Over Human Origins, een spectaculaire zonsondergang en brandende uien

Om kwart voor zeven draai ik mij om en Rick denkt kennelijk dat ik al wakker ben. Hij vraagt of Katja al thuis is, maar dat weet ik ook niet. Ik ben nog te moe om te gaan kijken. Een paar uur later staat Rick op en ik neem aan dat alles goed is, want anders had hij vast wat gezegd. Ik vind het lekkere plekje op mijn kussen en pas om half tien verlaat ik dat met moeite.

Rick heeft overal camera's hier in huis. Zelfs eentje, waarmee hij Meike heeft betrapt tegen de muur en op het nieuwe tapijt in de basement te piesen. Wat we met die zeer grafische foto, die nu op de ijskast hangt, moeten, is nog een raadsel, maar goed, ik dwaal af. Op een van die vele camera's heeft hij Katja's thuiskomst om tien voor half zeven vastgelegd.

Na het ontbijt raap ik al mijn zelfdiscipline bij elkaar en ga naar de sportschool. Ik heb helemaal geen zin vandaag! Het is koud en regenachtig en ik weet dat ik de beweging nodig heb. Maar wat ben ik blij, als de crosstrainer bliept dat ik het uur erop heb zitten!

Kai's major is anthropologie en, toen ik de laatste keer in het Natural History Museum was, zag ik een interessante tentoonstelling over rassen, waarvan ik dacht dat hij die wel interessant zou vinden. Rick heeft ook zin om mee te gaan, dus met zijn drieen rijden we in de plenzende regen naar DC.

We parkeren in het Ronald Reagan gebouw, na onze rijbewijzen te hebben laten zien en onze auto op explosieven te hebben nagekeken. We vinden een plekje in "Rusland" en lopen dan, ons onder onze paraplu's verschuilend, naar het museum.

Duidelijk heeft iedere toerist in Washington hetzelfde idee gehad. Er staat een rij voor de veiligheidscontrole, zo lang heb ik hem nog nooit gezien. Niet heel verwonderlijk, want er is slechts een veiligheidsbeambte, die tassen controleert. Wonder boven wonder gaat het nog best snel.

Rick en Kai zijn al eeuwen niet in dit museum geweest en dat vergeet ik weleens. Ik ben natuurlijk veel vaker in Washington, dan zij. Met de rondleidingen, maar ook "gewoon" tussendoor.

Als eerste komen we in de "Oceaan" tentoonstelling terecht. Die is voor beiden nieuw, dus we kijken er een tijdje rond. Waar we hier eigenlijk voor zijn gekomen zijn is de Human Origins en die ligt naast de oceanen. Deze tentoonstelling is vrij nieuw en ik heb hem ook nog niet uitgebreid bekeken.

Het is enorm interessant om te leren hoe "wij" zijn geevolueerd. Ik had er geen idee van hoe lang geleden de eerste "mens" rechtop liep! Ik dacht in duizenden, niet miljoenen jaren.

Alles is heel interactief en duidelijk opgezet. Kinderen zowel als volwassenen zijn gebiologeerd. Rick, mijn "kind", laat een foto van zichzelf maken als Neanderthal. Ok, ik geef toe, ik laat ook een foto van mezelf als Homo Floresiensis maken. Het verschil is dat hij het zijn Facebook foto maakt, maar die van hem is dan ook grappig, die van mij heeft om de een of andere reden geen mond. Het duurt meer dan een uur voor we hier uitgekeken zijn. Een grote aanrader is dit!

De volgende tentoonstelling heet "Race" van de American Anthropology Association. Hiermee proberen ze mensen te laten inzien dat rassen niets wetenschappelijks zijn, maar door de mensheid uitgevonden, vooral om superieur te zijn.

Ook hier is weer veel informatie te lezen. Huidskleur heeft te maken met omgeving en klimaat. We komen allemaal uit Afrika. Voor 1492 kende men geen rassen, alleen verschillen in godsdienst en nog veel meer.

Katja belt om half vijf om te vragen waar we zijn. Zij heeft tot drie uur geslapen en toen kwamen de schoonmaaksters. Nu wil ze graag tepanyaki gaan eten bij Sakura. Ik draag haar op daar dan een reservering voor te maken.

Door de nog steeds stromende regen lopen we terug naar de auto. In het Reagan gebouw moeten we eerst door een rigoureuze veiligheidscontrole. Zoals bij alle gebouwen moeten ook hier de paraplu's in een plastic zak, die er speciaal voor is gemaakt. Wel een goed idee, want zo lekt er geen water op de tegelvloeren en worden ze niet gevaarlijk glad.

We komen de garage uit en ik zie tot mijn verbazing zon! Dat niet alleen, maar we worden getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang met het Washington Monument op de voorgrond. Aan de ander kant zien we een heel erg mooie regenboog boven het Witte Huis (die foto lukte helaas niet). Ik heb alleen mijn telefoon en maak foto na foto, zo mooi is het!


Saskia heeft de hele middag bij haar bijna vriendje (nou ja, het is haar vriendje, maar nog niet "officieel", want daarvoor moet het op Facebook worden aangekondigd) doorgebracht. We halen haar onderweg naar het restaurant op.

Het wordt een gezellige maaltijd, al vinden we deze chef niet zo goed. Al voor het voorafje (kippenlevertjes voor mij, mmmm!!) krijgen Saskia en ik de garnalen en St. Jacobsschelpen van ons hoofdgerecht. Dat is wel anders, dan we andere keren hebben gehad. Wij zijn zo voor de anderen al klaar met eten, niet leuk.




De manager komt na afloop vragen hoe het was. Inmiddels hebben we gezien dat andere chefs wel alle ingredienten voor de hoofdgerechten tegelijk koken. Ik geef dus mijn kritiek en die wordt serieus genomen. Zijn kunstjes deed deze chef prima, maar ik heb liever een voorgerecht en dan een hoofdgerecht. De andere mensen aan onze tafel knikken regelmatig bij mijn verhaal. Ook zij vonden het een vreemde volgorde. Maar ach, verder hebben we heerlijk gegeten.

De rest van de avond hangen we voor de tv, behalve Kai, die zich uitleeft op zijn drumstel. Het is maar goed dat we een basement hebben, anders zou ik er volgens mij gek van worden. Deze staycation is tot nu toe erg leuk en gezellig!

Alle foto's van vandaag staan hier.