En weer een monteur op bezoek...

We zijn er al vroeg uit, want de "trapmensen", zoals ik ze voor het gemak maar noem, zouden om zeven uur komen om het eindelijk af te maken. Dat is heel vroeg voor mij, maar ik wil natuurlijk niet in bed liggen, terwijl ze hier bezig zijn.

Precies om zeven uur gaat de telefoon. James heeft zich toch bedacht, want het is vandaag zijn verjaardag. Dat is waarschijnlijk een extra speciale dag voor hen, want hij is duidelijk een oorlogsveteraan, die wat lichamelijke problemen heeft. Hun truck heeft een handicapped sticker en op de nummerplaat staat een Purple Heart, een van de grootste militaire oorlogsonderscheidingen.

Nu komen ze morgen en dat vind ik wel best. Ik ga terug naar bed, want ben met hoofd-, nek- en schouderpijn opgestaan. Gelukkig helpt de extra rust en Excedrin Migraine. Ik bedenk me wel dat ik een massagetherapist moet vinden, nu Laura tijdelijk uit de roulatie is.

Bij de sportschool zie ik mijn buurvrouw Jeanne en op de crosstrainer kletsen we bij. Het gaat toch altijd wel een stuk sneller, als ik een "workout buddy" heb. Hoewel ik nu ook weer een leuke mysterieserie heb gevonden, die op een wijngaard hier in Virginia speelt op ongeveer een uur rijden hiervandaan. Ze beschrijft de omgeving heel goed, dus een aanrader, als je meer over onze staat wilt weten.

Na een uur op de crosstrainer heb ik het wel weer gezien. Er is weer schitterend weer, wel niet zo warm, maar dat is normaal voor december, natuurlijk. Ik maak een lekkere herfstwandeling met Cosmo en schrik dan van de tijd!


Mooie kleuren in de natuur

Het is al na twaalven en ik moet nog douchen, lunchen en boodschappen doen. Echter, nadat de nieuwe ijsmaker vrijdag werd geinstalleerd, hield de kraan van de ijskast er opeens mee op. De GE monteur zal tussen 13 en 17 uur terugkomen om daarnaar te kijken.

Hopend, dat hij later in de middag zal komen, waag ik het er maar op en ga naar de Safeway. Daar staat, zoals ieder jaar, de belringer van het Leger des Heils. Traditiegetrouw doe ik mijn kleingeld in de ketel. Ik vind dit ook weer zo'n geluid dat bij Kerst hoort.

Net als ik mijn eerste blikje in het wagentje heb gegooid gaat mijn telefoon. Je raadt het al... Het is GE met hun ellenlange bericht dat dieren opgesloten moeten worden etc. etc., omdat hun monteur in aantocht is.

Balend ren ik terug naar de van en rijd naar huis. Gelukkig is dat maar vijf minuten weg, dus ik ben de technicien voor. Het is dezelfde man, als die eerst naar de ijsmaker kwam kijken. Hij weet, waar hij het over heeft.

Jammer genoeg heeft hij geen goed nieuws. De leiding in de deur van de ijskast is bevroren. Hij probeert hem nog met een foehn te ontdooien, maar ziet dan alleen maar water druppen, waar het niet hoort te zijn. De enige manier om het te maken zou de hele deur uit elkaar halen zijn. Heel duur en de monteur vreest dat er bij zo'n oud apparaat dan weer iets stuk zal gaan.

We laten het dus maar zo, geen water, maar dat kunnen we ook uit de kraan halen. Belangrijker vind ik dat de ijsmaker werkt. Gelukkig kost dit bezoekje ons ook niets, dus dat is weer meegenomen. Duidelijk begint na bijna dertien jaar in dit huis van alles en nog wat het te begeven. De afwasmachine is ook aan vervanging toe.

Intussen is het na tweeen en mijn lunch is erbij ingeschoten. Mijn maag rommelt hardop. Ik trakteer mezelf gauw op een sandwich en thee van de Starbucks naast Safeway. Die sandwich heeft me nog nooit zo goed gesmaakt!

Net als ik dan eindelijk mijn boodschappen bij de Safeway wil gaan halen, sms-t Ssakia met de vraag of ik haar op kan halen. Zucht! Gelukkig wil Saskia wel mee naar de supermarkt, al wordt het nu wel de Giant.

Van daaruit rijdt Saskia naar huis. Ze neemt nog goed de tijd om zeker te zijn dat de weg vrij is, voor ze oversteekt, en kreeg daarom van iemand achter haar op de parkeerplaats een toeter. Vanavond zijn de magneten met "STUDENT DRIVER" erop aangekomen, die hopelijk tegen zult soort ongeduld gaan helpen.

We zullen het weten dat we een kitten in huis hebben. Het kleinste "baboeshka" sneeuwmannetje is al in geen velden of wegen meer te bekennen. Zou Flapjack ergens een verzameling opbouwen? Ricks sleutels zijn ook nog steeds spoorloos.


Uitgespeeld, de kleine deugniet!

Voor het avondeten heb ik mijn crockpot weer eens afgestoft. Ik maak een van onze favoriete "comfort food" maaltijden, een Mexicaanse kaassoep. Het is een heel eenvoudig, maar smakelijk recept:
1 pond kipfilet in stukjes gesneden
2 blikjes gestoofde "Mexicaanse" tomaten (of je kunt er zelf jalapenos of chili's bij doen)
1 blikje cheddar soep
1 zak bevroren mais

Dat alles door elkaar roeren en dan 4 a 5 uur op laag of 2 a 2,5 uur op hoog (ik geef de voorkeur aan hoog met kip, dan kookt het sneller). Serveer met geraspte kaas en tortilla chips. Het gaat er weer goed in!

Vanavond is de nationale Kerstboom door president Obama aangestoken, dus het Kerstseizoen is officieel begonnen. Ik hoop na deze week van de eindeloze stroom monteurs e.d. verlost te zijn en naar de stad te kunnen om de Kerstversieringen daar te fotograferen.

Eerder schreef ik al dat Kai aan was genomen in een band. Zondag speelt hij voor het eerst in het openbaar met hen tijdens een concert met acht bands. Rick en ik wilden eerst ook gaan, maar het is wel bij elkaar 250 kilometer rijden voor een paar liedjes. We zullen het er nog met Kai over hebben, maar hij wil waarschijnlijk het hele concert meemaken. In ieder geval vinden wij het super, dat hij officieel speelt nu.