Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, oktober 31, 2017

Happy Halloween!

Rick moet er weer vroeg vandoor en doet Orion weer in zijn bench. Tegen negenen ga ik naar beneden en tref Orion in diepe rust in zijn bench. Hij wordt pas wakker als ik hem eruit laat.

Ondanks zijn vroege vertrek heeft Rick toch de tijd gevonden mijn koffie te zetten, zo lief! Ik heb gisteren ook een bestelling van de Dutch Store gehad waaronder de oliebollenmix voor Oud en Nieuw alvast. Daar zaten ook een paar Goudkuipjes in en ik besmeer een paar crackers met peper smeerkaas, heerlijk!

Orion wordt een hot dog voor Halloween en ik doe zijn kostuum aan. Hij heeft geen zin om te poseren, maar het kostuum deert hem absoluut niet. Het gaat dan ook om zijn nek en om zijn buik en verhindert verder zijn bewegingen niet.

Moet ik nu echt poseren voor ik mijn snoepje krijg???

Orion gaat dan ook lief naast mij slapen terwijl ik mijn uur op de elliptische machine doe. Intussen doet Katja haar laatste examen van haar versnelde verpleegopleiding. Dat is snel gegaan en ze heeft vrijwel perfecte scores gehaald. Nu begin volgend jaar nog een groot examen en dan kan ze als verpleegster aan het werk.

Het uur cardio gaat snel al spelend op mijn telefoon en dan neem ik gauw een warme douche, want het is te koud om bezweet met Orion naar buiten te gaan. Eenmaal droog en schoon ga ik met Orion de achtertuin in.
Skelet oorbellen en een sjaal met pompoenen voor Halloween

Gelukkig is Mia er ook en krijgt Orion broodnodige beweging door met haar langs het hek te rennen. Voor ons pleintje zijn wegwerkzaamheden dus wandelingen zitten er voorlopig niet in. Grappig genoeg heeft Orion er op een gegeven moment genoeg van en dan doe ik hem in zijn bench.

Mijn maandelijkse lunch met Sara is vandaag wat verder weg in Annandale. Hier is wat ze "Korea Town" noemen, veel Koreaanse restaurants en overal Koreaans alfabet bij de winkelnamen. Zo'n andere wereld opeens een kwartiertje rijden bij ons vandaan.

We hebben om half een afgesproken bij The Block, een soort Aziatisch food court met vijf verschillende restaurantjes. Sara is iets verlaat en ik kies vast een tafeltje uit. Op mijn gemak lees ik de menu's en zie dat ze ook interessant "sneeuw" ijs hebben.

Sara bestelt een poke bowl, die er erg lekker uitziet, maar ik heb meer zin in de boat noodle soep met biefstuk die op mijn tong smelt. Het smaakt ons beiden heel goed, maar ik denk dat we niet speciaal hier naartoe hoeven voor dit eten.

Toch moet ik van mezelf dat sneeuwijs proberen en daar hebben ze ook nog eens exotische smaken van. Ik bestel de zwarte sesam smaak. Ik krijg een enorme bak ijs met een structuur, die ik nog nooit eerder heb geproefd. Het lijkt wel poederig bijna en helemaal niet romig. Toch smaakt het me wel al kan ik die hele bak niet op.

Sara en ik nemen weer voor ongeveer een maand afscheid en ik rijd terug naar Vienna. Daar haal ik avondeten bij Whole Foods en ga dan met Orion voor het huis van de zon genieten. Het is zestien graden maar in de zon voelt het veel warmer.  Ik moet zelfs af en toe even in de schaduw af gaan koelen.
Dit is een typisch Amerikaans soort sjoelen en deze skeletten doen het met doodshoofden
 
Count Porkula is er weer
Nog wat laatste Halloween buurtfoto's

Als de zon achter de huizen verdwijnt verkleed ik me in mijn Halloween kostuum en doe Orions hot dog weer aan. Rick komt thuis en lacht hardop om ons broodje hond. Het is schattig hoe het Orion niets kan schelen, dat ding op zijn rug. Hij lijkt er wel makkelijker mee dan Cosmo.

Rick doet alle enge dingen voor het huis aan en dan eten we makkelijk worstjes met brood en tomatensoep. In vol kostuum begroeten we daarna de eerste Trick or Treaters. Orion hebben we vastgelegd aan zijn riem in de family room achter en hij geeft geen piep!
Ik ben een monarch vlinder

Rick is The Halloween Man

Bijna twee uur lang komen de groepjes Trick or Treaters langs. Gelukkig hebben we dit jaar genoeg snoep. We krijgen heel veel complimenten over onze versieringen, altijd leuk om te horen. Alle tien huizen aan ons plein doen mee en zijn versierd dus mensen rijden hier ook heen om met hun kinderen te lopen.

Dit jaar denk ik dat ons huis het best versierd is met de engste effecten, maar een paar andere buren wedijveren ook voor die titel. Wij waren er de afgelopen twee jaar niet op 31 oktober dus dat maakt het dit jaar ook extra leuk.  Grappig is dat de kleinste kinderen niet bang zijn om naar onze voordeur te komen, zo eng is het dus ook weer niet.






Eindelijk om kwart over negen komt de laatste Trick or Treater langs. De opkomst dit jaar was heel goed, waarschijnlijk omdat het droog en niet te koud was. We kunnen weer terugkijken op een geslaagde Halloween!


maandag, oktober 30, 2017

Een filmmiddagje

Ricks wekker gaat heel vroeg en hij vertrekt ook vroeg naar zijn werk. Hij doet Orion in zijn bench zodat ik nog wat door kan doezelen en als ik een uurtje later beneden kom ligt die lief te slapen. Orion is ook zoals altijd heel blij mij te zien en draagt zijn Lambchop lam rond als begroeting.

Het heeft vannacht enorm huisgehouden met wind en regen. Van alles is omgewaaid in de tuinen en veel mensen hebben geen stroom. Wij gelukkig wel en ik maak er gebruik van door een Weight Watchers ontbijt quesadilla op te warmen in de magnetron.

Het smaakt me prima en dan ga ik op weg naar Anytime Fitness. Voor het eerst in lange broek en met mijn jas aan. Het is werkelijk heel laat in het jaar dat het nog zo warm was en eind deze week zal het weer twintig graden of meer worden. Ik klaag niet!

Tijdens mijn uur cardio kijk ik naar het nieuws. Er is van alles gaande met de (ex)medewerkers van de president. We zullen eens zien waar dit toe leidt. Zal Teflon Don eindelijk gevangen worden of...?


Om half elf komt Sharon me halen voor personal training. Het halve uur gaat altijd lekker snel en ik denk dat ik morgen mijn spieren op een goede manier zal voelen. Ik vind het fijn mijn cardio al gedaan te hebben, zodat ik direct na afloop kan vertrekken.

Op de terugweg rijd ik door de buurt en opeens rent er een mooie vos voor mijn van uit. Ik stop en hij ook op de stoep. Hij gaat zelfs zitten en naar mij kijken! Een nieuwsgierig dier, duidelijk, en zo krijg ik ook een paar goede foto's. Ze zijn zo aan mensen gewend, al loopt hij wat verder weg als ik mijn arm uit het raam doe voor een foto.
 
De zon is er inmiddels ook weer en ik zie nog een aantal grappige Halloween tuinen. Morgen is het dan eindelijk zo ver. Ik ben benieuwd hoeveel Trick or Treaters wij gaan krijgen dit keer. We zullen ons alle drie (Orion ook) verkleden in ieder geval.
Een wel heel vrolijk groepje!

Thuis neem ik Orion de tuin in. Mia is er ook en de honden rennen weer schattig langs het hek. Dan gooi ik snoepjes in het gras en Orion moet ze zoeken. Dat vindt hij leuk om te doen en hoe klein ze ook zijn, hij vindt ze na even snuffelen.

Na mijn douche besluit ik dat het met dit gure weer pho tijd is. Bij Pho Thang Long weten ze al dat ik kip pho wil met een glas limeade. Het is zoals altijd een lekkere en goedkope lunch.
Op een dag als vandaag heb ik zin om naar de film te gaan. Ik heb gisteren nog geprobeerd of iemand mee zou willen maar dat lukte niet. Dan maar alleen want ik wil The Florida Project graag zien en die speelt bij het Angelika Film Center.
Het is een bijzondere film die het (arme) leven buiten de vrolijke themaparken in Orlando laat zien. Voornamelijk gaat het over een zesjarig meisje en haar moeder, die maar geen werk kan vinden en dan de verkeerde kant opgaat. Het is rauw, echt, af en toe grappig, af en toe verdrietig en eindigt zonder conclusie. Ik vind het een superfilm!

Jammer genoeg heb ik enorme hoofdpijn na afloop en haast me naar huis. Ik rijd over de brug waar zaterdag een heel verdrietig ongeluk gebeurde. Een twaalfjarig jongetje sprong er vanaf op de snelweg en doodde daarmee een 22-jarige vrouw.  Of het een zelfmoordpoging was is nog niet duidelijk, de jongen is met zware verwondingen in het ziekenhuis opgenomen. Zo tragisch!

Als Rick thuiskomt bestellen we makkelijk Thais eten en dan kijk ik Halloween Wars en Halloween Baking Championship, lekker breinloze shows. Ik ben heel moe dus laat ga ik het niet maken.

zondag, oktober 29, 2017

Over een leuke dag in Washington en pompoenen en meer pompoenen

Zaterdag

Vanochtend hebben we afgesproken om met Christine en Chuck naar de stad te gaan. Maar eerst gaan we ontbijt halen bij Starbucks. Het belooft weer een prachtige herfstdag te worden met temperaturen over de twintig graden.


Als we onze egg bites (voor mij) en kalkoenbacon broodje (voor Rick) ophebben gaan we ons opfrissen. Keurig om tien uur zijn we klaar voor de Glovers. Alleen hebben zij allerlei problemen met hun huurauto waaronder een bijna lege band, dus ze zijn iets verlaat.

Om tien voor half elf vertrekken we in Ricks auto richting Washington. Rick weet een parkeergarage vlakbij het Air and Space museum waar hij zijn auto kan opladen. Daar is nog net een plekje voor vrij. $15 voor de hele dag parkeren valt ook goed mee.

Chuck en Christine willen graag de Library of Congress en het Capitool bezoeken. Beiden hebben ze tientallen jaren geleden bezocht dus weer eens tijd om die indrukken te vernieuwen.  We beginnen met de Library of Congress waar ik mijn mini rondleiding geef. Ze vinden het erg interessant, altijd leuk om van vrienden te horen.

Tentoonstelling over rechtszaaltekeningen in de bibliotheek

Via de tunnel en nog een veiligheidscontrole lopen we daarna naar het bezoekerscentrum van het Capitool. Daar krijgen we meteen vier kaartjes voor de volgende rondleiding. Die begint zoals altijd met een film over het Congres, die Rick ook nog nooit gezien heeft. Ik vergeet altijd dat Rick veel minder bezienswaardigheden bezocht heeft in de stad dan ik.

We krijgen daarna van Dan een koptelefoon, maar de mijne werkt niet. De volgende gelukkig wel, maar tijdens de rondleiding hebben Chuck en Christine moeite met die van hen, niet de sterkste techonologie, duidelijk.
Gelukkig vertelt Dan duidelijk en als we dicht genoeg bij hem blijven kunnen we het goed volgen. Ik beoordeel altijd of een gids goed is als ik nieuwe weetjes te horen krijg.  Dat gebeurt vandaag.

Dan vertelt over de honderdduizenden mensen, die hier onder de koepel afscheid kwamen nemen van president Kennedy in 1963.  Hij geeft ook de maten van het enorme schilderij bovenin de koepel met George Washington en de dertien oorspronkelijke staten, die als nimfen zijn geschilderd.

Kortom, de rondleiding is niet de gewoonlijke voor mij inmiddels vrij saaie. Ook in de oude Senaatskamer vertelt Dan meer dan ik wist. Bijvoorbeeld hoeveel het zou kosten om de bronzen of marmeren beelden te laten maken ($300,000 voor brons, $500,000 voor marmer ongeveer).

De rondleiding inclusief film duurt precies een uur en als we naar buiten lopen is het ruim lunchtijd. We besluiten naar een restaurant met een terras te gaan met dit lekkere weer. Dat vinden we bij Brasserie Beck.

Daar wordt brunch geserveerd en er staat van alles lekkers op het menu. Uiteindelijk kies ik de tartine met gerookte zalm en ei.  Rick heeft een goed uitziende omelet en Christine gesmolten gruyere kaas met crostini. Alleen Chuck is niet zo blij want zijn burger komt tot twee keer toe te rauw.  Die wordt dan ook van de rekening gehaald met heel veel excuses.
We laten ons plezier er niet door bederven en kletsen nog gezellig een tijdje na. Dan is het tijd om huiswaarts te gaan, want Christine en Chuck hebben vanavond een vijftigjarig huwelijksfeest van de ouders van andere vrienden.

Het afscheid is zoals altijd moeilijk, want we weten niet wanneer we elkaar weer zullen zien. Al hebben we genoeg andere vrienden, Chuck en Christine zijn als goede familie voor ons. Gelukkig zijn daar alle moderne communicatiemiddelen.

Rick en ik laten Orion uit en genieten dan nog even van het zonnetje voor dat achter de huizen verdwijnt. Dan rijden we naar Reston en drinken daar een wijntje en biertje bij Crafthouse.  We wachten nog even met avondeten, want we aten zo laat lunch.

Bij het Lake Fairfax Park hebben ze meer dan 5000 pompoenen uitgesneden voor een evenement dat The Glow heet. Dat leek Rick en mij wel bijzonder om te zien en we hebben ternauwernood kaartjes kunnen bemachtigen voor acht uur vanavond.

Rick verwachtte er niet veel van maar als hij ziet hoe druk het is stelt hij zijn verwachtingen bij.  We kunnen nog net een parkeerplaats vinden! Het is verder heel goed geregeld en men wordt duidelijk per tijdsgroep toegelaten want we moeten wachten tot het acht uur is voor we naar binnen mogen.

Op de website zag ik dat het pad van een derde mijl zou zijn, maar verder had ik er geen idee van dat het zo indrukwekkend zou zijn! Er staan grote dieren, zoals een haai en een dinosaurus gesneden uit een heel aantal pompoenen. Op andere plekken staan gewone pompoenen met o.a. Disney figuren, acteurs en presidenten.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
We kijken onze ogen uit en maken veel foto's. Dit is de $22 per pesoon helemaal waard voor ons. Het is druk, maar ook weer niet zo dat je over de hoofden loopt.  We genieten van alle creativiteit hier. Voor we het weten is er dan ook meer dan een uur voorbij als we terug naar de auto lopen. Een aanrader, deze show!

Terug in Reston hebben we besloten het nieuwe Cooper's Hawk Winery & Restaurant eens te proberen. Ondanks het voor ons late uur van na negenen hebben ze nog een wachttijd van een half uur voor een tafeltje. Gelukkig komen er net twee stoelen vrij aan de bar want dat is mij veel te laat.

Hun wijn is goed en ik heb een kaas en charcuterie plankje en een kop butternut squash soep, allemaal even lekker. Ook Ricks biefstukje gaat er goed in bij hem. Een leuke en smakelijke afsluiting van een heerlijke dag!  Thuis gaan we vrijwel meteen naar bed!

Zondag

Vandaag staat er een rustige dag thuis op het programma. Dat mag ook weleens een keer. Het is somber weer en pas om negen uur word ik wakker. Het is Rick weer gelukt om zonder mij te wekken op te staan.

Hij heeft Orion dan ook al uitgelaten tegen de tijd dat ik beneden kom. Samen gaan we naar Starbucks waar Nick mijn ijskoffie weer klaarmaakt. Alleen is die dit keer heel melkerig en ik ga terug om dit te melden. Nick gooit er enkel meer koffie bij, maar het is nog steeds niet lekker koffieachtig.

Natuurlijk zou ik weer terug moeten gaan, maar ik wil geen ouwe zeur zijn. We gaan toch broodjes halen van Peet's dus ik bestel dan maar hun ijskoffie en die is wel lekker sterk en perfect gemaakt. Ook de broodjes zijn weer zeer smakelijk en Orion weet al dat hij het bovenste stuk van mij krijgt.

Zin om te sporten heb ik hoegenaamd niet, maar vind online een spreuk die zegt dat het juist als je niet wilt nodig is om te bewegen. Dat klopt zeker voor mij want met dit regenachtige weer zou ik me zonder beweging nog naarder voelen.

Om mezelf wat tegemoet te komen besluit ik op de plaats te gaan rennen. Intussen boekt Rick de rest van de hotels voor onze Nieuw Zeeland en Australie reis. Nu nog een planning maken van wat we willen zien en dan is alles in kannen en kruiken.

Rick neemt Orion mee voor een lange wandeling en komt terug met de mededeling dat Orion zich voorbeeldig gedroeg. Zelfs als Rick bekenden begroette blafte hij niet. Ik vraag me toch af of Orion mij wil beschermen of zo dat hij met mij altijd tegen iedereen blaft.

Saskia heeft dit weekend zes duiken gedaan in de ijskoude Indische Oceaan. Daarmee heeft zij haar gevorderde duikbrevet gehaald.  Ook zag ze dolfijnen en zelfs een walvis, dus heel bijzonder. Katja en Kevin gaan naar huizen kijken, ze willen graag uit hun appartement maar nemen er de tijd iets geschikts te vinden.

Voor de lunch gaan Rick en ik naar Panera.  Daar is het gezellig druk, maar we vinden er nog een tafeltje. We bestellen beiden de "you pick two" met een kop soep en een half broodje.  Ik neem de kippensoep en tonijnsalade op tomaat basilicum brood. Het gaat er allemaal weer van harte in.
Dan is het tijd om onze pompoenen te gaan uitsnijden. We kiezen beiden een patroon uit een van de boeken die je daarmee kunt kopen. Zo creatief als we het gisteren zagen zal het niet worden, maar het is altijd leuk om te doen.

Rick haalt de zaden en draden uit de pompoenen en dan volgen we de instructies en plakken de patronen op de zijkant van de pompoenen. Ik heb een spookje en Rick een grijnzende Jack o' Lantern. Gezellig samen en af en toe vloekend want makkelijk is het niet snijden we de patronen uit. Een uurtje later zijn we zeer tevreden over het resultaat.
Het volgende klusje is onze deurbel.  We hebben er een met allemaal liedjes en geluiden, maar om de een of andere reden doet hij het opeens niet meer. Voor Halloween is het nu net leuk om die geluiden aan te zetten voor als de kinderen aanbellen.

Rick is er uren mee bezig want de geluiden werken wel als je ze manueel afspeelt, maar de knop bij de voordeur werkt niet mee. Als onze magen beginnen te knorren laat Rick het voorlopig maar even. Hij denkt niet dat we voor Halloween deze bel aan het werken zullen krijgen. Gelukkig hebben we nog een tweede bel met onze intercom.

Het weer is inmiddels helemaal omgeslagen van zeventien graden vanochtend naar tien graden met harde wind en regen. We hebben zin in een restaurant met "comfort food" gerechten en kiezen Chef Geoff.  Daar nemen we plaats aan de gezellige bar en het blijkt nog happy hour te zijn.

We bestellen pizza's voor $11 ieder en die van mij met wilde paddestoelen en truffel pecorino is werkelijk heerlijk! Rick heeft er een met gehaktballen. Intussen fluistert Rick of mijn oren ook op stokjes staan (zijn woorden).

Dat is inderdaad het geval. Er is een groepje van een kantoor allemaal in pak en jurk hier happy hour aan het genieten. Een jonge vrouw en een oudere man zitten naast ons en de vrouw vertelt luidkeels hoe de meeste mannen waar ze mee was "niet lang genoeg duurden". Kuch! Teveel informatie!

Op de tv's speelt de footballwedstrijd tussen de traditionele rivalen, de Dallas Cowboys en de Washington Redskins. De Redskins hebben weer eens een minder seizoen tot nu toe en verliezen in de stromende regen.

Diezelfde plensregen hebben wij ook, maar gelukkig heeft de valet een grote paraplu waarmee hij me naar Ricks auto brengt. Eenmaal weer thuis binnen klinkt het wel gezellig en gelukkig gaat het niet lang duren.

We kijken lekker tv en Rick maakt zich klaar voor zijn maandag. Ik heb de komende weken van alles te doen en heb er een lijstje voor gemaakt.  Maar eerst nog Halloween op dinsdagavond!

vrijdag, oktober 27, 2017

Avond twee met beste vrienden

Gelukkig hoeft Rick vanochtend niet zo vroeg op. Toch hoor ik hem niet opstaan en word pas wakker als hij en Orion terug boven komen. Het is weer prachtig weer, maar wel erg koud, maar net boven het vriespunt. Gelukkig gaat het vanmiddag goed opwarmen.

Rick heeft mijn koffie al klaarstaan en ik maak weer een paar crackers met kaas en een glas V8 als ontbijt. Dan neem ik Orion even de tuin in om de prachtige vlammende esdoorn van de achterburen te fotograferen. We spelen even met de frisbee en dan is het tijd voor mijn sporten.

Boven op de elliptische machine gaat het uur al Candy Crush en Wordfeud spelend lekker snel. Orion ligt intussen lief te slapen. Direct na afloop neem ik een warme douche. Zo ben ik vroeg klaar, al om kwart voor elf.
Aai mij!

Het is alweer heerlijk buiten, maar van alles gaande in de cul de sac en de straat naast ons. Een wandeling met Orion zit er dus niet in. In plaats daarvan neem ik hem de achtertuin in en laat hem snoepjes in het gras zoeken.

Dat vindt hij een heel leuke bezigheid tot Mia naar buiten komt. Dan rennen de twee honden weer lekker langs het hek. Heel handig, die andere honden, die Orion zijn nodige beweging geven. Ik vind het schattig dat geren met elkaar.

Katja heeft intussen een interview voor een verpleegsterspositie in het ziekenhuis waar zij graag wil werken. Ze denkt dat het goed is gegaan, maar moet nog tenminste een interview hebben. Spannend!

Voor mijn lunch haal ik een salade van Chop't en eet die bij een picknicktafel in een van de parken op. In het zonnetje is het heerlijk en ik geniet van de bak vol vitamines. Na het eten rijd ik door de buurt om de versierde tuinen te bewonderen.
 
 
 
 
 
Een ervan is wel heel leuk gedaan met van alles te zien! Lekker griezelig. Ik moet lachen om de skelet flamingo's en de verschillende skeletten. Sommige bomen zijn nu op hun hoogtepunt en ik kan het niet laten daar ook foto's van te nemen.

Voor het huis lees ik daarna mijn Dan Brown boek uit. Het is weer een heel goede, vind ik. Onverwacht en geloofwaardig aan het einde, ik vind het een aanrader. Ook weer heel anders dan de andere Robert Langdon boeken.
 
 
Rick komt vroeg naar huis en we nemen Orion mee voor een korte wandeling. Dan komen Christine en Chuck hierheen en chauffeert Rick ons bekwaam door idioot druk verkeer naar Meaza om Ethiopisch te eten.

Dat hebben Christine en Chuck nog nooit gedaan en het is altijd weer leuk en lekker. De serveerster adviseert ons wat lekker is en dan wordt een grote injera met allerlei gerechtjes erop gebracht. Het smaakt voortreffelijk en is heel gezellig. Het restaurant zit vol en vooral met Ethiopische families, een goed teken.

We tafelen lekker na, maar tegen negenen zijn we allemaal moe en brengt Rick ons weer naar huis. Daar nemen we afscheid van Christine en Chuck tot morgenochtend. Om de dag af te sluiten kijken we een oude Inspector Clouseau film, altijd leuk!