Op de hoek van de straat staat een man met net zoveel ogen als dagen in het jaar! Dit zei mijn opa altijd tegen ons twee dagen voor het einde van het jaar. En wij maar denken, dat er een soort monster op die hoek stond. Het werkt nog steeds met mijn kinderen en dat vind ik nu zo leuk! Dat kinderen absoluut niet veranderen over de jaren. We kunnen ook eindeloos "ik zie ik zie wat jij niet ziet" spelen met de Kerstboom, ook al zo'n spelletje wat ik me herinner op de schoot van mijn opa te spelen. "I Spy" heet dat hier.

Om verscheidene redenen zijn mijn grootouders nooit hier in de VS geweest om ons te bezoeken. Wel mijn grootmoeder van moeders kant, die eens met een enorm wiel Goudse kaas om haar nek het vliegtuig uitkwam. Ze was zo bang geweest voor de douane, dat ze bijna het hele vliegtuig op kaas had getracteerd!

Met de feestdagen komen toch altijd herinneringen aan vroeger naar boven. Veel tradities houden we in ere en natuurlijk is het een samenkomen van tradities als je met iemand uit een andere cultuur trouwt. Met Oud en Nieuw is er niet veel familie traditie, hier in de VS. De meeste mensen gaan naar bals of feestjes of naar grote partijen, die "First Night Celebrations" heten. Die van Alexandria is de meest bekende hier, daar verwijst de link naar.

Maar wij houden de traditie van mijn grootouders in ere: oliebollen, spelletjes en tv en een luxe buffetje met o.a. zalm, salades en kaviaar om middernacht.

Voor mij is het Oud en Nieuw vieren op die manier heel belangrijk. Al van heel jong heb ik Oud en Nieuw een van de leukste feesten gevonden. Voornamelijk om het samen zijn en de lol van de spelletjes. Ik zou niet in een mensen massa willen feesten.

Daarom hebben we vandaag boodschappen gedaan voor het buffet vooral. Eerst naar Trader Joe's, toen naar Giant (met de fantastische self checkouts!) en tenslotte naar de Party Store voor bordjes en ballonnen met Happy 2004 erop.

Ook heb ik alvast peppermint bark gemaakt, ditmaal met donkere chocolade op de bodem. Kai heeft geholpen door de candy canes tot poeder te hameren.

Vanavond kwam Lauren babysitten, voor het laatst tot Valentijns dag. Rick en ik zagen eerst de film " Something's gotta give" met Diane Keaton en Jack Nicholson, die onverwacht een heel leuke film bleek te zijn. Daarna gingen we bij het nieuwe Chinese restaurant P.F. Chang's eten. Dat was wel het beste Chinese eten, wat ik ooit heb gehad! Het restaurant zat ook vol Chinezen, wat veel wil zeggen.

Morgen heeft die man op de hoek net zoveel neuzen als dagen in het jaar en het zal een drukke dag worden!