Een warme verkiezingsdag

Saskia heeft vandaag nog vrij, want het is verkiezingsdag en de scholen worden als stemlokaal gebruikt. We staan dus lekker rustig op en ontbijten samen. Ik vraag Saskia mee naar personal training, maar daar heeft ze geen zin in.

Bij Anytime Fitness wacht Sharon me al op. Ik ben zo blij haar als personal trainer te hebben, want ze heeft iedere keer weer een heel nieuwe routine. Ze zorgt ervoor, dat ik mezelf dwing oefeningen te doen, waar ik mezelf met gemak vrij van zou kunnen spreken.

Dit keer doen we er veel cardio bij, want Sharon wil, dat ik hierna niet verder binnen sport. Het is ook inderdaad schitterend weer en daarvan moet ik optimaal genieten. Het uur vliegt voorbij en ik geef mezelf inderdaad vrij van het gewoonlijke halve uur cardio, dat ik erna doe.

Met dit weer moet ik gewoon de natuur in met Cosmo. Mijn keuze valt op Burke Lake, nog even de laatste herfstkleuren daar opsnuiven. Alweer probeer ik Saskia, die zich duidelijk verveelt, mee te krijgen. Zij wil echter naar de mall, maar met 21 graden en zon krijg je mij daar toch heus niet heen. Ik zeg haar haar vele vriendinnen eens te polsen, want ik wil ze best wegbrengen.

Cosmo en ik vertrekken naar het meer, waar de herfstkleuren wel op hun einde lopen, maar er nog genoeg moois te zien is. Ik loop zo snel mogelijk, zodat ik toch wat cardio krijg. Natuurlijk neem ik onderweg wel de nodige foto's.

Het is vrij druk op het pad, dus ik moet ook regelmatig stoppen om Cosmo in toom te houden als er andere honden langskomen. Ik kan het niet helpen boos op hem te worden, want hij blaft en springt iedere keer weer. Daarna gaat het wel iets beter, gelukkig.

Saskia sms-t, dat ze uit haar uitgebreide groep vriendinnen Shannon bereid heeft gevonden mee te gaan naar de mall. Wanneer kom ik thuis, wil ze weten. Ik schrijf terug rond kwart over een en krijg daar een "argh" voor terug. Tsja, ik heb nog meer dan vier kilometer te lopen en wil daarna ook nog even lunch halen.

De zeven kilometer rond het meer duren altijd langer, dan ik denk. Het eerste stuk is prachtig langs het meer met superuitzichten. Daarna volgt een groot stuk door het bos, ook mooi, maar het water is niet te zien. Hier is het ook al voor een groot gedeelte helemaal kaal. Het laatste stuk is dan weer schitterend met nog veel kleur te zien.

Na anderhalf uur zijn we terug bij de van en geef ik Cosmo water, dat hij dankbaar opdrinkt. Op de thermometer van de van zie ik, dat het 22 graden is. Dat op 8 november is zelfs voor hier warm.

Gauw haal ik lunch bij Manhattan Bagel. Ik neem een "tuna thin", dunne bagel met tonijnsalade, sla, tomaat en ui, mee naar huis. Daar wachten Saskia en Shannon geduldig tot ik mijn maag heb gevuld (en wat is het weer lekker!).

Saskia's fiets is al maanden stuk, dus ik leg hem achterin de van om eindelijk eens te laten maken. Na de meiden bij de mall af te hebben gezet, rijd ik naar Bikes at Vienna. Dit is de lokale fietsenmaker en die wil ik graag steunen. Alleen kom ik voor een dichte deur te staan. Ze zijn gesloten op dinsdag.

Vastbesloten om die fiets nu eindelijk eens te laten maken, ga ik dan maar naar de andere fietsenmaker in Vienna, Spokes Etc. Saskia's achterwiel rijdt niet meer, dus ik moet de fiets omhoog houden. Een medewerker van Spokes komt net aan voor zijn dienst en neemt de fiets meteen heel hoffelijk van me over.

Achterin de winkel neemt een van de fietsenmakers hem meteen mee en kijkt, wat er aan de hand is. De binnenband ligt eruit en de buitenband zorgde ervoor, dat het wiel vastliep. Hij maakt de band en kijkt de hele fiets na. Ik heb mijn portemonnaie niet mee, want dacht, dat de fiets zeker hier zou moeten blijven. Ik sta al op het punt mijn tas uit de auto te gaan halen, als de fietsenmaker zegt: "Alles is gemaakt en verder werkt de fiets goed en "don't worry about it"". Dat laatste betekent, dat hij het gratis heeft gemaakt, echt super!

Weer helemaal blij met de vriendelijkheid van de mens, zet ik de fiets terug in de van. Ik heb nauwelijks meer benzine, dus ga dat ook gauw even halen. Dit keer krijg ik van onze Giant kaart 30 cent per gallon korting bij de Shell. Dat is zo'n fijn programma, ik hoop dat het nog lang doorgaat.

Iedere tweede dinsdag van november zijn er dus ook verkiezingen. Dit jaar hier in Virginia voor de staatssenaat en huis van afgevaardigden. Ook kiezen we een sheriff, een county chairman (vergelijkbaar met provinciaal niveau) en een nieuw school board.

Online heb ik iedereens programma's gelezen. Ik had gehoopt bij de kandidaten voor het School Board te lezen of ze voor of tegen een latere aanvangstijd van de high schools zijn. Daar ben ik namelijk ernstig voor, maar niemand laat zich daarover uit.

Bij de school, waar wij moeten stemmen, worden me papieren stembiljetten aangeboden door de Republikeinen en Democraten. Ik weiger beiden, want weet al op wie ik ga stemmen. Dit is een Democratisch disctrict, onze afgevaardigde, Mark Keam, heeft zelfs geen Republikeinse tegenstander.

Binnen zitten een aantal bejaarde vrijwilligers en degenen voor mij in de rij zijn ook hoogbejaard. Dat vind ik eigenlijk wel erg, dat vrijwel alleen de ouderen zich nog lijken te realiseren, wat een recht het is om te stemmen. Ik zou denken, dat vooral ouders van schoolkinderen ook geinteresseerd zouden zijn, wie bepaalt over de belangen van hun kinderen op de openbare scholen.

Omdat alle computers bezet zijn, mag ik op papier stemmen dit keer. Behalve op personen stemmen, besluiten we als kiezers vandaag ook of de county extra geld mag opnemen om de scholen verder te verbeteren. Natuurlijk stem ik daar "ja" op. Dit was mijn stembiljet vandaag.

Eindelijk heb ik mijn plichten volbracht en is er nog tijd om voor het huis in de zon te lezen. Cosmo gaat mee naar buiten en knauwt rustig aan mijn voeten op zijn botje. Dat vind ik wel erg fijn van een herder, hij loopt niet weg. Onze vroegere hond, Brynna, een Brittany, was een jachthond en bij iedere open deur rende ze weg.

Alleen als er een paar andere honden de cul de sac inkomen, houd ik mijn hart vast. Cosmo rent er meteen op af en luistert niet naar mijn bevelen. Gezien zijn wilde gedrag bij Burke Lake vandaag vrees ik het ergste. Maar verrassend genoeg begroet hij de nieuwe honden gewoon en gaat dan weer rustig mee naar ons huis. Pffff!

Veel te snel naar mijn smaak verdwijnt de zon achter de huizen en koelt het al erg gauw af. Als ik kippenvel krijg, is het toch echt tijd om naar binnen te gaan. Ik duik ook gelijk maar onder de douche, dat is er vandaag nog niet van gekomen (ik weet het, heel erg!). Als ik weer beneden kom is Rick tot mijn verbazing al thuis.

Voor het eerst in jaren eten we vanavond weer eens boerenkool. Niet zelfgemaakt, want daar heb ik nog steeds met de grote bladeren "kale" hier geen kaas van gegeten. Uit Aruba hebben we pakjes Maggi boerenkoolstamppot meegenomen. Die smaakt erg authentiek en lekker en de kielbasa rookworst van Whole Foods is wel geen Unox, maar past er toch goed bij. Wij smullen er in ieder geval van!

Foto's van vandaag staan hier.