IJzige watervallen

Na een nacht vol dromen over een tropisch eiland met palmen en turquoise water word ik toch wel heel teleurgesteld wakker. Het enige goede aan dit koude weer is, dat ik er heel lekker bij slaap. In de zomer is het vaak zo warm 's nachts. Mijn spieren protesteren echter verschrikkelijk! Iedere ochtend moet ik de aanvechting om maar gewoon te blijven liggen overwinnen.

Het duurt vandaag ook wel even, voor ik klaar ben om te gaan bewegen. Pas tegen tienen rijd ik naar Anytime. Daar doe ik een langzaam half uur interval op de stairmaster, dat helpt de spieren wat los te krijgen, gelukkig.

Eigenlijk wil ik gewoon warm binnen blijven, maar ik weet ook, dat stilzitten de pijnen alleen zal verergeren. Bovendien voel ik me schuldig tegenover Cosmo, die al een week geen lekkere natuurwandeling heeft gehad. Ik kleed me dus warm aan, veel laagjes, ook een dubbele broek, en rijd richting Great Falls. Als het te koud is, kan ik altijd terug naar de auto, bedenk ik me.

Dezelfde oude Park Ranger als gewoonlijk begroet me vriendelijk bij de ingang. Hij biedt me al geen kaartje meer aan, want ik ben duidelijk een oudgediende hier. Bij het uitstappen hoor ik, zoals altijd, het water al razen. Cosmo is helemaal blij en ruikt ieder struikje en zelfs de oude sneeuw.

Bij het eerste uitkijkpunt zien we de ijsafzetting op de rotsen. De watervallen zijn op hun mooist, niet te vol, maar ook geen druppeltjes, zoals soms in droge tijden. Voor Kerst heb ik een ND (Neutral Density) filter gekregen en ik probeer die uit. "Helaas" is het te zonnig om hem te gebruiken, waar ik hem voor wilde, namelijk het water "stop" zetten. Toch produceert hij mooi foto's met interessante lichtval.


Na alle drie de uitkijkpunten bezocht te hebben, loop ik riching het adelaarsnest. Kennelijk heb ik me goed genoeg aangekleed, want koud heb ik het, ondanks de harde wind, helemaal niet. Anderen wagen zich vandaag niet aan dit park, we komen maar een andere wandelaar tegen.

Vlak langs het pad staat een reiger in een wak in het ijs. Die moet koude tenen hebben! Allerlei watervogels zwemmen in de rivier, die hier te snel stroomt om bevroren te zijn, dichterbij Washington zit hij potdicht. Behalve de "gewone" eenden en ganzen is er ook een soort, die ik niet vaak zie, de "ring necked duck".


De adelaars zijn niet "thuis" en ik begin het nu koud te krijgen. Tijd om terug naar de auto te gaan. Zoals altijd ben ik blij, dat ik mezelf ertoe heb gezet om te gaan. In de stille natuur rondlopen helpt altijd. Het geeft ook zo'n "eeuwig" gevoel, dat er altijd wel een "morgen" is, hopelijk minder pijnlijk, dan vandaag.


Op de terugweg ga ik langs de Giant om avondeten voor vandaag en morgen te halen. Daarvoor heb ik onder anderen geraspte kaas nodig. Deze supermarkt is net uitgebreid en ik moet gewoon een foto van alle zakjes geraspte kaas maken!

Er zijn drie merken, waaronder het huismerk. Die hebben cheddar, mozzarella, Parmezaanse kaas, Monterey Jack en mengsels daarvan geraspt (Mexicaanse melange, Italiaanse melange etc.). Daarbij minder vette en vetloze variaties van dat alles. Bij elkaar is het een muur van geraspte kaas, terwijl ik me uit Nederland alleen geraspte Goudse en Parmezaanse kaas herinner. Dat is misschien inmiddels ook anders.


Voor Kerst heb ik een cadeaubon voor Starbucks gekregen, daar haal ik een ijs groene thee en een mozzarella met tomaat sandwich. Ik heb enorme trek, dus ik eet het gauw in de auto op. Het is dan ook al bijna twee uur, ik blijf altijd langer bij Great Falls, dan ik verwacht.

Om in beweging te blijven doe ik thuis Wii Fit Plus. De nieuwe balansspelletjes daarop zijn erg leuk. Saskia en Shannon hebben op de trampoline gesprongen en willen daarna ook op de Wii. Het is leuk zo met zijn drieen. Shannon vind ik een van Saskia's leukste vriendinnetjes. De anderen zouden het niets vinden, als ik meespeel, maar Shannon vindt het juist leuk. Haar moeder, die haar op komt halen, is ook ontzettend aardig.

Als Rick thuiskomt, begin ik aan het avondeten. Iedereen vindt het lekker, wat altijd lekker rustig is. Ik dank Thai Kitchen en A Taste of Thai voor ons heerlijke diner.

De in de "spicy peanut bake" gewentelde kippenborsten smaken voortreffelijk. Het vlees is lekker mals, helemaal niet droog. Daarbij hebben we bruine rijst met de pindasaus, die veel weg heeft van de Indonesische variatie. Als groente gekookte worteltjes, die zelfs Saskia lekker vindt. Al met al een succes bij iedereen, wat in dit gezin hoogst ongewoon is.

Vanavond kijken we naar "The Middle", "Modern Family" en "Cougartown", alle drie goede nieuwe sitcoms!

Hieronder een filmpje over fibromyalgie, dat goed uitlegt, hoe het is om met de chronische pijnen en vermoeidheid te leven. Ik heb geluk, want de heel slechte dagen zijn tegenwoordig in de minderheid, al is de pijn vrijwel nooit weg.

Toen ik pas de diagnose kreeg, lag ik iedere winter maandenlang in bed. Ik weet nu, dat de pijnen heel vervelend zijn, maar dat het me niet zal schaden er doorheen te bijten (let wel, dit ben ik, anderen met fibromyalgie hebben ook andere gezondheidsproblemen), dus dwing ik mezelf dingen te ondernemen. Zoals Rick altijd zegt, je kunt thuiszitten met pijn of leuke dingen doen, die misschien je aandacht van de pijnen afleiden. In ieder geval vind ik veel herkenning in onderstaand filmpje: