Dag 2 Florida: Key West verkennen

De zon schijnt vrolijk naar binnen ondanks dat de lamellen gesloten zijn. Door de spleten zie ik de palmbladeren voor het huis en daar word ik vrolijk van. Ik blijf nog even op mijn telefoon lezen, maar om kwart over acht sta ik op. 

Rick ligt nog te slapen en ik doe het heel stil. Het helpt dat er allerlei luide ventilators en de air conditioning aanstaan. Wij slapen goed met witte ruis, vooral omdat het gisteravond flink lawaaierig was op straat. 

Aangekleed en wel loop ik de kamer weer binnen en Rick is net wakker. Hij kleedt zich aan en we wandelen naar de overkant. We gaan ontbijten bij Croissants de France. We krijgen een tafel aan de straatkant. 

Het eten, voor mij de Benedict met zalm en spinazie en voor Rick een croissant met zalm, is heel lekker. De amandelmelk ijslatte, die ik bestel, is voortreffelijk! De koffie is sterk en het is de perfecte verhouding koffie en amandelmelk. Rick houdt het bij water. 

Ons gezelschap tijdens het eten is bijzonder. Een prachtige haan en een hen met hun (?) bijna volgroeide kuikens. De kippen hier op Key West zijn er al eeuwen. Ze zijn een toeristische attractie en min of meer beschermd. 

Na het eten lopen we een stukje van Duval Street zodat ik mijn regenboogkleurenfoto van vandaag kan nemen. Er is een grote LGBTQ populatie op het eiland en daardoor heel wat regenbogen overal. Gisteravond zagen we een aantal drag queens, een populair vertier hier. 

De vegetatie is tropisch met orchideeen uit de stammen van bomen groeiend. Verder veel bougainville en tot mijn vreugde zie ik een aantal plumeria bomen. Al die planten zijn niet inheems, maar aangespoeld of gepland. 

Wij lopen terug naar ons "hotel" wat feitelijk een verzameling van huizen is. Daar doucht Rick en maakt zich klaar voor de rest van de dag. Ik heb dat al gedaan en ga in een schommelstoel bij het zwembad zitten. Hier zou ik wel uren door kunnen brengen met alle tropische vegetatie om me heen. 

Als Rick klaar is zetten we onze tocht voort. We gaan de andere kant van Duval Street verkennen naar het meest zuidelijke gedeelte van de VS (behalve Hawaii). Bij het Southernmost Beach Cafe kopen we ijskoffie voor Rick en ijsthee voor mij. 

Het is erg vochtig warm en die koude drankjes zijn dan lekker. Even verderop gaan we in de gelukkig nog korte rij voor de boei, die het zuidelijkste punt voorstelt, staan. Cuba is dichterbij dan Miami hier, vreemd idee. 

Al foto's makend lopen we terug naar onze kamer. Onderweg regent het wat al is het zonnig, maar we zien geen regenboog. We nemen een korte pauze om Ricks fitness horloge op te laden. Ook bedenken we waar het leuk lunchen zal zijn. 

Dat wordt de Sunset Pier, die nu helemaal in de zon ligt. We kunnen nog net een tafel met wat schaduw vinden. In de zon is het veel te warm. Ze hebben hier een heerlijke jerk garnalen salade met een guave dressing. Licht en smakelijk, het is perfect voor ons beiden. 

Het bankje is dezelfde kleur als het water!

We hebben meestal een bedelende hond, maar een bedelende haan is iets nieuws (hij houdt van wortel)

Na het eten besluiten we een Old Town Trolley tour te doen. Dat is altijd een goede manier om iets meer over een stad te leren en delen te zien, die de moeite waard zijn en niet direct op de geijkte route liggen. 

Je mag met de kaartjes uitstappen en instappen wanneer je maar wil, maar Rick en ik hebben ervaring en weten dat je als je uitstapt soms lang moet wachten op de volgende trolley en die is wellicht vol. Dit gebeurt ook vandaag met een aantal mensen, waaronder een gezin met kleine kinderen. 

Wij blijven dus de hele anderhalf uur zitten. Eric vertelt leuk en we leren heel wat feitjes over dit bijzondere eiland. Ook zien we dat we naar de oude haven moeten, zo leuk, en Higgs Beach ziet er leuk uit. 

Het grootste gedeelte van de rit zit ik in de zon en als we terug bij ons beginpunt zijn heb ik flinke dorst. We bekijken de winkeltjes daar even, vooral degene met veel kleurrijke hanen. Jammer dat ik die niet spaar, ze zouden wat vreemd staan tussen mijn eendenverzameling.

Rick stelt voor naar First Flight Brewery te gaan om wat te drinken. Dit was vroeger het oorspronkelijke Pan American Airways (Pan Am) kantoor waar het eerste ticket voor een Pan Am vlucht werd verkocht. 

Nu is het dus een bar en de bar is gemaakt van delen van een vleugel van een vliegtuig. Rick bestelt een van hun biertjes en ik zie een interessante mocktail op hun menu. Hij smaakt erg lekker en ik ga eens kijken of ik hem ergens in onze buurt kan vinden. 

De middag vordert gestaag en we willen nog een ding doen en dat is de vuurtoren beklimmen. Onderweg daarheen komen we langs het eindpunt van Route 1, die van Maine naar Key West loopt. Vroeger was er een ouderwets groen met wit mijlbordje, maar dat werd telkens gestolen en nu is het een bord aan een van de gebouwen. Jammer wel, want het heeft niet hetzelfde effect. 

De vuurtoren heeft 88 treden naar boven. We kopen 60+ kaartjes en dat scheelt fijn $8. Rick en ik lopen zonder stoppen naar boven en zijn maar een beetje buiten ademen. De veel jongere mensen, die na ons komen, hebben minuten nodig om op adem te komen. Wij oudjes doen het zo gek nog niet. 

Hemingway House van boven

Het Hemingway huis links

Eenmaal weer beneden lopen we door het interessante museumpje. We bedenken dat dit minstens onze achtste beklommen vuurtoren is. In sommigen zijn we meerdere malen naar boven geweest, maar dat tellen we niet. 

Tijd om terug naar onze kamer te gaan, die blijkt veel dichterbij dan we dachten. We doen onze zwemkleding aan en nemen een verfrissende duik in het zwembad. Hoewel, duiken mag niet en het water is eigenlijk best warm. Toch voelt het lekker na een dag in de warme stad.

Na ons voor het avondeten gekleed te hebben lopen we weer naar de Atlantische kant van het eiland. Overal wordt Louie's Backyard restaurant aangeraden, ook in mijn boeken van Lucy Burdette, die in Key West spelen. Eerst had ik niet door dat de beschreven restaurants echt bestaan, tot er een recept van Louie's Backyard in een van de boeken stond. 

Het is een kwartiertje lopen en we zijn vroeg om nog een tafel in het Cafe te kunnen bemachtigen. Het restaurant zelf is tot eind volgende week volgeboekt. Het cafe blijkt echter perfect voor ons, heerlijke kleine gerechten om te delen. 

Rick vooral vindt het prachtig om leguanen te zien, al zijn die hier niet inheems en eten ze de eieren van inheemse vogels

We krijgen een tafeltje op het balkon met uitzicht op zee. We beginnen met de conch (een soort schelpdier dat overal in het Caribisch gebied op het menu staat) fritters. Die zijn de lekkerste, die ik ooit heb gegeten. 

Daarna genieten we beiden van de Key West garnalen cocktail. Die garnalen worden in deze contreien gevist. Als laatste mini gerecht neemt Rick de in spek gewikkelde garnalen en ik de coquilles gewikkeld in prosciutto met olijven, champignons en baby artisjok. Het is allemaal even smakelijk. 

Echt zicht op de zonsondergang hebben we niet, want er staan palmbomen in de weg. We vinden het niet erg, want we hebben gisteren een prachtige zonsondergang gezien. Met de palmbladeren is het ook een mooi gezicht. 

Het is geen wonder dat dit restaurant zo populair is. Het eten en de bediening zijn subliem en het geluid van de branding zo rustgevend. Als we hier langer zouden zijn zou ik er nog eens heen willen. 

Onderweg naar het hotel stoppen we nog even bij een supermarktje voor water, diet Mountain Dew voor Rick en wat popcorn voor als we nog trek krijgen. Dan zijn mijn pijnlijke voeten en knie zeer dankbaar dat het lopen vandaag voorbij is!