Over een dierenartsenbezoek en een keurige Orion

Om half acht houd ik mijn bed wel voor gezien. Naar de badkamer lopend zie ik Orions verbandje op de grond liggen. Het wondje ziet er nog goed uit maar omdat het op zijn Achilles pees is glijden de randen uit elkaar. Ik bel meteen de dierenarts om een afspraak te maken.

Na mijn ontbijt van cracker met brie en mini komkommertjes rijd ik naar Anytime Fitness. Het is bewolkt, maar een zeer aangename temperatuur. Met wat moeite, want het is altijd zo ontzettend saai, volbreng ik mijn uur cardio.

Nog 13 minuten en een seconde te gaan

Sharons halve uur personal training gaat ook snel. We hebben het over vriendschappen want een van haar vriendinnen verweet haar dat ze slechts een keukeneiland vriendin is. Sharon komt vaak naar haar toe en dan praten ze bij aan het keukeneiland van die vriendin. Sharon begrijpt niet wat daar verkeerd aan is.

We bedenken dat we inderdaad verschillende dingen doen met vriendinnen. Zo is Sharon mijn personal training vriendin. We zijn ongeveer dezelfde leeftijd en twee keer per week praten we  al jarenlang over persoonlijke dingen met elkaar, terwijl ik gewichten doe. Met andere vriendinnen doe ik weer andere dingen.

Als ik klaar ben haast ik me naar huis. Daar heeft Orion zijn verband alweer van zijn poot gehaald. Ik verbind het weer en maak me dan klaar om naar Reston te gaan. Daar heb ik met Rick, die inmiddels net geland is uit Atlanta, afgesproken te gaan lunchen.

Bij het Microsoft gebouw parkeer ik de van en Rick komt al snel naar beneden. We wilden bij Clyde's op hun terras gaan eten, maar tot onze verbazing is dat gesloten. Het is niet vanwege het weer want het is zonnig en zo'n 23 graden.

De andere restaurants hebben hun terrassen wel open en wij vragen een tafeltje bij The Counter, een hamburger restaurant. We bestellen beiden de bison burger op sla en met allerlei dingen erop en erbij. Het smaakt werkelijk voortreffelijk! Ik ben niet dol op hamburgers maar bij dit restaurant zijn het lekkernijen.

Voor ik op weg ging gaf ik Orion al zijn kalmerende medicijnen voor de dierenarts, hopelijk werken die. We rijden naar Town & Country Animal Hospital. Daar vraag ik om een muilkorf want Orion kan die van ons nog steeds van zijn snuit krijgen. Dat is met die van de dierenarts niet mogelijk hoezeer Orion het ook probeert.

Dokter Katsur weet dat Orion zo bang is en maakt het consult niet langer dan nodig. Als eerste zegt ze dat ik het juist heb gezien. Omdat de wond op de pees is zou het maanden duren voor hij zou helen. Ze stelt dus een paar hechtingen voor.

Ook ziet ze kennelijk hoe schuldig ik me voel want ze vertelt een verhaal over hoe haar moeder hun hond in het oor knipte en dat ze regelmatig patienten met dergelijke verwondingen te zien krijgt. Dat maakt dat ik me wel wat beter voel.

Dr. Katsur geeft Orion een verdoving en dan brengen wij hem naar de operatiekamer. Terwijl hij onder zeil is willen ze ook de klitten wegscheren en inentingen geven, die nodig zijn. Dan hoeven wij niet weer terug daarvoor aangezien het zo stressvol is voor Orion (en ons) om bij de dierenarts te zijn.

Over een uur kunnen we Orion naar verluid weer ophalen. Rick en ik besluiten dat door te brengen met wat Pokémon Go spelen in Vienna en ook eindelijk de Vienna Vintner eens te bezoeken in hun "nieuwe" (13 maanden oude) locatie.

De eigenaar, Victor, kennen we al vele jaren en hij geeft ons trots een rondleiding. Het is werkelijk super wat hij van dit oude stenen huis heeft gemaakt. Dit is een van de twee overgebleven woonhuizen aan de hoofdweg van Vienna. De ene is de Vienna Inn en de andere de Vienna Vintner.

We hebben het ook weer over de hot topic in Vienna, het moderniseren van de stad. We zijn een stad tussen Tysons wat een nieuwe wolkenkrabber stad wordt en andere commerciele locaties, zoals Mosaic District. Vienna kan het zich niet veroorloven in de jaren zestig te blijven steken, maar tegen die vernieuwingen komt veel protest. Victor is het met ons eens, de innovaties zijn nodig.

Intussen loopt het al tegen vijven en we hebben nog steeds niets van de dierenarts vernomen. Ik bel eens op en het blijkt dat een dierenartsassistente nog bezig is met Orion uit te kammen. We kunnen hem na zessen ophalen.

Dat betekent dat Rick Orion op moet halen want ik heb om half zes mijn maandelijkse happy hour bij Red Galanga. Rick zet me daar af en de host weet al meteen dat ik altijd met een groepje kom. Hij vraagt hoeveel er vanavond komen en dat zijn er behalve mij maar twee.

Carolyn is nieuw in de groep en komt als eerste. Ik ken haar al vele jaren, maar na de basisschool van de kinderen heb ik haar niet vaak meer gezien. Ik mocht haar altijd graag en die klik is er meteen weer.

Niet veel later volgt Kirsten met wie ik gisteren nog in Alexandria was. Het gesprek is meteen geanimeerd over van alles en nog wat. Rick vroeg laatst of we het vooral over onze kinderen hebben aangezien dat voor de meesten de reden is dat we elkaar kennen. Maar eigenlijk gaat het daar maar heel weinig over. We hebben gelukkig ook allemaal eigen levens.

Kirsten en Carolyn bestellen van het happy hour menu maar dat is allemaal met rijst of gefrituurd. Ik neem dus het sashimi diner wat altijd heel mooi in een boot wordt gepresenteerd. Voor we het weten is het na zevenen en nemen we afscheid.

Rick komt me met Orion ophalen en ik verwachtte een geschoren hond terug te krijgen. De reden dat het zo lang duurde voordat Orion klaar was is dat dankzij een dierenartsassistente in plaats van scheren al zijn klitten uitgekamd zijn. Hij is zoveel dunner! Ik ga proberen het bij te houden ook al vindt Orion kammen vreselijk.

Rick heeft nog meer last van zijn schouders nadat hij in Atlanta ook nog tegen een paal aanliep met zijn "goede" (al moet die geopereerd worden) schouder. De arme man heeft zoveel pijn! Hopelijk kan hij vannacht beter slapen want zijn hotelbed was keihard. Ik heb zijn kant van het bed extra goed opgemaakt vanochtend.