Over een volle vrijdag

Half acht komt me vandaag veel te snel. Ik blijf nog even liggen, maar tien minuten later ben ik van de partij. Beneden staat de koffie klaar en ik maak mijn paddenstoelen en spinazie op voor mijn ontbijt. Een eitje in eiwit wrap erbij voor de proteine en ik kan er weer tegenaan. 

Terwijl Rick zich klaarmaakt doe ik vast wat cardio. Dan gaan we Vienna in. Rick wil zijn overhemden naar de gewoonlijke stomerij brengen en die blijkt opeens vertrokken te zijn. We zoeken de hoofdweg af naar een andere en uiteindelijk vinden we de Vienna Valet vlakbij Starbucks.

Via de Vienna Community Facebook groep vernemen we dat er nog wat anderen zijn waar we straal voorbij zijn gereden. Deze is wel handig gelegen aangezien we dagelijks naar Starbucks gaan en ze zijn organisch, ook fijn. 

Na onze koffies opgehaald te hebben gaat Rick aan het werk en ik doe snel nog een half uur cardio. Dan fris ik me op en haast me naar de Caboose Tavern. Hier wordt een deel van de opbrengst van hun ontbijt aan de One Neighborhood Foundation gegeven. 

Natuurlijk wil ik daar ook aan bijdragen al is het maar met een ijsthee. Lydia is er weer en onze burgemeester Linda en Peggy, die ook veel met Vienna bedrijven doet. Verder maak ik kennis met Shari en Carmella. Het is gezellig even te kletsen, maar lang kan ik niet blijven. 

Om elf uur heb ik een afspraak met Vlasta, mijn fysiotherapeute. Ik haal het net op tijd, want Lydia wilde nog foto's maken voor ik vertrok. Ik moet eerst een aantal vragen beantwoorden over mijn mobiliteit van schouders en heupen. 

Dat vind ik altijd lastig, want niets belemmert me per se in mijn mobiliteit, het doet alleen pijn. Vlasta snapt dat wel. Over het algemeen gaat het prima met de Scoop en stretch oefeningen. Alleen mijn linkerschouder verbetert absoluut niet. 

Vlasta probeert van alles, maar niets helpt. Ze denkt dat er een zenuw klem zit en zoals ik zelf al bedacht had raadt ze me aan naar een orthopeed te gaan. Heb ik natuurlijk geen zin in, maar ik wil wel van die pijn af. 

Het uur gaat snel voorbij en ik maak een afspraak voor over drie weken. Het is net na twaalven en ik besluit mijn boodschappen nu maar te doen. Als eerste ga ik naar Greenheart. Daar zie ik dat mijn oude vertrouwde "Rooster" sap nu "Detox" heet. Ook de andere sappen hebben veel serieuzere namen dan voorheen. Dat is de invloed van de nieuwe eigenaar, maar zolang ze hetzelfde smaken is het prima. 

Whole Foods is mijn volgende stop. Daar zie ik krokusjes bloeien in het tuintje naast de supermarkt. Ik vind het zo fijn dat er op 10 februari al kleur in de natuur is. We hadden net zo goed in dikke sneeuw en kou kunnen zitten. Je weet het maar nooit hier. 

Met mijn boodschappen ga ik mijn in groene bladeren gewikkelde "cheesesteak" lunch halen bij Sweet Leaf. Daar is ook een Mediterraanse winkel en waar ik Turkse drinkyoghurt koop. 

Thuis val ik aan op mijn lunch, want ik heb flinke trek gekregen. Sweet Leaf is zo lekker! Het is heel mooi weer en als het niet hard zou waaien zou ik buiten hebben gegeten. 

Als Rick een pauze heeft lijnen we Orion aan en nemen hem mee voor een wandeling door de buurt. Daarbij voelen we wat een nieuw bord aan de overkant dat met een zwarte vuilniszak bedekt is kan zijn. Wij denken dat het een historisch bord is, zoals er hier in Virginia veel staan. Voor nu is het een mysterie. 

Deze week hebben we ons happy hour met Christine en Chuck naar vanavond verschoven. We hebben elkaar al drie weken niet "gezien" en er is genoeg gesprekstof. Het uur vliegt dan ook voorbij. 

We hebben alweer een tijdje geen Turks gegeten en brengen Lezzet een bezoek. Hun eten is zo goed! Mijn kip kan niet malser en yoghurtsaus erbij is heerlijk. Ook ben ik een fan van hun bulgur. Hun televisie stast op Turks nieuws en dat is natuurlijk allemaal over de aardbeving. Vreselijk al die verwoeste gebouwen, wat een leed!

En zo gaan we het weekend alweer in. Allemaal een fijne paar dagen gewenst!