Om tien voor half zeven vraag ik aan Rick of hij de zonsopgang weer wil gaan kijken. Dat is niet het geval, want hij heeft niet goed geslapen. Bedenkend dat ik gisteren alle foto's, die ik wilde maken, al heb gekregen blijf ik ook nog een uurtje liggen.
We hebben geen haast, want onze terugvlucht is pas net voor tweeen. Wij vonden ons ontbijt van gisteren erg lekker en gaan terug naar Il Bolognese. Daar bestel ik weer gepocheerde eieren met bacon, spinazie en champignons. Rick neemt hetzelfde met worstjes en rode paprika.
Nog eenmaal lopen we een stukje langs Ocean Drive. We hebben hier echt genoten. Vijftien jaar geleden waren we hier voor het laatst en toen werd je bij ieder restaurant "aangevallen" door personeel om hun menu op te dringen.
Dat gebeurt nu niet meer, hooguit word je vriendelijk begroet. We zijn het erover eens dat dat de atmosfeer flink heeft verbeterd. We zouden best nog een paar dagen willen blijven, maar mijn Canadese broer komt vrijdag en daar zien we ook naar uit.
Mijn regenboogkleurenfoto van vandaag
Wat zal ik de palmbomen weer missen!
De receptioniste meldt dat de bellman pas om tien uur begint, maar zij zal proberen iemand te vinden om ons te helpen. Dat duurt even en Rick heeft al een koffer naar beneden gebracht als de directeur van het hotel, Graham, aan komt lopen met een bagage kar.
Hij helpt Rick met de rest van de bagage en laadt het zelfs in onze auto. Rick vraagt aan mij of hij de directeur ook een fooi moet geven. Dat lijkt mij niet en Graham verwacht dat duidelijk ook niet, want hij loopt al weg voor Rick hem kan bedanken.
Voor we Miami Beach verlaten bezoeken we een muurschildering met de zwarte mensen, die instrumentaal zijn geweest in deze stad. Verder lopen we de gezellige Espanola Way af. Een volgende keer willen we bij een van die restaurants eten.
We vinden een parkeerplek en betalen voor een half uur, want veel tijd hebben we niet meer voor we naar het vliegveld moeten. We kijken onze ogen uit naar alle muurschilderingen. Mijn foto's zijn er maar een kleine selectie van.
Alles is zo kleurig, om heel vrolijk van te worden. Maar zoals altijd moet ik nodig plassen en de McDonald's wordt van binnen gerenoveerd. Gelukkig is er Domino Park en daar zie ik het verlossende woord "Women".
Pas als mijn blaas weer leeg is zie ik dat er een aantal tafels met Domino spelers zijn. Die nemen het spel duidelijk heel serieus. Ik heb het al jaren niet gespeeld en ken de regels niet, behalve dat de stenen tegen hetzelfde nummer moeten liggen.
Dit is een McDonald's!
Na de trein volgt een ellenlange wandeling naar de G terminal. Duidelijk heeft United hier niet veel vluchten, want hun balies zijn nogal verstopt. Er is niemand voor ons in de Premier rij en onze bagage is binnen een mum van tijd afgegeven.
Ook de TSA Pre rij gaat snel en zo zijn we door de veiligheidscontrole in de H terminal. We gaan op zoek naar een restaurant om te zitten en wat te eten. Dat zijn er niet veel, maar uiteindelijk vinden het Bongo Cafe.
Daar bestellen we beiden een Cubaans broodje. Meestal is eten op het vliegveld matig, maar dit broodje is veel lekkerder en authentieker dan die we tijdens onze eerste lunch in South Beach aten. Ik eet meer dan de helft van het brood niet en de bartender vraagt of ik niet van brood houd. Eigenlijk steeds minder moet ik toegeven.
Tijdens de vlucht koop ik internet en doe een heel aantal Duolingo lessen. Ik moet zeggen dat het Arabisch leren steeds moeilijker wordt. Ik ben nu bij het weer beland en het blijft een puzzel. Ik ga de meeste van deze woorden niet nodig hebben, maar vind het leuk om te leren.
Het regenboogkleuren thema leek me moeilijk, maar ze zijn overal te vinden
Keurig op tijd vertrekken we en bij het opstijgen zien we een groot deel van South Beach. Ik herken het Loews hotel waar we gisteren aten. Zodra ik onderstaande foto heb gemaakt vraagt de dame naast me of ik het luikje dicht kan doen, zodat zij haar film kan kijken. Ik zit aan het raam om naar buiten te kijken, dus ik erger me er wat aan. Natuurlijk doe ik wel wat ze vraagt, maar met tegenzin.
Iets meer dan twee uur na vertrek landen we in een bewolkt Virginia. Dulles is duidelijk een United "hub", alle vliegtuigen die we zien zijn United. Ik blijf het een fijne maatschappij vinden. Vroeger als reisagente werkte ik regelmatig met United medewerkers, omdat we hun computersysteem gebruikten.
Onze tassen liggen al op de bagage band als we er na een people mover rit naar de hoofdterminal aankomen. Ook de taxi staat meteen klaar en zo zijn we binnen drie kwartier na landing weer thuis.
Lorraine is net bij Orion geweest en vertelt dat alles de hele week goed is gegaan. We zijn begonnen met Orions nieuwe medicijn dat hij iedere twaalf uur krijgt. Lorraine zag nog niet echt verschil, maar met zulke medicijnen duurt dat een aantal weken.
Rick brengt de bagage naar binnen en naar boven. Het is pas kwart voor zes, maar we hebben trek. Het wordt de bar van Bear Branch Tavern waar we Chris kennen. We delen een quesadilla en kippenvleugeltjes. Voor het gezonde hebben we er geroosterde wintergroentes bij, die heel lekker zijn.
Hier geen automatische 20% fooi op de rekening, maar dat geven we toch al altijd en nu ook. Wat ons betreft kunnen alle restaurants dit doen. Het werd op elk menu in Miami Beach vermeld en dan weet je waar je aan toe bent. We hebben helemaal geen verandering in de attentie van de bediening gezien.
We zijn precies op tijd voor Jeopardy thuis en zo gaat ons Virginia leven verder. Er ligt een heel blije hond tussen ons in te slapen en morgen beginnen de voorbereidingen voor het bezoek van mijn broer.
6 reacties:
Het klinkt echt als een heerlijke vrolijke week! Jullie hebben echt leuke dingen gedaan, lekker gegeten, en van al die kleuren wordt toch inderdaad iedereen vrolijk. Logisch ook dat de regenboog foto's zo makkelijk waren daar. Heel erg leuk om wat meer te lezen over Miami en Key West, ik ga er veel aan hebben voor m'n werk want je beschrijft bestemmingen altijd perfect. Ik zal aan je denken als ik weer over South Beach of Espanola Way schrijf. En ik boek ook graag UA voor mijn klanten!
Wat een mooie week hebben jullie gehad en wat heb ik genoten van je foto’s.
Goed dat de directeur kwam helpen met jullie koffers dan merkt hij ook hoe lastig het is dat de lift niet werkt.
Wat gezellig dat je broer komt.
Fijne donderdag.
Wat leuk he, Little Havana. Wij keken er ook onze ogen uit toen we er een aantal jaren terug waren. Echt bijzonder.
Jullie hebben echt een heerlijke vakantie gehad, nu weer wennen thuis maar dat gaat wel snel denk ik.
Wij vliegen dinsdagavond weer naar huis,dus nog even genieten van de laatste dagen en het mooie weer hier.
Groetjes
Carla
Ik denk dat wij vijf of zes jaar geleden op het vliegveld van Miami waren en toen was het inderdaad onplezierig. Sowieso waren we geschrokken van het gedeelte van Miami waar we overnachtten: veel zwervers, armoede, een Walmart geheel en al Spaanstalig en op de weg veel kamikazepiloten. Ik kon toen een voucher krijgen als ik een dag later terugvloog, maar ik voelde me er zo onveilig dat ik zo snel mogelijk daar weg wilde, LOL. We besloten toen nooit meer via Miami te vliegen. Op de heenweg hadden we wel een hotel op een mooie plek. Het is maar net waar je verblijft daar, denk ik.
Vliegt voorbij, zo'n week. Maar jullie hebben genoten en flink wat vitamine D opgedaan om de rest van de winter door te komen.
@Sophie - Fijn dat ik je bij je werk heb kunnen helpen! Het is een leuk vakantiegebied daar.
@Anja - Inderdaad, zo'n niet werkende lift is heel ergerlijk in een hotel van dat kaliber.
@Carla - Ik had wel meer tijd voor Little Havana willen hebben.
@Marion - Er zijn zeker delen van Miami waar ik me ook niet veilig zou voelen. Je moet echt de toeristische gebieden hebben daar.
@Petra - Ja, heerlijk, en nu door naar de lente!
Een reactie posten