Straatvuil en oude mensen

Alweer een heerlijke zomerse dag toont zich aan en als Saskia naar school gaat, rijd ik eerst naar de garage om de Smurf op te halen. Die is nu weer schoon met nieuwe olie, dus rijdt als een trein.

De garage is op weg naar Christine's huis en om kwart over negen rijd ik bij haar voor. We lopen bijna anderhalf uur over mooie paden door de bossen bij haar huis, uiteindelijk iets meer dan zes mijl (toch bijna 10 kilometer!).

Als ik weer in de auto heb ik opeens enorme zin om naar Washington te gaan. Het is prachtig weer, ik heb mijn fototoestel mee en dan kan ik gelijk "werken" aan de weekthema's van de fotografiegroepen, die deze week "straatvuil" en "de oude mens" zijn. Ik vind het leuk om op zoek te gaan naar foto's, die bij die thema's passen.

De van parkeer ik op Claudia's oprit en als ik het perron oploop staat de trein al te wachten. Om twaalf uur stap ik vlakbij het American Indian museum uit en besluit daar dan ook maar meteen te eten. Hun Mitsitam Cafe blijft een van mijn favoriete lunch plekken aan de Mall. De zalm en twee salades (iedere keer weer anders) smaken voortreffelijk!

Gesterkt ga ik er met mijn fototoestel op uit. Zoals altijd geniet ik van de Mall met aan de ene kant het imposante Capitool en in het midden de obelisk van het Washington Monument. Men maakt zich klaar voor het Folklife Festival, dat vanaf 30 juni wordt gehouden.




Links en rechts lopen joggers om me heen, veel mannen met ontbloot bovenlijf, want het is flink warm. Veel vuil is er niet te zien en oude mensen al helemaal niet.

Het ziet er allemaal heel erg netjes uit, op de gewoonlijke sigarettenpeuken na, en dan opeens zie ik aan mijn voeten een gebruikte condoom liggen. Jee, midden op de National Mall, het pronkstuk van de natie! Meteen probeer ik me voor te stellen, hoe die daar nu terecht is gekomen. Wie is er zo brutaal om onder het toeziend oog van de eindeloze veiligheidspatrouilles onder de sterren te gaan liggen vrijen? Natuurlijk maak ik er gauw een foto van, het zou weleens het enige "vuil" van vandaag kunnen zijn!

Via het Washington Monument loop ik naar het World War II Memorial. Dit is een goede plek om oude mensen te vinden, want veel oud-strijders uit die tijd komen het bezoeken. En inderdaad, jackpot! Nu nog foto's nemen zonder dat het lijkt alsof ik hen expres fotografeer. Dat valt niet mee en ik ben maar matig tevreden met het resultaat.


Hoe werkt dit moderne ding, is mijn foto gelukt?



Samen op vakantie in de hoofdstad





Het blijft ook een indrukwekkend monument

Langs de Reflecting Pool loop ik naar het Lincoln Memorial. Onderweg zie ik een brutaal eekhoorntje chips uit een van de vuilnisbakken vissen. Hij blijft het rustig opeten en ik kan hem zo fotograferen.


In de vijver zwemmen tientallen eenden en ganzen. De baby eendjes zijn zo schattig, ik kan er bijna geen genoeg van krijgen! Ook zij zijn helemaal niet schuw en laten zich gewillig fotograferen.








Terwijl ik daar sta hoor ik opeens helicopters. Het zijn drie militaire "choppers" en in een ervan weet ik, dat Bush zit. Hij komt thuis van het een of ander. De andere twee zijn afleidingsmaneuvres en die vliegen door naar het dichtbij gelegen Fort Belvoir.



Bij het Lincoln Memorial is het een drukte van jewelste en bij het ernaast gelegen Vietnam Memorial ook. Ze blijven indrukwekkend, hoe vaak ik ze ook al gezien heb.



Zelfreflectie in de muur met namen van het Vietnam Memorial

Dan verlaat ik de Mall en loop door de stad naar het Witte Huis. Daar staan allerlei mensen op het dak en voor het huis en in de tuin staan Secret Service agenten achter de bomen. Het is allemaal zeer mysterieus. Met de zoemlens van mijn fototoestel probeer ik de mensen in de verte beter in beeld te krijgen, maar of de president of Laura Bush er ook bij staan kan ik niet zien.





Dit protest tegenover het Witte Huis is er al vele jaren

Dan maar verder, richting Metro, want ik heb inmiddels alweer zo'n vier mijl gelopen en ik begin mijn benen nu wel te voelen. Onderweg zie ik nog een oude man slapen op een bankje, dus die gaat ook op de kiek.

Wat ben ik toch dol op deze stad, het is alsof ik op een mini vakantie ben, iedere keer, dat ik er ben! Het is nooit hetzelfde en nooit saai. Mijn route van vandaag is hier te zien (voor degenen, die in Washington zijn geweest).

Bij Federal Triangle stap ik weer in de trein en het is heerlijk weer te zitten! Zodra ik de tunnel uitkom in Ballston gaat mijn mobieltje. Het is Katja, die van school op moet worden gehaald. Maar goed, dat ik nu terug ben, dan!

Saskia gaat zwemmen met twee vriendinnetjes en ik installeer mezelf met een Diet Coke en mijn laptop op het deck. Het is een heerlijke temperatuur al dreigen er telkens onweersbuien, ze bereiken ons niet. Wel zien we een prachtige regenboog.

Doodmoe van de dag ga ik vroeg naar bed, morgen weer vroeg op!