Miezerdinsdag

Kennen jullie dat, van die dagen, waar je bij het opstaan al weet, dat je jezelf er doorheen moet gaan slepen? Vandaag is zo'n dag voor mij. Ik heb al slecht geslapen en voel me niet al moe voor ik uit bed ga.

Rick heeft een tandartsafspraak en we verwachten de parketleggers voor de trap. Ik kleed me vast aan voor het geval ze vroeg komen, maar ga toch nog even liggen. Verder slapen lukt niet en als Christine opbelt sta ik maar op. Het weer werkt ook al niet mee, echt van dat "slaap"weer, mistig en miezerig, is het.

Terwijl ik mijn gepocheerde eieren zit te eten, komen de trapmensen eindelijk. Ze zetten een tent op voor de voordeur, zodat het hout droog zal blijven, en gaan hard aan het werk. Dat gaat met nogal wat lawaai gepaard, want ze moeten het hout van de trap schuren, want dat hoefden de tapijtleggers twaalf jaar geleden natuurlijk niet te doen.

Arme Cosmo is er helemaal ontdaan van. Hij houdt absoluut niet van harde geluiden. Ik neem hem, ondanks de regen, dus maar een tijdje mee voor een wandeling. Als Rick thuiskomt gaat hij in de basement werken, waar dat lawaai niet zo doordringt. Hij neemt Cosmo ook mee naar beneden.

Dat geeft mij de kans om naar de sportschool te gaan. Ik vraag Katja mee, want die wordt ook gek van het lawaai, maar sporten is kennelijk nog erger. Ik vind het juist voor deze ene keer heerlijk om op de stairmaster en crosstrainer rustig mijn boek te kunnen lezen. Ik verleng zelfs het uur om zoveel mogelijk stappen op de Fitbit te krijgen. Dat ding werkt verslavend!

Onderweg naar huis krijg ik een telefoontje van Katja, waar Rick en ik zijn. Hm, Rick moet toch thuis zijn, vertel ik haar, en ik ben onderweg. Katja heeft trek in lunch en ik ook. Rick is hard aan het werk en blijft dus liever thuis.

Katja en ik gaan er dan maar samen op uit, even weg van het lawaai. Eerst eten we lunch bij Pei Wei. Hier heb ik alweer een tijd niet gegeten, dus het is even menu puzzelen. Ik kies een kop hot and sour soep (die heb je in Nederland waarschijnlijk niet) en Vietnamese salade rolletjes, die erg lekker zijn. Katja neemt kip curry, die ook zeer goed smaakt, maar wel erg veel is voor een lunch!

Katja moet voor haar werk onder haar schort een wit topje dragen en Kai voor de Disney Store een zwart t-shirt met lange mouwen. Dat laatste ook om de tatoe op zijn arm te bedekken, want die past natuurlijk niet in het Disney beeld. Tot onze verbazing mag hij zijn baard wel laten staan. Ach ja, van de zeven dwergen hadden er zes een baard tenslotte.

Bij Target vind ik Kai's t-shirts vrijwel meteen, gelukkig. Ook Katja is direct klaar met de witte topjes. Zij wil ook nog een paar laarzen aanproberen, die haar goed staan. Waar kun je nu leuke laarzen voor $30 kopen? Bij Target, dus! Ik neem ook nog een paar van de lekkere gevoerde suede sloffen mee.

Op de terugweg kan ik mijn ogen nauwelijks openhouden. Het is zo'n deken van mist en miezer en ik ben gewoon moe! Ik wil niets liever, dan helemaal niets meer doen en hangen de rest van de middag.

Katja vertrekt naar Bath and Body Works voor training. Rick gaat nog wat laatste Thanksgiving inkopen doen en ik denk even te kunnen rusten, ondanks het trapgedoe.

Dan gaat de telefoon, Katja is haar tweede identiteitsbewijs vergeten. Of ik haar paspoort kan brengen. Het laatste, waar ik zin in heb, is naar de mall rijden, maar er zit niets anders op. Ik neem Cosmo ook maar mee, want ik wil hem niet alleen thuislaten zo nerveus.

Toevallig belt Rick me halverwege op met de vraag, waar ik ben. Hij gaat namelijk ook naar Tysons Corner en wil het paspoort wel meenemen. We besluiten elkaar op een parkeerplaats halverwege te ontmoeten. Ik ben Rick zeer dankbaar, want dat scheelt me heel wat gedoe met parkeren bij de mall.

Nu ik toch aan het rijden ben, sms ik Saskia of ze klaar is met sporten. Dat is bijna het geval, dus ik schrijf terug, dat ik eraan kom. Duidelijk is de Thanksgiving drukte begonnen, want het duurt meer dan een kwartier om die paar kilometer te rijden! Natuurlijk plenst het ook en regen maakt het verkeer hier nog erger.

Saskia staat al te wachten, als ik aankom. Gelukkig is het, ondanks alle nattigheid, allerminst koud buiten, want ze heeft alleen haar sportkleding aan. Omdat Saskia vanuit school naar de sportschool loopt, heeft ze maar weinig plek voor extra kleding. Hoe dat in de winter zal gaan moeten we nog even bedenken.

De trapmeneren, zoals ik ze voor het gemak even noem, vonden onze trap toch een uitdaging. Ze hebben de hele dag hard gewerkt, maar er zijn maar twee treden helemaal klaar. Ze zullen dus, helaas voor Cosmo, morgen ook weer de hele dag bezig zijn. Hopelijk hebben we donderdag een prachtige nieuwe trap.

Katja belt, dat ze klaar met haar training is en Rick en zij willen Thais avondeten bestellen. Allemaal prima, wat mij betreft. Ik trakteer mezelf op Pu Nim, gefrituurde soft shell crab in een pittige saus. Meestal vermijd ik gefrituurde gerechten, maar deze is zo lekker en ik heb het al jaren niet gegeten. Het smaakt net zo goed, als ik me herinnerde!

Katja gaat vanavond uit in Washington. Doet me denken aan mijn eerste jaren hier, toen ik dat vrijwel iedere avond deed na mijn werk. Ik raad ze een paar bars aan van toen, die er nu nog zijn.

Als tegenhanger daarvan doen de rest van ons aan bankhangen. En binnenkort hoop ik er net zo relaxed uit te zien, als Flapjack: