Dag 3 Florida: Over Hemingway en Key lime pie

We zijn gisteravond vroeg gaan slapen en ik hoor Rick wel om zeven uur opstaan, maar daar heb ik zelf nog geen zin in. We slapen hier als rozen! Om half acht sta ik op en Rick is nergens te bekennen. 

Dan maak ik me maar gereed voor de dag en net als ik daar klaar  mee ben komt Rick terug met Starbucks koffies. Daarmee gaan we op pad naar ons ontbijt restaurant voor vandaag: La Grignote. 

Daar bestellen we allebei de Benedict met gerookte zalm op meergranen brood. Ik heb er ook veel groente bij, erg lekker! Ook hier is de amandelmelk latte weer zeer goed, alleen hebben ze Stevia als zoetstof en dat vind ik vreselijk. Dan maar niet zoet, zo is het ook lekker. 

Na het eten lopen we naar het Hemingway Home een paar blokken verderop. Daar komen we bij opening aan en kunnen met de eerste rondleiding mee. Wat een bijzondere man was dit en wat een leven leidde hij. 

Hij trouwde vier keer, was betrokken bij zowel de Eerste Wereldoorlog (Farewell to Arms) en Tweede Wereldoorlog. Met de vrouw met wie hij het langst getrouwd was kocht hij het huis in Key West. Daar hadden ze veel katten en tegenwoordig zijn er nog steeds 57 katten. 

Veel van die katten hebben een extra teen en de marine gebruikte die om op muizen te jagen. Die extra teen maakte ze betere muizenjagers dan gewone katten. Rob wordt onze gids en hij doet het erg leuk. 

Babe Ruth is zo'n kat met een extra klauw, lief beest, hij lijkt op Zorro

Het interieur van het huis is precies zoals het laat jaren dertig was. Overal staan bordjes niet aan de oude meubelen te komen, maar zoals Rob opmerkt mogen de katten wel overal liggen. 

Die katten hebben vier verzorgers, hun eigen dierenarts, eten en drinken en vrij toegang tot het huis en de uitgebreide tuin. Rob vertelt dat zij verantwoordelijk zijn en als een van de katten ontsnapt kan dat reden tot ontslag zijn. De katten zien er meer dan tevreden uit en ik zou niet weten waarom ze zo'n fijn leven zouden willen ontsnappen. 

Gisteren tijdens de trolly rondleiding vertelde de gids dat Hemingway het urinoir van zijn favoriete bar, Sloppy Joe's, mee naar huis had genomen, toen die bar verhuisde. Hemingway maakte er  een fontein waterbak voor de katten van. Soms weet je niet zeker of een verhaal waar is, maar dit dus wel. 

Onze meisjes zouden het hier super vinden, die zijn zo dol op katten

Het zwembad bij het huis is aangelegd door Pauline (Pilar), de tweede vrouw van Hemingway. Dit was het eerste zwembad op de Keys. Hemingway was er niet blij mee dat zijn boks veld nu weg was en smeet een penny neer, die Pauline in cement liet metselen. Dat was feitelijk het einde van hun huwelijk. 

Papa, genoemd naar Hemingway

Overal zien we katten, zelfs in de boekenwinkel. Ik heb veel te weinig topjes meegenomen zag ik vanochtend. Hier zie ik een leuk t-shirt met een kattenpootafdruk voor en een tekening op de rug. Die neem ik mee. 

De kattenverblijven zijn een mini Hemingway huis

Na een uur lopen we naar de uitgang en zijn het erover eens dat dit bezoek zeer de moeite waard was. We wisten geen van beiden veel over Ernest Hemingway en hebben elk alleen zijn vrij korte boek "Old Man And The Sea" voor school gelezen. Hemingway pleegde net voor ik geboren werd (juli 1961) zelfmoord op zijn 61ste,  mijn leeftijd nu. 

We gaan even terug naar het hotel waar Rick zijn douche neemt en ik in de schommelstoel wat Arabische lessen doe. Dan beginnen we aan onze wandeling naar de oude haven. 

Onderweg komen we langs de Wyland galerij. Daar zijn we in San Diego een aantal jaren geleden ook geweest en vonden toen zijn schilderijen met Disney figuren zo leuk. De laatste keer in San Diego bleek die galerij gesloten. 

Rick en ik zijn dus heel blij hem hier te zien en ze hebben het schilderij dat wij graag wilden hebben: Donald Duck duikend.  Het is een gelimiteerde reproductie en lang niet zo duur als we vreesden. We kopen hem en krijgen hem toegestuurd. Als extra krijgen we ook het mooie schilderij met allerlei vissen (weliswaar zonder lijst). 

Wij zijn er blij mee en lopen vrolijk verder, bedenkend waar we Donald gaan hangen. Aan de kleurrijke Duval Street staat ook St. Paul's Episcopal Church uit 1832. De deuren staan open en we gaan er binnen,

Het is een prachtige kerk met houten plafond en heel veel gebrandschilderde ramen. Hij ziet er weer heel anders uit dan kerken in Europa of de historische kerkjes in onze omgeving. Ik heb altijd iets met kerken en ik ben blij dat we deze hebben bezocht. 

We lopen verder naar de oude haven. Ook daar is het kleurrijk. Wij nemen plaats aan een tafel aan het water bij de Schooner Wharf Bar. Rick neemt een mandje met garnalen, die hij nog moet pellen. Ik heb een enorme salade, ook met garnalen, die gelukkig al gepeld zijn. Het smaakt ons allemaal opperbest. 

Na het eten lopen we langs de haven en zien de enorme muurschildering, die Wyland hier heeft gemaakt. Nu we een schilderij van hem hebben gekocht is het helemaal leuk. We zijn grote fans van zijn werk. Hij is een fervente duiker en heeft het onderwater leven uitgebreid bestudeerd. Het is dus allemaal heel realistisch. 

We lopen wat rond en maken foto's van van alles en nog wat. Sponzen worden hier geoogst en net als in Tarpon Springs aan de westkust verkocht. Verder is het symbool van Key West de conch schelp, ook een souvenir. 

Cuban Coffee Queen is waar de hoofdfiguur in mijn boeken haar koffie haalt

Mijn regenboogkleurenfoto van vandaag

Van verschillende kanten hebben we gehoord dat we de key lime pie van Kermit's moeten proberen. Deze winkel heeft allerlei producten met de befaamde key limoen. Vandaag delen we een stukje pie en dat is inderdaad heerlijk. Ik vind dingen al gauw te zoet, maar deze is echt zuur en naar limoen smakend. 

Ons volgende avontuur is het huren van een golfkarretje. Daarmee gaan we rond het eiland rijden. Onderweg stoppen we regelmatig om foto's van de kleuren te maken. 

We rijden door Bahama Village, de historische zwarte buurt en wat een kunst op de huizen daar! Zo vrolijk allemaal! Dan rijden we door naar Higgs Beach. 

Daar vinden we nog net een parkeerplaats en lopen dan het strand op. We gaan een stukje het water in en dat is heel aangenaam van temperatuur. Als dat in Miami ook zo is zie ik ons daar wel in zee zwemmen. 

Ondanks dat hij het niet wilde rijdt Rick opeens op de hoofdweg. Het is een vierbaansweg en Rick is bang dat automobilisten ons langzame karretje vervelend vinden. We zijn echter lang niet de enigen, dus dat valt alles mee. 

We komen langs een Publix en nu we er toch zijn ga ik er even binnen voor wat snacks en koude drankjes. Het is een enorme supermarkt en even ben ik heel dankbaar voor de airconditioning. Het is warm vandaag. Ik vind alles van mijn gading en we gaan verder. 

Zoals ik al eerder schreef ben ik bezig met een serie cozy mysteries, die in Key West spelen. De hoofdpersoon woont op een woonboot en die ben ik hier nog niet tegengekomen. Opeens zie ik er rechts van ons een aantal liggen en vraag Rick daarheen te rijden. 

Het zijn inderdaad kleine woonboten, zoals ik mij bij het lezen van de boeken voorstelde. Ik zou Hailey en Connie daar zo zien wonen. Het blijft leuk herkenbare dingen uit de boeken terug te vinden hier. 

Ook de Green Parrot Bar wordt in de boeken beschreven. Ricks knie doet pijn van het golfkar rijden en we hebben dorst. We besluiten deze iconische bar een bezoek te brengen. Rick neemt hun punch en ik een mojito zonder suiker. Er speelt een leuk bandje en als ik hier nu over lees weet ik hoe het eruit ziet. 

Het loopt al tegen vijven. De drie uur dat we ons karretje gehuurd hadden zijn voorbij gevlogen. We brengen het terug en lopen de hoek om naar onze kamer. Daar kleden we ons in badkleding en gaan afkoelen in het zwembad. Het water is beduidend koeler dan gisteren, lekker!

Voor ons avondeten gaan we naar Blue Heaven. Ook dat restaurant werd in mijn boeken beschreven en twee van onze vrienden raadden het aan. Dan kan het niet mis gaan. Onderweg zien we weer veel kleur.

We krijgen een tafel in de tuin van het heel sfeervolle restaurant dat voluit Ricky's Blue Heaven heet. Dat vindt Rick natuurlijk extra leuk. De ober vertelt ons de gerechten van de dag en daarvan kies ik de Floridiaanse steenkrab klauwen, heerlijk! Rick heeft de gegrilde garnalen. 

Als hoofdgerecht nemen we beiden de grouper special. Die komt met groentes en rijst. Het meeste van de rijst laat ik liggen, maar de rest is ontzettend lekker! Er is ook live muziek en een fijne atmosfeer, een restaurant om zeker aan te raden. 

Dit restaurant staat bekend om zijn key lime pie en wij bestellen een stuk. We staan versteld als het voor ons neer wordt gezet! Dat stukje van vanmiddag is er niets bij. Het overgrote deel is meringue, die lekker en licht is. 

We genieten er hapje voor hapje van, maar zelfs met zijn tweeen kunnen we het niet op. Ik vind het key lime gedeelte lekkerder van Kermit, want dat is absoluut niet zoet, deze wel. Grappig om het zo te kunnen vergelijken. 

Toen we eerder vandaag in de Wyland galerij waren hoorden we dat de schilder zelf vanavond aanwezig is. We zijn grote fans en dit is onze gelegenheid de kunstenaar te ontmoeten. Het blijkt een aardige man van onze leeftijd te zijn en hij poseert graag met het Donald schilderij en ons. 

Mijn energie is helemaal op en Rick loopt met me mee naar de kamer. Dan gaat hij naar het Hard Rock Cafe en ik typ mijn blog. De live muziek op de hoek van Duval begint weer en we kunnen die duidelijk horen. Gelukkig maken ze het nooit laat. 

Rick komt teleurgesteld terug, want er waren geen leuke t-shirts en het was super druk. Geeft niet, morgen is er weer een dag. We genieten volop hier in Key West en gaan onze laatste dag morgen ook nog allerlei leuks doen. Allemaal een fijn weekend gewenst!