De rest van de versieringen

Saskia heeft vanochtend drie uur "vertraging" van school, zodat de ouders gelegenheid krijgen om met de leerkrachten te praten. Rick heeft zich daarvoor opgeofferd met eeuwige dankbaarheid van mijn kant. Ik heb die ochtend een paar keer gedaan en het houdt vooral in rijen wachten in om een paar minuten een nietszeggend gesprekje met de leerkracht te krijgen. Later beaamt Rick dat hij er inderdaad weinig wijzer van is geworden.

Intussen nemen Saskia en ik het ervan en staan pas om half negen op. We eten samen ontbijt en dan komt Kaylee haar ophalen. De dames gaan naar school wandelen. Dat gaat, als het licht is, prima, want is maar een kilometer of twee.

Vandaag is een van die dagen dat ik mezelf er maar niet toe kan zetten naar de sportschool te gaan. Mijn spieren doen wel allemaal pijn, dus er moet wel bewogen worden. Ik besluit een Max Capacity training te doen en daarna Cosmo voor een heel lange wandeling te nemen. Zo krijg ik mijn Fitbit doelen ook meteen voor elkaar.

Het is bewolkt en veel kouder, dan een paar dagen geleden. Toch is het wel lekker wandelweer. Ik loop naar het noordwesten van Vienna (wij wonen in het zuidwesten) om te kijken hoe daar de kerstversieringen zijn. Dat valt tegen, maar er staan wel een heel aantal prachtige huizen, waar ik dan maar foto's van neem.


Na tien kilometer en al mijn doelen op de Fitbit (10000 passen, 5 mijl, 10 verdiepingen) bereikt, zijn we weer thuis. Net op tijd voor de Keys, die nog aan de trap werken. Zij zijn een paar uur bezig en kondigen dan aan, dat ze morgen nog eens terug moeten komen, maar dat zal de laatste keer zijn.

Als zij vertrokken zijn, sleep ik de zakken met kerstspullen voor de keuken en family room van zolder. Een uurtje later ziet het hele huis er weer supergezellig uit. Vooral die sokken aan de mantel geven me altijd dat echte Amerikaanse Kerstgevoel. Ik zie alweer uit naar alle tradities, die we in dit seizoen hebben.


Het is weer zo gezellig!



Onze nieuwste versieringen, meegenomen uit Alaska, een sneeuwpop voor elk van ons

Een daarvan is een fotokalender van het voorbije jaar. Daarvan geef ik er ieder jaar een aan mijn zus en aan Rick van Kodakgallery.com. Als ik op die site ga kijken, zie ik dat de kalenders tot vanavond afgeprijsd zullen zijn. Ik ga dus gauw aan de gang.

Het is altijd weer erg leuk om de foto's van het afgelopen jaar weer te zien. Ik kies de beste eruit en maak daar twee leuke kalenders van. Nu nog een paar goede foto's voor de Kerstkaarten uitkiezen. Het aanbod wordt, nu het hele gezin niet meer zo vaak bijeen is, toch minder.

Als Rick thuiskomt gaan we naar het Maple Ave restaurant voor een gezellige maaltijd samen. Dit heel kleine restaurant heeft een kort, maar bijzonder menu. Ze doen het ook erg goed, dus we zijn blij dat er een tafeltje vrij is.

We worden door de hostess, die ook mede-eigenares is, als oude bekenden begroet, terwijl we hier in februari voor het laatst waren (geloof ik). Ik neem twee voorgerechten, de mosselen en de gecarameliseerde bloemkool. Beiden zijn superlekker, vooral de bloemkool, die een heel exotische smaak heeft. Rick is minder gecharmeerd van zijn kipgehaktballen, helaas.

Nu zijn er iedere avond Kerstprogramma's op Hallmark en ABC Family. Het zijn vooral heel sentimentele tv films, maar toch leuk om te kijken. Ik betrap zelfs Rick erop zo af en toe mee te kijken!