Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, oktober 04, 2016

Een pijnlijke rondleiding, helaas

Om half zeven horen we Orion weer bezig. Dit keer heeft hij mijn Fitbit gevonden om op te knauwen.  Gelukkig werkt hij nog, maar er zitten een paar hondentandjes in.  We moeten beter opletten wat we in onze kamer laten liggen, duidelijk.

Als ik mijn rechterknie buig voel ik het al.  Hij doet nog meer pijn dan gisteren. Dat zal wat worden met de hele dag door de stad wandelen.  Soms gaat het met beweging beter dus dat hoop ik maar.

Na een ontbijtquesadilla en kop koffie geef ik de honden ontbijt en laat ze even uit.  Daarna zet Rick me af bij het metrostation.  Dit keer aan de kant waarvandaan de bussen naar West Falls Church vertrekken, zodat ik mezelf wat stappen kan besparen.


De bus vertrekt meteen en de trein is er ook snel.  Onderweg is er echter wat vertraging dus ik ben blij dat ik de rondleiding voor tien uur heb gezet.  Ik wacht op mijn gezelschap en net vertel ik een vrijwilligster dat ik wacht op mensen als N. en G. aan komen lopen.

Zij zijn op hun huwelijksreis dus erg leuk dat ze voor mijn rondleiding hebben gekozen.  Na mijn introductie over de stad lopen we naar het Washington Monument.  Iedere stap doet gemeen pijn aan mijn knie, maar ik probeer er niets van te laten zien.

We lopen langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog monument. De dag begon prachtig zonnig, maar opeens is het bewolkt en ben ik blij dat ik een jasje mee heb.  Het blijft verder zo'n jasje aan, jasje uit dag, maar zeer prettig wandelweer.
Op weg naar het Vietnam Veteranen monument klikt mijn rechterknie en doet af en toe scherp pijn.  Ik zend schietgebedjes dat ik het vol kan blijven houden!  Maar dan zie ik een Honor Flight veteranen groep, die door van alles zijn gegaan, een beetje kniepijn kan ik ook wel aan dan.
Na het Lincoln Memorial en Koreaanse oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin.  Daar is het beduidend rustiger.  We bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial en Franklin Delano Roosevelt Memorial en dan zie ik dat het pad langs het Tidal Basin weer is overstroomd.
 
Over de drogere stoep lopen we door naar het Jefferson Memorial.  Intussen doet mijn knie zoveel pijn dat ik af en toe mijn tranen moet terugdringen.  Gelukkig hebben we al besloten tussen het Witte Huis en Capitool te gaan fietsen. 

Wonder boven wonder lukt het me om niet mank te lopen.  Ik heb geen idee wat er met die knie aan de hand is.  Het voelt niet als het gewricht zelf en mijn knieband helpt niet echt.  Ik hoop maar dat ik het niet veel erger maak door ermee door te blijven lopen.

Gelukkig is het gezellig met N. en G. wat iets afleidt. We kunnen vandaag wel langs de achterkant van het Witte Huis lopen, maar er staat een grote kraan, die de dingen van gisteravond opruimt.  Aan de voorkant van het Witte Huis vertel ik over de geschiedenis en dan lopen we naar de Old Ebbitt Grill.
Daar heeft Mark meteen een tafeltje voor ons in het altijd weer drukke restaurant.  De dames nemen een hamburger, N. een met kaas en bacon en G. een met jalapeno's.  Ik probeer vandaag eens een bowl van de chili, die erg lekker is.

Na het eten halen we onze fietsen op van het station aan de overkant.  Via Pennsylvania Avenue fietsen we richting Capitool.  Telkens als er een interessant gebouw aan te wijzen is is het licht rood dus dat komt mooi uit. 

Gelukkig zijn er genoeg open plaatsen om de fietsen terug te zetten bij het station vlakbij het Capitool.  Zo hoeven we enkel Capitol Hill op, wat nog een hele klim is.  Het blijft zo'n indrukwekkend gebouw!

Behalve de koepel is de Senaatvleugel ook gerestaureerd en het marmer is zoveel witter dan dat van de vleugel voor het Huis van Afgevaardigden!  Ik dacht dat het gewoon de kleur was, maar kennelijk was het vies.

We steken over naar de Library of Congress. Daar wil ik zoals altijd met de grote leeszaal bovenaan beginnen, maar we mogen niet naar boven.  Het blijkt dat een dame haar enkel heeft gebroken op de trap. 

We besluiten dan maar eerst de rest van het gebouw te gaan bekijken.  We zien de bibliotheek van Thomas Jefferson en de twee vijftiende eeuwse bijbels. Na de oudste kaart van de Verenigde Staten bekeken te hebben gaan we nog zien of de grote leeszaal nu wel te bekijken is. 
Helaas is dat nog steeds niet het geval.  Wel kunnen we een deel van de leeszaal door de deuren beneden zien.  We lopen het gebouw weer uit en dan is mijn rondleiding afgelopen.  Ik vind het altijd zo fijn om de enthousiaste reacties te horen!  Gelukkig is het nog niet voorgekomen dat iemand teleurgesteld was.

Voor ik naar de metro hobbel loop ik nog een stukje mee om de dichtstbijzijnde Starbucks te wijzen. Dan nemen we afscheid en ik wens ze nog een paar leuke laatste dagen van hun huwelijksreis. 

Bij het Capitol South station komt de trein naar West Falls Church vrijwel meteen.  Daar duurt het twintig minuten voor de trein naar Vienna komt, maar ik kan op een bankje zitten.  Eenmaal in Vienna neem ik een taxi.

Vroeger verontschuldigde ik me altijd van tevoren voor het korte ritje (iets meer dan een kilometer), maar ik heb besloten dat niet meer te doen.  Een taxi is een taxi, kort ritje of niet en ik geef altijd een ruime fooi om de goedkope rit wat te vergoelijken. 

Vandaag hebben Patricia en Lorraine weer voor de hondjes gezorgd (zij willen niet betaald worden dus ik beraad me op een leuk cadeautje) en die tref ik dus helemaal goed aan.  Ik laat ze in de tuin zodat ik verder mijn knie niet hoef te belasten.  Zo hebben ze lekker de ruimte wat rond te rennen.

Cosmo blijft in de tuin terwijl Rick het gras maait, maar Orion komt terug binnen.  Een mooie gelegenheid om met hem alleen te trainen.  Hij doet het super goed, maar dat is altijd het geval zonder vreemden.  Morgen komt Claudia om mij te helpen Orion ook vreemdelingen makkelijker te accepteren.  Ik hoop dat ik de training goed in werking kan brengen dan.

Rick heeft besloten dat ik sushi verdiend heb na deze pijnlijke dag.  Daar zeg ik nooit nee tegen, natuurlijk!  Terwijl we eten sla ik de honden gade en die beginnen steeds leuker te spelen met elkaar.  Cosmo trekt zich ook af en toe in Orion's bench terug, grappig, want die haatte hij als puppy.
 
 
Vanavond is het enige debat tussen de vice president kandidaten.  Ik kan mezelf er niet toe zetten te kijken, maar Rick gaat dat wel doen.  Ik hoor van hem wel hoe het ging.  Ik voel me veel te gespannen door deze verkiezingen en kijk liever iets ontspannends.

5 reacties:

Anja L. zei

Balen dat je zo'n last van je knie hebt. Misschien toch maar eens langs de dokter? Sterkte in ieder geval ermee!
Grappig dat Cosmo in de bench gaat liggen, misschien hoopt hij zo op een beetje rust. Gelukkig hebben ze het leuk met elkaar. Nu maar hopen dat je de angst voor vreemden eruit kan krijgen bij Orion. Ze moeten hem toch echt raar behandeld hebben als zo'n jonge pup al zo lelijk naar vreemden doet.
Fijne woensdag!

Anja zei

Vervelend die pijn aan je knie, inderdaad misschien even langs je huisarts gaan.
Succes met de training van Orion.

Anoniem zei

Ik hoop niet dat het heel ernstig is met je knie. BAH!
Wat zijn de honden leuk samen. Cosmo heeft een tweede jeugd.
Sterkte met je knie, Bea

Anoniem zei

Hopelijk voelt de knie pijn vandaag beter! Lijkt me toch niet goed om er zo lang mee door te lopen.
Liggen de honden's nachts los? Die van ons liggen in een crate, vanaf dat ze puppy waren, en dat help wel met knagen. Er is wel eens een deken aan flarden gegaan :)

Annemiek

Petra zei

@Anja - De pijn komt eigenlijk uit mijn heup. De dokter kan er helaas weinig aan doen, het zijn spieren die compleet vastzitten.

@Bea - Nee, niet ernstig maar wel heel ergerlijk. Het is wel wat zo'n puppy, hoor, pff, ik ben er moe van!

@Annemiek - Het is denk ik mijn iliotibial band, die opspeelt, alles zit vast :(. Ja, de honden zijn 's nachts los. Op zich knaagt Orion niet veel op de verkeerde spullen gelukkig, vannacht hebben we zijn Kong in de kamer gelegd en daar lag hij tevreden op te knagen.