Over een rustige dinsdag

Zeven uur komt weer snel en het is al twintig graden als ik beneden kom. Dat belooft een heerlijke dag te worden! Na ons ontbijt gaan we de koffies van Starbucks halen en daarna vertrekt Rick naar zijn werk.

Voor ik naar Sharon ga doe ik zoveel mogelijk cardio, maar de hartslagmeter van mijn Fitbit doet het helemaal niet. Gelukkig heeft Rick zijn speciale rekening om sportspullen mee te kopen en daarmee kan ik een nieuwe Fitbit bestellen. Natuurlijk heeft de oude geen garantie, want hij is niet direct van Fitbit gekocht.

Sharon heeft een fijn half uur voor me in petto. We ontzien mijn nek, die veel pijn doet, en rug, die ook nog niet geheeld is. Ik hoop maar dat het met de antibiotica, die ik gisteren begonnen ben, sneller gaat. 

De azalea's bloeien nu overal en de tuinen zijn heel kleurrijk. Ik ga naar Whole Foods om daar wat spullen in te kopen. In het tuintje ernaast bloeien de lelietjes van Dalen, altijd een van mijn favoriete plantjes. 

Virginia Spiderwort, ook weer genoemd naar deze staat

Mijn architectuur foto voor vandaag

Net op tijd voor mijn lunch met Judith ben ik weer thuis. We praten weer gezellig bij. Dat uur (en als Judith wat meer tijd heeft anderhalf uur) vliegt dan ook voorbij. 

Vandaag is de enige rustige dag van mijn week en ik besluit er een luie middag van te maken. Nou ja, er zijn eerst wel een heel aantal huishoudelijke taken, die gedaan moeten worden. Donderdag komen Katja, Kevin en de kinderen en daarvoor moet gewassen en opgeruimd worden. 

Daarna zoek ik mijn hangmatstoel op het deck op en lees een paar uur. Op een gegeven moment rent Orion de tuin in en gaat langs het hek rennen met de hond van de buren. Ze blaffen beiden en na vijf minuten heb ik er genoeg van. 

Terwijl ik naar beneden loop hoor ik de achterbuurman gillen. Er knapt iets in mij, want zijn eigen hond is ook niet stil en hij is net klaar met grasmaaien wat flink lawaaierig was terwijl ik las. Ik bijt hem toe dat hij zijn kop moet houden (shut up!). 

Hij claimt weer eens dat Orion altijd blaft wat gewoon een leugen is. En ook dat wij dat negeren, leugen nummer twee. Ik antwoord dat zijn hond ook geen lieverdje is. Hij dreigt de politie te sturen (die komt niet) en ik zeg dat die dat maar moet doen, dan kan ik ze ook genoeg over hen vertellen. Dan druipt hij af. Rick antwoordt altijd heel beleefd op zijn gegil, maar ik kets gewoon keihard terug.

Ook in onze tuin en die van de buren zijn de azalea's mooi

Voor Rick uit zijn werk komt maak ik vast de salade voor vanavond. Dan hoeft Rick enkel de garnalenburgers nog te grillen.  We eten buiten en het is een erg lekker maal.

En nu is het tijd voor de laatste Below Deck Down Under aflevering. Het begon wat saai, maar is nu wel interessant aan het worden.