Over een sociaal dagje

Rick doet het heel stil bij zijn opstaan, maar ik hoor nog net de klik van de deur die sluit. Ik besluit te wachten tot Alexa haar Disney deuntje gaat spelen. 

De zon schijnt en het belooft een lenteachtige dag te worden. Ik maak mijn ontbijt en geniet weer van de lekkere paddenstoelen, spinazie en ei in eiwit wrap. Als dat eenmaal in mijn dankbare maag is begin ik aan mijn cardio.

Rick is wat later dan gewoonlijk en ik heb al 5000 stappen bijeen als we onze Starbucks rit gaan maken. Dit keer geeft Rick de nitro brew terug voor een nieuwe zonder schuim. Gisteren had ik maar een halve beker koffie, de rest was schuim. Daarvoor vind ik het te duur. 

Met onze koffies gaan we naar de paarse glasbak en gooien ons lege glas daarin. Dan spelen we wat Pokemon Go en om half tien zijn we thuis en begint Ricks werkdag. 

De tweede 5000 stappen verdeel ik tussen de mini elliptische machine en de Scoop. Ik zie dat al het vogelvoer weer op is en vul dat bij. De eekhoorns eten hun voer langzamer. 

De ochtend kabbelt voorbij en net voor twaalven rijd ik naar een nieuw restaurant in Vienna: Akai Tori. Daar ontmoet ik mijn vriendin Lea Ann, die ik al sinds voor de pandemie niet heb gezien. Ik had gehoopt de yakitori te proberen, maar die hebben ze pas volgende week. Ook de sushi is er nog niet. 

De keuze is dan of ramen zonder noedels of de katsu sashimi zalm en daar de korst vanaf halen. Het wordt het laatste voor mij. Lea Ann neemt ramen. We zijn geen van beiden onder de indruk van ons eten. Mijn gerecht is te vettig en heeft geen smaak en Lea Ann vindt de ramen maar matig. Hopelijk zijn dit de kinderschoenen en verbeteren ze snel. 

Omdat we elkaar al zo lang niet gezien hebben blijven we nog een tijd nadat we de rekening hebben betaald doorpraten. Lea Anns jongste dochter gaat trouwen en dat is natuurlijk een grote gebeurtenis. Verder hebben we het over onze reizen. Lea Ann en haar man zijn zeker zo reislustig als Rick en ik en hun laatste reis was naar Nieuw Zeeland. 

Het is al half drie als we afscheid nemen zwerend dat we het niet weer zo lang gaan laten duren voor we elkaar zien. Ik rijd door naar de Hallmark winkel voor een Valentijnsdag kaart voor Rick. Verder neus ik wat rond tussen de snuisterijen en maak mijn regenboogkleurenfoto. 

Gedurende de dag krijg ik regelmatig updates van ons Arlo systeem. De deurbelcamera laat zien dat mijn granola repen voor de bezorgers van de verschillende bedrijven met graagte in ontvangst worden genomen. Alleen houdt kennelijk niemand van pittige amandelen. Die zakjes blijven liggen en zal ik t.z.t. naar de Little Free Pantry brengen. 

Het is nota bene zeventien graden en ik ga voor het huis in de zon mijn Duolingo lessen doen. Alle kinderen spelen buiten en ik hoor de cardinaaltjes hun lentelied fluiten. Ik ben benieuwd of we nog winters weer zullen krijgen, maar voorlopig zien de voorspellingen er lenteachtig uit.

Mijn maandelijkse happy hour met vriendinnen houden we dit keer bij Parc de Ville. We zijn met zijn zessen en iedereen komt uit een verschillende "hoek" van hoe ik ze heb leren kennen. Sommigen ken ik al heel lang, anderen nog niet. Een paar hebben elkaar nooit ontmoet en toch wordt het ontzettend gezellig!

Dit is voor de meesten een nieuw restaurant en iedereen is er goed over te spreken. Ik neem de uiensoep zonder brood en de zalm rillettes, allemaal even lekker. Na afloop brengt Huyen me heel aardig thuis. Zij heeft ook een schattig cadeautje voor Fiona, een roze schildpad en een paar t-shirtjes. Zo lief!

Nu moet ik gaan bedenken waar het volgende happy hour gaat zijn. Iedereen bedankt me altijd voor het organiseren, maar die keuze is het enige werk dat ik eraan heb.