Korte mouwen weer op 18 november

Vannacht is de test om te zien of Orion gewoon door de nacht kan slapen zonder "ongelukjes", want daar is hij met zes maanden oud genoeg voor volgens al het materiaal wat ik erover lees.  En inderdaad, Rick staat om half acht op en we hebben geen piep uit de honden gehoord plus het tapijt is schoon. Hoera!

Het is alweer schitterend weer en zal zelfs boven de twintig graden worden qua temperatuur.  Ik maak roerei met tomaat en kaas als ontbijt en neem dan de honden de achtertuin in.  Orion is dol op de frisbee, die ik gooi, en rent er enthousiast achteraan, zo goed zijn beweging krijgend.

Dan gaat Orion in zijn bench en krijgen beide honden een Kong met wat lekkers erin en rijd ik naar Anytime Fitness. Hier is het vanochtend wel heel erg rustig.  Wellicht is iedereen buiten aan het sporten.  Ik klets wel even met de tachtig plus dame, die mij altijd weer inspireert vooral te blijven bewegen. 

Gelukkig zijn de meisjes online en die helpen me op Facebook kletsend door het uur cardio. Intussen is het nieuws over wie Trump aanstelt als ministers niet bepaald hoopgevend.  Jeff Sessions, iemand, die dertig jaar geleden niet door de Senaat werd aangesteld als federale rechter vanwege zijn racistische uitlatingen, zal nu minister van justitie worden. 

Het is werkelijk angstig, de hoop is dat hij er toch weer niet doorheen komt, want ook nu weer moet de Senaat hem goedkeuren.  Ik vrees echter het ergste.  Overal zie ik de hoop dat Trump "wel mee zal vallen" vervliegen.  Het land gaat geregeerd worden door oude blanke mannen met xenofobie.  Hopelijk herhaalt de geschiedenis zich echt niet, maar teveel mensen hebben de Tweede Wereldoorlog niet meegemaakt en bovendien speelde die zich niet op dit continent af.

Enfin, ik persoonlijk kan er niets aan veranderen.  Ik doe mijn ding, doneren aan organisaties, die zich inzetten om de burgerrechten van alle Amerikanen te verdedigen en ik bel en email onze verkozen vertegenwoordigers om vooral te vechten voor iedereen, die bedreigd gaat worden door deze inkomende regering.  En ja, zo erg is het echt zover ik de serieuze media lees.

Thuis laat ik de honden in de achtertuin rennen en begin dan aan mijn hondentraining.  Eerst neem ik Orion mee en drie "waterbommen".  Hoe ik dit ga doen als het koud wordt na morgen weet ik niet, want ik wordt zelf ook nat van die dingen. 

Nodig zijn ze wel, want opeens komt er een dame op ons pad.  Orion ziet er schattig uit dus mensen willen hem al gauw aaien en daar moet hij natuurlijk niets van hebben.  Hij gromt wat maar na een waterbom houdt hij op.  Ik leg uit dat ik hem aan het trainen ben en de vrouw praat wat terwijl Orion rustig blijft.  Grote vooruitgang wat mij betreft!

Met Cosmo gaat het minder goed.  Hij loopt netjes naast me na een waterbom, maar als er honden langskomen helpen die absoluut niet!  Hier moet meer aan te pas komen en binnenkort wil ik er Mark over bellen.

Na dit weekend zullen de kleuren weg zijn, nog even genieten

 

Tijd voor mijn douche en dan ga ik naar het Mosaic District waar ik met Lea Ann heb afgesproken voor de lunch.  We hebben elkaar alweer maanden niet gesproken dus heel veel bij te praten. Lea Ann heeft ook een leeg nest met twee dochters en een pleegzoon, die studeren.

We treffen elkaar bij Jinya.  Een nieuw restaurant voor Lea Ann, ik heb er al een keer gegeten.  Het is druk, maar we krijgen nog een plaats aan een van de lange tafels. We bestellen beiden de pittige kippen ramen en die is zeker pittig!  Ik moet er niet aan denken "hot" besteld te hebben, dan had ik in brand gestaan!  Lekker is het wel en we kletsen gezellig bij.

Na de lunch lopen we naar de overkant de Target binnen. Ik ben op zoek naar een klein cadeautje om op te sturen voor een soort ketting waar ik met Katja aan meedoe en het is altijd leuk hier rond te kijken.  Lea Ann heeft boodschappen nodig.

Een half uurtje later zijn we klaar en nemen afscheid.  Ik ga nog even in het zonnetje in een van de Adirondack stoelen zitten.  Anderen genieten hier ook, er is een dame, die een boek leest, een man geniet van een gebakje en de vrouw naast mij geeft haar baby de borst.  Zo voel ik me ook meer onder de mensen. Ik merk dat ik me soms best eenzaam voel en daar ga ik verandering in brengen, hoe weet ik nog niet.

Na nog een stop bij de Safeway ga ik weer huiswaarts.  Daar wachten mijn hondenbabies me weer vol enthousiasme op.  Met gevulde waterzakjes neem ik ze mee de achtertuin in.  Alleen zijn die zes zakjes niet genoeg voor Cosmo.  Orion gedraagt zich steeds beter (maar ik realiseer me dat dat ook tijdelijk kan zijn).

De zon zakt achter de bomen en zo komt er een einde aan deze ongewoon warme dag voor half november. Ik voer de honden en dan wachten we tot Rick thuiskomt.  Terwijl ik Tussen Kunst en Kitsch kijk spelen de honden samen.  Dat is schattig en ik ben blij dat ze vaker spelen dan ruzieen.

Rick stelt voor bij Pazzo Pomodoro te gaan eten en daar zeg ik nooit nee tegen. Het is er druk, maar we vinden nog een tafeltje bij de bar.  We bestellen beiden de "zwarte" (door inkt van inktvis) pizza met calamari en garnaaltjes.  Erg lekker, maar heel machtig, ik krijg de helft nog niet op, het deeg daarentegen, heerlijk! 

Thuis moet Rick zijn neef opbellen.  Zij zullen voor Thanksgiving komen en dat moet georganiseerd worden.  Zij hebben twee kleine dochtertjes en ik hoop van harte dat Orion zich gaat gedragen. Ik ben niet zo gecharmeerd van deze feestdag en Saskia kan het niet goed vinden met de neef.  Dat wordt leuk. Hopelijk kan iedereen gewoon gezellig blijven.

Moe van de dag en de week gaan we lekker tv kijken.  Hell's Kitchen voor mij en Rick heeft zijn shows.  Deze week is toch ook weer snel gegaan.  We gaan nu de feestdagen tijd in, beginnend morgen, ik moet er nog wel even zin in krijgen.