Zaterdag
Vanochtend hebben we afgesproken om met Christine en Chuck naar de stad te gaan. Maar eerst gaan we ontbijt halen bij Starbucks. Het belooft weer een prachtige herfstdag te worden met temperaturen over de twintig graden.
Als we onze egg bites (voor mij) en kalkoenbacon broodje (voor Rick) ophebben gaan we ons opfrissen. Keurig om tien uur zijn we klaar voor de Glovers. Alleen hebben zij allerlei problemen met hun huurauto waaronder een bijna lege band, dus ze zijn iets verlaat.
Om tien voor half elf vertrekken we in Ricks auto richting Washington. Rick weet een parkeergarage vlakbij het Air and Space museum waar hij zijn auto kan opladen. Daar is nog net een plekje voor vrij. $15 voor de hele dag parkeren valt ook goed mee.
Chuck en Christine willen graag de Library of Congress en het Capitool bezoeken. Beiden hebben ze tientallen jaren geleden bezocht dus weer eens tijd om die indrukken te vernieuwen. We beginnen met de Library of Congress waar ik mijn mini rondleiding geef. Ze vinden het erg interessant, altijd leuk om van vrienden te horen.
Tentoonstelling over rechtszaaltekeningen in de bibliotheek
Via de tunnel en nog een veiligheidscontrole lopen we daarna naar het bezoekerscentrum van het Capitool. Daar krijgen we meteen vier kaartjes voor de volgende rondleiding. Die begint zoals altijd met een film over het Congres, die Rick ook nog nooit gezien heeft. Ik vergeet altijd dat Rick veel minder bezienswaardigheden bezocht heeft in de stad dan ik.
We krijgen daarna van Dan een koptelefoon, maar de mijne werkt niet. De volgende gelukkig wel, maar tijdens de rondleiding hebben Chuck en Christine moeite met die van hen, niet de sterkste techonologie, duidelijk.
Gelukkig vertelt Dan duidelijk en als we dicht genoeg bij hem blijven kunnen we het goed volgen. Ik beoordeel altijd of een gids goed is als ik nieuwe weetjes te horen krijg. Dat gebeurt vandaag.
Dan vertelt over de honderdduizenden mensen, die hier onder de koepel afscheid kwamen nemen van president Kennedy in 1963. Hij geeft ook de maten van het enorme schilderij bovenin de koepel met George Washington en de dertien oorspronkelijke staten, die als nimfen zijn geschilderd.
Kortom, de rondleiding is niet de gewoonlijke voor mij inmiddels vrij saaie. Ook in de oude Senaatskamer vertelt Dan meer dan ik wist. Bijvoorbeeld hoeveel het zou kosten om de bronzen of marmeren beelden te laten maken ($300,000 voor brons, $500,000 voor marmer ongeveer).
De rondleiding inclusief film duurt precies een uur en als we naar buiten lopen is het ruim lunchtijd. We besluiten naar een restaurant met een terras te gaan met dit lekkere weer. Dat vinden we bij Brasserie Beck.
Daar wordt brunch geserveerd en er staat van alles lekkers op het menu. Uiteindelijk kies ik de tartine met gerookte zalm en ei. Rick heeft een goed uitziende omelet en Christine gesmolten gruyere kaas met crostini. Alleen Chuck is niet zo blij want zijn burger komt tot twee keer toe te rauw. Die wordt dan ook van de rekening gehaald met heel veel excuses.
We laten ons plezier er niet door bederven en kletsen nog gezellig een tijdje na. Dan is het tijd om huiswaarts te gaan, want Christine en Chuck hebben vanavond een vijftigjarig huwelijksfeest van de ouders van andere vrienden.
Het afscheid is zoals altijd moeilijk, want we weten niet wanneer we elkaar weer zullen zien. Al hebben we genoeg andere vrienden, Chuck en Christine zijn als goede familie voor ons. Gelukkig zijn daar alle moderne communicatiemiddelen.
Rick en ik laten Orion uit en genieten dan nog even van het zonnetje voor dat achter de huizen verdwijnt. Dan rijden we naar Reston en drinken daar een wijntje en biertje bij Crafthouse. We wachten nog even met avondeten, want we aten zo laat lunch.
Bij het Lake Fairfax Park hebben ze meer dan 5000 pompoenen uitgesneden voor een evenement dat
The Glow heet. Dat leek Rick en mij wel bijzonder om te zien en we hebben ternauwernood kaartjes kunnen bemachtigen voor acht uur vanavond.
Rick verwachtte er niet veel van maar als hij ziet hoe druk het is stelt hij zijn verwachtingen bij. We kunnen nog net een parkeerplaats vinden! Het is verder heel goed geregeld en men wordt duidelijk per tijdsgroep toegelaten want we moeten wachten tot het acht uur is voor we naar binnen mogen.
Op de website zag ik dat het pad van een derde mijl zou zijn, maar verder had ik er geen idee van dat het zo indrukwekkend zou zijn! Er staan grote dieren, zoals een haai en een dinosaurus gesneden uit een heel aantal pompoenen. Op andere plekken staan gewone pompoenen met o.a. Disney figuren, acteurs en presidenten.
We kijken onze ogen uit en maken veel foto's. Dit is de $22 per pesoon helemaal waard voor ons. Het is druk, maar ook weer niet zo dat je over de hoofden loopt. We genieten van alle creativiteit hier. Voor we het weten is er dan ook meer dan een uur voorbij als we terug naar de auto lopen. Een aanrader, deze show!
Terug in Reston hebben we besloten het nieuwe Cooper's Hawk Winery & Restaurant eens te proberen. Ondanks het voor ons late uur van na negenen hebben ze nog een wachttijd van een half uur voor een tafeltje. Gelukkig komen er net twee stoelen vrij aan de bar want dat is mij veel te laat.
Hun wijn is goed en ik heb een kaas en charcuterie plankje en een kop butternut squash soep, allemaal even lekker. Ook Ricks biefstukje gaat er goed in bij hem. Een leuke en smakelijke afsluiting van een heerlijke dag! Thuis gaan we vrijwel meteen naar bed!
Zondag
Vandaag staat er een rustige dag thuis op het programma. Dat mag ook weleens een keer. Het is somber weer en pas om negen uur word ik wakker. Het is Rick weer gelukt om zonder mij te wekken op te staan.
Hij heeft Orion dan ook al uitgelaten tegen de tijd dat ik beneden kom. Samen gaan we naar Starbucks waar Nick mijn ijskoffie weer klaarmaakt. Alleen is die dit keer heel melkerig en ik ga terug om dit te melden. Nick gooit er enkel meer koffie bij, maar het is nog steeds niet lekker koffieachtig.
Natuurlijk zou ik weer terug moeten gaan, maar ik wil geen ouwe zeur zijn. We gaan toch broodjes halen van Peet's dus ik bestel dan maar hun ijskoffie en die is wel lekker sterk en perfect gemaakt. Ook de broodjes zijn weer zeer smakelijk en Orion weet al dat hij het bovenste stuk van mij krijgt.
Zin om te sporten heb ik hoegenaamd niet, maar vind online een spreuk die zegt dat het juist als je niet wilt nodig is om te bewegen. Dat klopt zeker voor mij want met dit regenachtige weer zou ik me zonder beweging nog naarder voelen.
Om mezelf wat tegemoet te komen besluit ik op de plaats te gaan rennen. Intussen boekt Rick de rest van de hotels voor onze Nieuw Zeeland en Australie reis. Nu nog een planning maken van wat we willen zien en dan is alles in kannen en kruiken.
Rick neemt Orion mee voor een lange wandeling en komt terug met de mededeling dat Orion zich voorbeeldig gedroeg. Zelfs als Rick bekenden begroette blafte hij niet. Ik vraag me toch af of Orion mij wil beschermen of zo dat hij met mij altijd tegen iedereen blaft.
Saskia heeft dit weekend zes duiken gedaan in de ijskoude Indische Oceaan. Daarmee heeft zij haar gevorderde duikbrevet gehaald. Ook zag ze dolfijnen en zelfs een walvis, dus heel bijzonder. Katja en Kevin gaan naar huizen kijken, ze willen graag uit hun appartement maar nemen er de tijd iets geschikts te vinden.
Voor de lunch gaan Rick en ik naar Panera. Daar is het gezellig druk, maar we vinden er nog een tafeltje. We bestellen beiden de "you pick two" met een kop soep en een half broodje. Ik neem de kippensoep en tonijnsalade op tomaat basilicum brood. Het gaat er allemaal weer van harte in.
Dan is het tijd om onze pompoenen te gaan uitsnijden. We kiezen beiden een patroon uit een van de boeken die je daarmee kunt kopen. Zo creatief als we het gisteren zagen zal het niet worden, maar het is altijd leuk om te doen.
Rick haalt de zaden en draden uit de pompoenen en dan volgen we de instructies en plakken de patronen op de zijkant van de pompoenen. Ik heb een spookje en Rick een grijnzende Jack o' Lantern. Gezellig samen en af en toe vloekend want makkelijk is het niet snijden we de patronen uit. Een uurtje later zijn we zeer tevreden over het resultaat.
Het volgende klusje is onze deurbel. We hebben er een met allemaal liedjes en geluiden, maar om de een of andere reden doet hij het opeens niet meer. Voor Halloween is het nu net leuk om die geluiden aan te zetten voor als de kinderen aanbellen.
Rick is er uren mee bezig want de geluiden werken wel als je ze manueel afspeelt, maar de knop bij de voordeur werkt niet mee. Als onze magen beginnen te knorren laat Rick het voorlopig maar even. Hij denkt niet dat we voor Halloween deze bel aan het werken zullen krijgen. Gelukkig hebben we nog een tweede bel met onze intercom.
Het weer is inmiddels helemaal omgeslagen van zeventien graden vanochtend naar tien graden met harde wind en regen. We hebben zin in een restaurant met "comfort food" gerechten en kiezen Chef Geoff. Daar nemen we plaats aan de gezellige bar en het blijkt nog happy hour te zijn.
We bestellen pizza's voor $11 ieder en die van mij met wilde paddestoelen en truffel pecorino is werkelijk heerlijk! Rick heeft er een met gehaktballen. Intussen fluistert Rick of mijn oren ook op stokjes staan (zijn woorden).
Dat is inderdaad het geval. Er is een groepje van een kantoor allemaal in pak en jurk hier happy hour aan het genieten. Een jonge vrouw en een oudere man zitten naast ons en de vrouw vertelt luidkeels hoe de meeste mannen waar ze mee was "niet lang genoeg duurden". Kuch! Teveel informatie!
Op de tv's speelt de footballwedstrijd tussen de traditionele rivalen, de Dallas Cowboys en de Washington Redskins. De Redskins hebben weer eens een minder seizoen tot nu toe en verliezen in de stromende regen.
Diezelfde plensregen hebben wij ook, maar gelukkig heeft de valet een grote paraplu waarmee hij me naar Ricks auto brengt. Eenmaal weer thuis binnen klinkt het wel gezellig en gelukkig gaat het niet lang duren.
We kijken lekker tv en Rick maakt zich klaar voor zijn maandag. Ik heb de komende weken van alles te doen en heb er een lijstje voor gemaakt. Maar eerst nog Halloween op dinsdagavond!