Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, oktober 03, 2016

Weer een erg leuke rondleiding

Om half zeven worden we weer door onze hondenbaby gewekt.  Ik hoop wel dat hij op een gegeven moment langer gaat slapen! Rick laat hem even uit en dan proberen we nog wat te slapen voor onze wekkers gaan.

Rick staat ietsje eerder op dan ik en heeft de koffie dan ook al gezet als ik beneden kom.  Ik maak warm een Smart Ones ontbijtquesadilla op in de magnetron en geef dan de honden eten.  Rick heeft intussen een afspraak bij de dierenarts gemaakt waar hij gelukkig al om tien over half negen terecht kan.

In de van nemen we Orion mee en Rick zet mij af bij het metrostation.  Ik loop meteen door naar de bus en die vertrekt vrijwel onmiddellijk.  's Ochtends valt het alles mee met de vertragingen, maar ik ben toch blij dat ik mijn rondleidingen een half uur later heb gezet. Misschien laat ik het voortaan zelfs wel zo.


Ruim op tijd kom ik in de stad aan en na een korte pit stop in het Smithsonian kasteel speel ik even wat Pokemon Go.  Dan wacht ik op mijn gezelschap.  Als zij om vijf over tien er nog niet zijn stuur ik een sms en op dat moment zie ik ze aan komen lopen.

Zij hebben er al een flinke wandeling op zitten, helemaal van hun hotel komen lopen!  Ik maak kennis met G. en zijn vrouw T. en hun schoondochter M., die toevallig ook voor een congres hier is.  Ik merk meteen dat ze Washington een mooie stad vinden en het is vandaag ook prachtig weer. Ik kan mijn jasje vrijwel meteen uitdoen, maar het wordt niet te warm.

Na mijn korte introductie over het ontstaan van de stad lopen we naar het Washington Monument. Jammer genoeg is dat dus voor onbepaalde tijd gesloten. Ze moeten ergens $3 miljoen vandaan halen om de lift te moderniseren.  Hopelijk gaat dat niet jaren duren.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Daar komt net begeleid met allerlei sirenes een hele groep Honor Flight veteranen in bussen aan.  Als we het monument uit lopen komen de veteranen net binnen.  Het valt me op dat er behalve oudjes dit keer ook jongeren tussen lopen, die veteraan zijn.

Voor het Vietnam Veteranen Monument moeten we omlopen, omdat het pad om de een of andere reden is afgezet.  Waar ik gewoonlijk over het monument vertel zijn ze bezig takken te verpulveren en dat maakt een gigantisch lawaai.  Ik schreeuw erover heen om te vertellen over het vrouwenstandbeeld daar.

Mijn verhaal over het monument doe ik dichter bij de muur met namen dit keer.  Het blijft in zijn soberheid een indrukwekkend monument.  Langs de muur lopen we naar het Lincoln Memorial.

Hoe vaak ik het ook al gezien heb, het blijft een mooi tempel voor de president, die de slavernij deed afschaffen.  Tegenwoordig zijn er weer zoveel raciale spanningen dat het feit dat Martin Luther King Jr. zijn I Have A Dream speech hier hield dit monument ook meer betekenis geeft.

Het Koreaanse oorlogsmonument met zijn soldaten is mijn favoriet en ook zij zijn onder de indruk.  We lopen door het Martin Luther King Jr. monument naar het Tidal Basin.  Na het Franklin D. Roosevelt Memorial is het pad langs de vijver overstroomd. 

We moeten dus drogere regionen opzoeken, gelukkig is dat niet moeilijk, de stoep is niet ver. Aan de overkant wijs ik het Pentagon aan en dan bekijken we als laatste monument het Jefferson Memorial.

Omdat we nog wat tijd hebben voor onze restaurant reservering denk ik de achterkant van het Witte Huis nog te gaan bekijken.  Dat is echter helemaal afgezet voor het SXSL evenement (South by South Lawn) waar de president zelf vanavond ook aanwezig zal zijn.

Zo komen we ietsje vroeg bij de Old Ebbitt Grill, maar dat geeft niet, Mark heeft meteen een tafel voor ons.  G. bestelt een lekkere fles witte wijn voor ons vieren en een dozijn heerlijke oesters, die we delen.

Verder nemen we allemaal de crab cake met gebakken aardappels en een mais en tomaat mengsel. We kletsen gezellig en na het eten drinken we nog een espresso, want we moeten nog wel een stuk lopen al is de verleiding voor een siesta groot.
Eenmaal weer buiten bekijken we eerst de voorkant van het Witte Huis.  Zij hebben verkozen naar het Capitool te lopen dus dat doen we langs Pennsylvania Avenue.  Zo zien we o.a. het FBI gebouw en de National Archives waar alle regeringsdocumenten worden bewaard.
Het Capitool is vrijwel helemaal uit de steigers en de koepel ziet er prachtig blinkend uit.  Dan gaan we de Library of Congress binnen.  Zoals altijd zijn ze zeer onder de indruk van dit gebouw.
Het is zulk lekker weer en zij hebben zin om iets te drinken.  Ik neem ze mee naar Bullfeathers waar een gezellig terrasje is.  G. vraagt of ik ook iets meedrink en daar zeg ik geen nee tegen.  We genieten van een biertje en intussen sms ik Rick waar hij is in zijn dag.

Wij nemen afscheid en ik hoop dat onze paden ooit weer kruisen, want het was erg gezellig. De terugrit met de metro duurt langer dan ik had gehoopt.  Naar West Falls Church is prima, maar dan wachten we en wachten we.  Net als Rick zegt dat hij me daar dan wel op zal halen komt de trein eindelijk.

Gelukkig kan ik een stoel bemachtigen want mijn knie en enkel protesteren dat ik meer dan 20000 stappen heb gelopen.  Rick staat me al op te wachten en thuis laat ik meteen de honden in de achtertuin.  Dan nog even het kwartier trainen met ze wat heel goed gaat.

Bij de dierenarts ging het echter helemaal niet goed vertelt Rick.  Orion wilde iedereen aanvallen en de dierenarts kon hem alleen onderzoeken met een muilkorf aan.  Mark heeft vandaag en morgen vrij, maar woensdag ga ik hem wel bellen over hoe we dit aan kunnen pakken.  Niet naar de dierenarts gaan was geen optie, want Orion was een nieuwe patient voor ze.

Het is zo ontzettend jammer, want verder is het een schat van een hond.  Wat ze met hem gedaan hebben is ons een groot raadsel!  Hopelijk gaat het met de expertise van Mark achter ons de volgende keer stukken beter.

Rick haalt Thais eten van Natta Thai, verreweg beter dan het Thaise restaurant dat bezorgd.  Het is echt smullen geblazen!  Dan gaan mijn benen omhoog, hopend mijn rechterbeen genoeg rust te gunnen dat het de rondleiding van morgen aankan.

 


5 reacties:

Eveline zei

Gezellig, zo'n wekker op 4 pootjes! Succes met de verdere training.

Jort & Suus - On the road zei

Wat een heerlijke dag, balen dat je zo'n last van je knie hebt.

Ik hoop dat jullie samen met Mark Orion weer vertrouwen kunnen geven. Zoals hij reageert lijkt het inderdaad wel of hij niet life is behandeld (ik zeg het nog netjes). Ik hoop dat het snel beter gaat.

Marion2 zei

Wat een toestand bij de dierenarts! Ik geloof dat ik bang voor hem zou worden.
Echt super dat jullie de trainer erbij gehaald hebben.

Ik zag vanochtend een foto op de voorpagina van de krant van levensgrote
Lego poppen, die in de tuin van het Witte Huis zitten. Dat is vast onderdeel
van het evenement, dat je noemde tijdens de rondleiding. Dat vind ik nog eens
leuke (en knappe) kunst.

Petra zei

@Eveline - Ha ha, wekker op vier pootjes, hij is echt nog een baby

@Suus - Ik merk zonder vreemden dat hij zo graag traint en luistert, het is zo zonde dat ze hem zo bang hebben gemaakt!

@Marion - Laat nooit zien dat je bang bent voor een hond! Negeren en niet aankijken want als je je bijvoorbeeld terugtrekt denken ze dat hun gedrag succes heeft.
Grappig, ik zag denk ik dezelfde foto van de Lego poppen in mijn gratis krantje in de trein.

Blogger zei

Are you not playing Pokemon Go? Download Pokemon Go (Built for Android and iOS)