Prachtige herfstdag en gelukkig goed nieuws van de dierenarts

Rick lag er gisteravond al om acht uur in en ik hield het nog tot tien uur uit.  We zijn beiden voor dag en dauw wakker en Rick houdt het om zes uur al niet meer uit in bed.  Ik blijf nog een uurtje liggen, maar dan is het voor mij ook genoeg geweest.

We hebben geen melk meer dus Rick gaat die halen en tegelijkertijd ook venti koffies, want die hebben we wel nodig, en broodjes van Starbucks.  Dan maakt Rick zich langzamerhand klaar om naar zijn werk te gaan.

Vroeger dan gewoonlijk, al om negen uur, sta ik op de elliptical.  De honden spelen om me heen maar ik maak me zorgen om Cosmo, want ik voelde gisteravond opeens een bobbel op zijn buik.  Hij beweegt heen en weer wat meestal een lipoma (vetophoping) betekent, maar ik maak toch maar een dierenartsafspraak voor vanmiddag.

Al Suske en Wiskes lezend gaat het uur snel

Dan is het tijd om van het schitterende herfstweer te gaan genieten.  De lucht is knalblauw en de bomen lijken wel in brand te staan. In die twee weken zijn de kleuren opeens op hun hoogtepunt gekomen.

Ons uitzicht in de achtertuin 

 

 

Eerst neem ik Orion mee en dan kan ik niet fotograferen want dat is puur training.  Hij doet het inmiddels goed met het langs mensen en zelfs honden lopen.  Vandaag is nieuw dat hij achter langsrijdende auto's aan wil.  Dat wordt weer een vraag voor de trainer want de waterspuit voorkomt dat niet en het is natuurlijk heel gevaarlijk. 

Na drie kwartier is Orion duidelijk moe en ik ook.  Ik wissel hem uit voor Cosmo en met hem neem ik mijn telefoon wel mee. Cosmo wil niet zo ver lopen, ik denk dat Orion hem goed moe maakt, want ze hebben de hele ochtend al samen gespeeld. Over elf dagen wordt hij al tien en iedereen zegt dat hij er zo goed uitziet, maar ik merk wel dat hij wat ouder wordt.

 

 

 

Intussen loopt het tegen lunchtijd en ik heb erge zin in een salade.  Het is er het perfecte weer voor en ik haal er een bij Chop't.  De "chopper" (de salade wordt door elkaar gehakt als het ware) herkent mij en vraagt waar ik ben gebleven.  Ik vertel hem dat ik net terug uit Europa kom en het wordt een leuk kort gesprek. Dat vind ik toch altijd weer gezellig hier in de VS.

Voor het huis in de warme zon geniet ik van het mengsel van smaken.  Eigenlijk heb ik een waslijst van dingen, die ik wil doen, maar we hebben in Epernay een doos met champagne besteld. Die wordt vandaag bezorgd en zijnde in de VS moet er iemand boven de 21 voor tekenen.

UPS komt echter maar niet dus mijn boodschappenlijstje zal tot morgen moeten wachten.  Gelukkig is niets echt urgent.  Dit is dan ook mijn kans om thuis te zijn terwijl de schoonmaaksters komen.  Zo kan ik Orion in goede banen leiden.

Dat blijkt uiteindelijk helemaal niet nodig.  Er komt geen piep uit Orion terwijl zij om ons heen bezig zijn.  En dat was nodig!  Wat een haren van die honden na twee weken en ik heb zelfs al wat schoongemaakt voor de dames kwamen.  Nu hebben we weer even een sprankelend schoon huis.

Rick is intussen weer thuis uit zijn werk en kan op UPS wachten, terwijl ik Cosmo naar de dierenarts neem.  Inderdaad komen ze nog geen tien minuten nadat ik vertrek.  Zal je altijd zien, maar als we er niet waren geweest hadden we het op moeten halen. Dat is meer dan een half uur rijden naar het distributiekantoor en ik ben blij dat we dat niet hoeven te doen.

Intussen wacht ik op de dierenarts.  Dat is vandaag Dr. Jones, maar eerst neemt een vriendelijke dierenartsassistente Cosmo's temperatuur en luistert naar zijn hart.  Dr. Jones blijkt zelfs twee Australische herders te hebben en raad eens naar wie ik voortaan ga vragen voor afspraken.

Hij is fantastisch!  Zo lief voor Cosmo, die sowieso al zo mak als een lam is.  Ik vertel hoe Orion een muilkorf aan moest toen hij hier was.  Hij vertelt dat hij dat bij een van zijn honden dat ook doet, al weet hij dat hij niet zal bijten.  Ik denk dat Orion dat ook niet zou doen, maar je weet het maar niet.

De bult op Cosmo's buik voelt voor hem ook als een lipoma, maar hij raadt toch aan er vloeistof uit te halen.  Er zijn namelijk nog vier andere mogelijkheden en hij zegt dat hij dat ook bij zijn honden zou doen.  Later blijkt dat hij mij die testen niet in rekening heeft gebracht, heel aardig!

Ietwat nerveus wacht ik in de wachtkamer.  Je weet toch maar nooit, maar gelukkig laten de testen voor vrijwel zeker zien dat het een lipoma is.  Dat blijkt uit een olieachtige substantie, die uit de bult komt.

Voor we op vakantie gingen heeft Orion een wondje in Cosmo's neus gebeten.  Dat is nog steeds niet geheeld en heeft Dr. Jones meer bezorgd dan het bultje.  Hij schrijft een creme voor en drukt me op het hart het in de gaten te houden. 

Toch opgelucht sta ik een uurtje later weer buiten.  Ik merk mijn jet lag nu ook wel en voel me heel moe.  Misschien ook wel de stress van meteen zorgen om mijn hondenbaby en meer. Pfff, vakantie is toch wel de beste manier om de geest te verzetten.

Thuis stelt Rick voor bij Pazzo Pomodoro te gaan eten.  Helemaal goed en ik voel me meteen weer thuis in deze gezellige bar.  De bartenders kennen ons en de mensen om ons heen zijn gezellig en maken een praatje. Dat is toch eigenlijk wel een groot verschil met de Fransen, die veel afstandelijker zijn over het algemeen (natuurlijk weer zeer generaliserend gesproken).

We beginnen met de prosciutto en verschillende kazen.  Dan probeer ik eens de gnocchi met mozzarella en tomatensaus, ze smaken zeer goed. Rick heeft een pizza en we genieten, al voel ik me supermoe!

Thuis gaan de voeten dan ook omhoog.  De hondjes zijn ook moe, vooral Cosmo.  We maken het weer tot tien uur en dan gaan we naar boven.  Grappig is dat we dit weekend voor de tweede keer terug naar wintertijd zullen gaan, want de VS is een week later dan de EU.