Relay for Life en Block Party

Zaterdag

Het heeft vannacht flink geplenst en bij het opstaan is het zwaar bewolkt en beduidend koeler, dan de afgelopen dagen. Het is nog een lekkere 18 graden, daar niet van en er worden voor de middag zonnige periodes voorspeld.

Het weer is perfect voor mij om het onkruid in de achtertuin weer eens aan te gaan pakken. Het bindweed heeft intussen goed de kans gehad te woekeren en ik moet er soms met alle kracht aan trekken om het los te krijgen. Vooral de rozen zijn moeilijk met alle doornen! Ik ben een goed half uur bezig en dan nog heb ik alleen het ergste weggetrokken. Dat is een enorme vuilniszak vol!

Rick is intussen op weg naar Alexandria om de tent voor vannacht op te halen. Katja pakt de slaapzakken en de snacks en dergelijke en na de lunch vertrekken ze naar Oakton High School voor de Relay for Life.

Even later fiets ik er ook heen om de openingsceremonie en parade mee te maken. Ik vind Katja en haar groepje meteen en ze laten mij hun plek zien. De tent staat al en eronder ligt van alles om de nacht door te komen.

Alle tenten zijn op het sportsveld bij het track opgezet, ik schat, dat er zo'n vijftig staan. De meeste groepen hebben namen, Katja's groep heet de "Pink Panthers" en de groep van een paar moeders, die ik ken, heet "Tough Cookies".

De openingsceremonie houdt natuurlijk het presenteren van de vlaggen (door vier oud-strijders, waarvan er drie kanker hebben gehad) en het zingen van het volkslied in. Er worden allerlei mensen geeerd vanwege de grote contributies, die ze hebben gemaakt. Een paar mensen doen hun persoonlijke verhaal over waarom deze Relay zo belangrijk is voor hen en dat is zo af en toe even tranen wegslikken geblazen. Wat is kanker toch een rotziekte!

Dan stellen de groepen zich op bij de startlijn (een enorme boog met paarse en witte ballonnen) en lopen we in een parade rond het track. Dit is het startsein en vanaf nu wisselen de leden van de groepen elkaar af met rondlopen.




Het presenteren van de vlag





Rick en Katja zijn allebei hun CF kaarten voor hun fototoestellen vergeten, dus ik fiets nog eens heen en weer. Dan neem ik afscheid en zij beginnen aan de activiteiten. Later vertelt Rick, dat vooral de "luminaries" ceremonie erg indrukwekkend was (Katja en hij hadden een luminary voor zijn moeder). Veel mensen hielden het daarbij niet droog. Gelukkig voor hen hield het weer het wel droog, het werd zelfs zonnig en een heel aangename temperatuur.

Kai heeft vannacht een logeerparty bij zijn vriend John, waar Saskia en ik hem om half zes heen brengen. Saskia en ik zijn vannacht dus alleen thuis. Zij mag kiezen, waar we gaan eten en de keuze valt weer op Pauli Moto's. Zij is dol op hun honey chicken en ik vind het eten daar ook erg lekker (vooral de gegrilde Robatayaki stokjes!).

Na het eten gaan we even naar Barnes and Noble. Ik vind er een paar boeken over de Pacific Northwest en Saskia de nieuwste Baby Blues.

Bij Old Navy vindt zij ook nog een paar leuke (en zeer gunstig geprijsde, een ervan kost $5!!!) korte broeken en dan gaan we weer huiswaarts.

De hele rest van de avond besteed ik aan het maken van een schema en het bespreken van hotels voor onze reis naar Seattle de 24ste.

Zondag

Om tien over zeven belt Rick op, ze zijn op weg naar huis. Het was een emotionele nacht en na drie uur werd het ook een koude, klamme nacht, want volgens hem zette opeens de dauw in. Hij heeft mijlen met tientallen anderen rond het track gelopen en ik krijg het gevoel, dat het een heel goede ervaring was voor Katja en hem samen.

Beiden vallen doodmoe in bed neer en pas om drie uur vanmiddag lukt het me ze wakker te maken! Het is ook niet mis, zo'n hele nacht wakker en lopen en dan nog alle emoties rond de ziekte "kanker" ook (er waren ook een heel stel kinderen, die kanker hebben, iets wat Rick natuurlijk heel veel deed).

Om half tien heb ik mijn bed wel gezien, dat is al heel lang uitslapen voor mij, maar voor een keertje mag het wel. Het is fantastisch weer, zonnig en 19 graden. Ik wil gewoon buiten zijn! Om half elf moet ik Kai ophalen van zijn logeerpartij, hier zo'n kilometer vandaan, dus ik besluit eerst vijf kilometer te gaan hardlopen.

Langer durf ik nog steeds niet. De eerste paar kilometer gaan erg goed en heel snel (de eerste mijl loop ik in 6,5 minuten, voor mij erg snel), maar dan voel het trekken weer in mijn achterbeen en neem wat gas terug. Toch loop ik al met al een heel snelle tijd voor mijn doen: 26 minuten en 9 seconden.

Met een doodmoeie Kai loop ik even later naar huis. Ook hij vertrekt meteen naar bed! Saskia is de enige wakkere in huis en Madison komt om te spelen. Ik breng ze naar het zwembad en loop dan door naar de weide met wilde bloemen bij de oprit naar de snelweg vlakbij. Daar staat een heel grasveld vol klaprozen en andere blauwe en roze bloemen. Het is werkelijk een kleine oase in een woestijn van beton, want er lopen allerlei wegen omheen.




Mijn fototoestel werkt weer overtijd en ik geniet van de felle kleuren en de rondvliegende vlinders (die niet gaan zitten en dus niet te fotograferen zijn). Voldaan loop ik terug naar huis en rijd meteen door naar Giant.

We hebben vanmiddag een block (straat) party en ik heb er nog niets voor gekocht. Ik zou een voorafje meebrengen, want ik wist niet, hoe de rest van het gezin zich zou voelen na een nacht opblijven. De keuze valt op pita's met verschillende soorten hummus. Ik kies tomaten en spinazie hummus en knoflook hummus, maar er zijn nog veel meer soorten!

Om vier uur begint het feest. Al vanaf het middaguur staat er een gigantisch springkussen met glijbaan in de tuin van onze overburen (die zelf geen kleine kinderen hebben, maar hun grasveld is het vlakst). Iedereen heeft lekkers meegenomen en het wordt, zoals gewoonlijk erg gezellig.


Met sommige van de buren heb ik regelmatig tot vaak contact, anderen spreek ik niet vaak en dan is zo'n party net weer leuk om even bij te kletsen. Wij haken vroeg af, want iedereen is toch flink moe van de evenementen dit weekend.


Met Rick leg ik de laatste hand aan de reserveringen voor onze reis naar het Noordwesten. Alles is nu prima geregeld, we hebben er zin in!!

****Katja heeft mij gevraagd het volgende hier te publiceren (zij vroeg me het te publiceren, zoals zij het schreef en het dan te "vertalen"):

Hoi eidereen,

Dankje geel erg vil voor de zeintjes voor de Relay for Life. Ik wilde eidereen en “Thank You” card stuuren maar dat is en klijn betje moerlijk omdat ik weit neit julle adress tuis en Nederland. De Relay was geel erg leuk en ik kande neit doen zo goet zonder julle. Bedankt geel erg wil! Totaal de gele Relay van af neu hep $338,715, en mij team hep $3,208 met meer zeintjes om te komen.

Bedankt voor jou help, Katja

Vertaling:

Hoi iedereen,

Dank jullie heel erg veel voor de bijdragen aan Relay for Life. Ik wilde iedereen een "thank you" card sturen, maar dat is een klein beetje moeilijk, omdat ik jullie adres thuis in Nederland niet weet. De Relay was heel erg leuk en ik had het niet kunnen doen zonder jullie. Heel erg hartelijk bedankt! Totaal heeft de hele Relay tot nu toe $338.715 opgehaald, en mijn team heeft $3208 en daar zal nog meer geld (zeintjes = centjes) bijkomen.

Bedankt voor jullie hulp, Katja