Dag 10 Europa: Nog een dagje champagne en dan Parijs (en groot nieuws!)

Rick kondigde gisteravond aan dat hij tot half negen uit wil slapen vanochtend.  Ik vind dat moeilijk, want als ik eenmaal wakker ben  wil ik eigenlijk ook opstaan, anders gaan mijn gedachten met me op hol en dat moeten we niet hebben.  Hoe ik ook probeer gaan die namelijk meestal de negatieve kant op.

Wonder boven wonder lukt het me me van half acht tot half negen stil te houden.  Waarom word ik thuis nou nooit zo helemaal klaarwakker?  Hoewel ik dan eigenlijk ook meteen bij het wakker worden op zou moeten staan, alweer vanwege die gedachten.

We staan op, maken ons klaar en pakken in.  Dan lopen we naar beneden voor het lekkere ontbijt van Tristan.  Dit keer vraag ik om een gepocheerd ei en dat smaakt prima.  Ook geniet ik van een mini pain au chocolat en ik vermoed dat ze die van bakkerij Paul aan het einde van de straat halen. Zo smaakt die althans precies.

Als we uitgegeten zijn sleept Rick de zwaarste tassen naar de auto en ik de lichtere.  Dan geven we Tristan de enorme bos sleutels terug en checken uit.  Vanmiddag zullen we nog wel terugkomen om wat champagne te bestellen en natuurlijk de auto op te halen.

Dan lopen we het stadje Epernay in.  Dit blijkt een veel grotere plaats dan wij gedacht hadden. Mijn Belgische sim is ermee opgehouden en ik heb nu spijt niet meteen ook een Orange sim voor mijn Windows Phone te hebben gekocht in Reims.  Rick zweert nog steeds bij Proximus, maar voor mij werkt dat niet tenzij ik er veel geld tegenaan gooi.

De vader van de champagne

We lopen het filiaal van Orange hier in Epernay binnen en daar is het flink druk.  Ik zet mijn naam op de lijst en de medewerkster zegt gewoon lekker te gaan winkelen, want het zal zeker twintig minuten duren.  Een sms kunnen ze niet sturen, want Rick heeft een Belgisch telefoonnummer en het mijne werkt niet meer.

We lopen wat rond in het gezellige stadje waar ook markt, gedeeltelijk overdekt is.  Het ademt allemaal "Frans" uit en ik ben blij dat ik tot nu toe nog niet op het Engels heb hoeven overgaan.  Kennelijk is mijn accent nog goed genoeg, al heb ik geen illusies dat het nog klinkt zoals in mijn kindertijd toen ik naar de Franse school ging.

Terug bij Orange ben ik nog (lang) niet aan de beurt.  Het is wel leuk zo helemaal in het Franse leven te zitten.  Om me heen verzuchten dames dat het is omdat er verscheidene Orange winkels gesloten zijn en zij nu uren moeten wachten.  Dat is ook weer wat overdreven, want eindelijk, na drie kwartier, ben ik aan de beurt.

De medewerker is zichtbaar opgelucht als ik Frans blijk te spreken, want achter mijn naam stond "anglais" en ik kon al zien dat hij daar niet blij mee was. Zonder problemen krijg ik weer een sim met 3gb en niet veel later staan Rick en ik weer buiten.

We zijn eigenlijk op zoek naar de Notre Dame kerk hier, maar komen bij de St. Vincent kerk terecht. Ook mooi is die met alweer veel gebrandschilderde ramen.  Die Notre Dame vinden we eigenlijk vlakbij waar we begonnen.  Hij is lang niet zo indrukwekkend als de kerken in Reims, maar op zijn manier mooi.  Ik houd enorm van gebrandschilderde ramen en ook hier zijn daar weer veel van.

Inmiddels is het lunchtijd en het Canadese stel van de eerste avond hier stelde La Cave a Champagne voor voor de lunch.  Dat is inderdaad een heel goede keuze.  Het is een gezellig typisch Frans restaurantje en je kunt kiezen uit verschillende menu's.

Rick en ik nemen beiden (net als de meesten zien we) het Menu Sympa voor 19,90 euro.  Daarvoor krijg je een voorafje, hoofdgerecht en dessert.  We bestellen beiden de vis charlotte met champignons als voorafje, zo lekker!  Ook qua hoofdgerecht zijn we identiek, de zalm met linzen.  Rick wil geen dessert, maar ik probeer een paar hapjes van de drie kaasjes.  Allemaal even lekker is het en ik heb er ook champagne bij.

Het loopt al bij tweeen als we klaar zijn.  We lopen terug naar Andre Bergere waar we Tristan weer treffen.  Dit keer bestellen we twaalf flessen champagne om thuisbezorgd te krijgen.  Het lijkt ons wel erg leuk om het nieuwe jaar met champagne van het huis waar wij logeerden in te luiden.

Dan lopen we naar Moet & Chandon waar we de Engelstalige rondleiding van kwart voor drie hebben geboekt.  Dit keer krijgen we een Francaise als gids.  Zij doet het Engels als een lied klinken, als iedereen nu zo mooi sprak!

Miniature Trianon voor Napoleon

We gaan de kelders in en zien een deel van de 28 kilometer lange gangen.  Miljoenen flessen champagne liggen hier weer onder de Avenue de Champagne.  De gids grapt dat het de rijkste avenue ter wereld is, althans ondergronds.

Dom Perignon

Echt wel, want we lopen ook langs rijen Dom Perignon, die ook bij de Moet groep hoort (net als Mercier, Vleuve Cliquot en Krug).  Het is weer een interessante rondleiding hoewel meer voor het idee hier gelopen te hebben.  Ik ben blij Taittinger gisteren gedaan te hebben, want die grotten hadden meer geschiedenis (hoewel Moet & Chandon het oudste champagnehuis is uit 1743).

Na een half uurtje worden we het proeflokaal in geleid.  De meesten, waaronder Rick, hebben een glaasje van de gewone champagne, maar met nog een stel heb ik besloten de "vintage" proeverij te doen. Ik krijg een brut en een rose brut en die smaken heerlijk!

Dan is het toch echt tijd om Epernay te verlaten.  We zwaaien nog even naar Tristan en ik grap dat hij ons vast graag ziet gaan.  Hij is echt zo'n Fransman, die niet zo spontaan is, hoewel hij een en al gentleman is. Rick daarentegen is de echte spontane Amerikaan.  Rick snapt niet waarom dat Tristan ongemakkelijk maakte, maar ik wel en moet er wel om lachen.

We stellen de GPS in op Hautvillers, want daar is het graf van Dom Perignon. Onderweg zien we prachtige wijngaarden, want de zon schijnt ook eindelijk. We stoppen om foto's te maken, maar het laat lang niet de prachtige vergezichten zien, die het blote oog inneemt.

Het kerkje waar Dom Perignon is begraven stamt uit de 16e eeuw.  Zijn graf is vlak voor het altaar.  Het is bijzonder dat het een soort bedevaartsoord voor champagneliefhebbers is geworden. Dat had die vriendelijke monnik (neem ik aan) eens moeten weten.

Dan leidt de GPS ons naar de A4 naar Parijs.  We komen een paar keer door een peage en dan moeten Rick ook de tank volgooien.  We moeten de auto morgen met een volle tank afgeven.  Gelukkig kunnen we daar ook de GPS op afstellen en langs de Seine vinden we een Esso.

Dan beginnen echter pas de perikelen.  We volgen de GPS naar het hotel, maar komen in een tunnel terecht.  Daar staat wel van alles over het Novotel en parking, maar alles is dicht.  Ik bel dan maar eens het hotel en krijg een adres om de auto te parkeren.

Door de enorm drukke stad, zelfs op dit uur, navigeren we ons erheen.  We parkeren de auto, maar dat is flink ver van het hotel.  We lopen alvast maar naar het Novotel om te kijken wat het verhaal is.  Het is een halve kilometer naar de ingang en met al onze bagage niet wenselijk.

De receptionist checkt ons in en laat ons zien waar we de bagage kunnen afzetten en ze hebben er karretjes voor.  Zo gezegd zo gedaan, we lopen terug naar de auto en parkeren hem tijdelijk dichter bij het hotel op een taxi standplaats. Rick haalt de karretjes en we brengen de bagage binnen.

Rick vertrekt om de auto weer te parkeren en ik ga twee keer omhoog in de lift om alle tassen boven te krijgen.  Als Rick terugkomt lopen we naar de overkant naar Le Moliniere.  Dit is een typische Parijse brasserie.  De serveerder heeft meteen door dat ik Frans spreek en Rick niet. Hij grapt dat ik alles kan vertalen, maar geeft Rick dan een Engelstalig menu.

We bestellen beiden de entree en plat voor 16 euro.  We beginnen met uiensoep, heerlijk! Dan heb ik de tartare met frites en salade.  Rick neemt de kip curry, die er ook lekker uitziet.  We genieten nu we eindelijk de adrenaline van het rijden en parkeren in Parijs achter ons kunnen laten.

Rick installeert mij met mijn pijnlijke knie in de kamer en gaat dan zelf op verkenningstocht uit.  Ik lig net als Katja belt.  Groot nieuws!!!!  Ze is verloofd!!!  Zo blij voor haar en voor mezelf dat ik niet langer geheim hoef te houden dat Kevin een aantal weken geleden langskwam om om haar hand te vragen.

Kevin vraagt op een knie of Katja met hem wil trouwen

De ring kwam in een bos rozen

Een beetje een donkere foto, maar aan Katja's hand zie je de ring

Hij heeft haar bij een wijngaard ten huwelijk gevraagd en ik heb mijn oudste zelden zo blij gehoord. In 2018 willen ze in het huwelijksbootje stappen. Wij zijn heel blij met Kevin als toekomstige schoonzoon. Hij is duidelijk dol op Katja. Saskia en ik kunnen niet wachten de trouwjurk te helpen uizoeken!

Het is een heel happy einde van weer een geweldige dag!  Morgen gaan we hier een uur terug, maar in de VS nog niet dus we zullen maar vijf uur tijdsverschil hebben.