuze voor hun ontbijt valt op bagels. Die haalt Rick bij Manhattan Bagel en voor Kai, hem en mij ons gewoonlijke zondagse Starbucks ontbijt.

Het is een koude, maar zonnige, dag, dus ik besluit een heel stuk met Cosmo te gaan lopen. Ik kies speciaal veel heuvels uit, zodat het een goede cardiosessie wordt. Ik heb alleen niet op de ijskoude wind gerekend en een jas zonder capuchon aangedaan. Dat dwingt me nog sneller te lopen, anders koel ik meteen af.

Onderweg klets ik bij met mijn zus en Christine. Gelukkig voor haar komt Chuck dinsdag weer thuis, want ze vindt het niet makkelijk deze weken voor Kerst zo zonder hem. Ze heeft hernieuwd respect voor militaire families, die het ook tijdens de feestdagen zonder hun geliefden moeten doen.

Net voor ik weer thuis ben, vallen er "flurries". Dat vind ik het schattigste woord van de Engelse taal. Het betekent dat er zo af en toe een sneeuwvlok valt, te weinig om het een sneeuwbui te noemen.

Op Facebook lees ik dat onze hostess van gisteravond na ons vertrek haar voet heeft gebroken! Het moet later op de avond nog gezelliger geworden zijn, want ze zijn trampoline gaan springen. Geen leuk Kerstcadeau voor haar, dus!

Door de ibuprofen voelt Katja zich ietsjes beter. Ik stel voor pho voor haar te halen, die hete soep zal haar vast goed doen. Daar reageert ze enthousiast op. Natuurlijk haal ik dan voor mezelf ook gelijk een portie.

Katja moet om 18 uur werken en durft niet af te bellen. Ze neemt een douche en probeert zich goed genoeg te voelen om te gaan. Halverwege de middag staat ze op en wordt duizelig. Duidelijk kan ze geen acht uur in een winkel gaan staan! Ze staat te tollen op haar benen.

Gelukkig ziet Katja dat zelf ook wel in en meldt zich met tegenzin ziek. De manager heeft alle begrip en zegt haar te laten weten hoe het morgen is. Katja hoopt natuurlijk morgen alweer een stuk beter te zijn, maar duikt nu terug haar bed in.

In onze fleece pijamabroeken kijken Saskia en ik Kerstfilms. Onder anderen de Polar Express voor de tiende keer, maar het blijft zo'n leuke film. Rick gaat de Kerstdrukte trotseren. Kai werkt van kwart over twaalf tot zeven uur. Hij vond het gisteren, geloof ik, wel leuk.

Kai's eerste salarisstrookje (speciaal voor Naomi :))

De volgende Kersttraditie in de buurt vindt vanavond plaats bij de Vienna Baptist Church tegenover ons: een levend stalletje. Net voor zessen lopen we naar de overkant en zien al meteen een aantal bekenden staan.

Na wat technische moeilijkheden kan het toneelstukje beginnen. Het Kerstverhaal wordt, met Kerstliedjes erbij, verteld. Maria, Josef en het kindje Jezus komen met een echte ezel aan bij het stalletje. Daar krijgen ze bezoek van de engelen, herders (met onze vriend Chris als "hoofdherder) en de drie Wijzen. Mijn favoriete liedje, Joy to the World, wordt ook gezongen (alleen was ik helaas te laat om het op te nemen).

Na afloop mogen we foto's nemen en zijn er binnen koekjes en hete chocolade, maar aangezien we nog geen avondeten hebben gegeten laten we dat zitten. Samen met de buren lopen we terug naar huis. Altijd ook weer zo'n leuke traditie, dit! Foto's van het stalletje staan hier.

En hier nog een paar filmpjes:


Maria en Josef en het ezeltje



De engelen komen op bezoek



Oh, Come let us adore him