Wilde maandag!

Middenin de nacht heb ik het raam dicht moeten doen, omdat de lamellen wild heen en weer waaiden. Bij het opstaan zien de luchten er heel dreigend uit, maar het is droog. Als ik in de van stap, valt me op, hoe warm het is! De thermometer wijst dan ook maar liefst 59 graden F. (15 graden) aan!

Ook in de gymzaal is het vochtig warm, helemaal niet lekker. We hadden gehoopt, dat met de verbouwing ook de luchttoevoer in deze kamer beter zou worden. Dat is duidelijk niet het geval. Na het uur gewichten heffen doe ik nog een kwartier op de stairmaster. Ik heb een tijdschrift mee, maar de wilde luchten buiten bieden eigenlijk net zoveel vertier!

Als ik met Cosmo ga wandelen is het nog steeds droog, maar de overdrijvende wolkenpartijen doen me aan Nederland denken. Die mooie luchten hebben we hier niet zoveel. Het valt me in Nederlandse schilderijen ook altijd op, wat een groot gedeelte daarvan lucht is, in tegenstelling tot Franse of Engelse schilderijen.

Al voor de Kerst wilden Scarlett en ik eens naar het outletcentrum in Leesburg gaan. Zij woont ongeveer een half uur rijden hiervandaan in de verkeerde richting voor Leesburg. We spreken daarom op de parkeerplaats van de grote Trader Joe's in Centreville af.

Als ik de interstate 66 opdraai begint het me toch te hozen! Het moet wel erg onstuimig weer zijn, want van deze bui was op de radar niets te zien! Gelukkig rijd ik richting blauwe lucht, de lijn, waar de regen ophoudt, is duidelijk te zien. Opeens is het droog en als ik in mijn spiegeltje kijk is het achter me stikdonker. Wauw!

Een paar minuten, nadat ik mijn van heb geparkeerd, arriveert Scarlett. We kiezen mijn van om verder naar Leesburg te rijden. Hoe dichter we bij Leesburg komen, hoe donkerder de lucht weer wordt. Tegen de tijd, dat ik bij het Tuscarora Mill restaurant parkeer, plenst het weer.

Omdat het thuis droog was en de radar schoon leek, heb ik me niet op regen gekleed. Gelukkig heb ik nog een kapotte paraplu in de auto liggen. Net als zonnebrillen gaan wij door paraplu's, alsof het warme broodjes zijn. Ik neem me dus voor straks bij de winkels naar een nieuw regenscherm te gaan zoeken.

Het is alweer een tijd geleden, dat ik bij dit gezellige restaurant heb gegeten. Het is een van Ricks favorieten, vanwege hun uitgebreide selectie Belgisch bier, maar het is gewoon te ver weg om "even" te gaan eten. Het is geen Belgisch restaurant per se, maar er staan wel vaak gerechten van onze (vroegere) zuiderburen op het menu.

Ook vandaag zijn er Belgische invloeden in het menu, de special is bijvoorbeeld Waterzooi. Natuurlijk spreekt de serveerder dit uit als "Wadderzoei", dus het duurt even voor het kwartje valt bij mij. Overigens heb ik dat gerecht nog nooit gegeten. Ik bestel de mosselen, die in een witte wijnsaus met tomaten en kappertjes worden geserveerd. Werkelijk heerlijk! Scarlett's veggie burger ziet er ook erg lekker uit, moet ik zeggen.

We eten extra langzaam om de regen over te laten trekken en, als we weer buiten staan, is het gelukkig weer droog. Voor we naar de outlets gaan, wil Scarlett nog graag naar de grote antiekwinkel in Lucketts.

Zodra je hier het stedelijk gebied uit bent, wemelt het van de "antiques" winkeltjes. Rick wil daar nog niet dood worden gevonden en ik heb het zelf ook niet op met andermans afdankingen. Onder anderen op weg naar Canada zijn we al tig keer langs deze winkel gereden en hij ziet er van buiten al intrigerend uit. Ik geef dus graag toe aan Scarlett's wens, benieuwd of ik er ook maar een ding, dat me aanspreekt, zal zien.

Van wat ik buiten zie staan, heb ik daar een hard hoofd in, maar fotogeniek is het allemaal wel. De zon komt net een beetje tevoorschijn, dus kan ik leuk foto's maken van de winkel en de "beekeeper's cottage" ernaast, een schattig geel huisje met rood met wit gestippelde luiken.

Scarlett en ik verbazen ons over het feit, dat dingen, die eigenlijk binnen zouden moeten staan, hier gewoon aan de elementen worden overgelaten! Na het roestige spul bekeken te hebben, gaan we naar binnen. Onvoorstelbaar, hoeveel kamertjes dit ogenschijnlijk niet zo grote huis, heeft! Allemaal staan ze propvol "antiek".


Opvallend is de enorme bisonkop boven een van de deuren. In een van de kamers staat alleen maar witte keramische keukengerei, dat ik me herinner uit de keuken van mijn grootmoeder. Sowieso herinneren heel veel dingen mij vooral aan het huis van mijn grootouders. Het brengt nostalgische gedachten terug, maar geen moment heb ik de neiging iets te kopen. Scarlett trouwens ook niet, al geeft zij wel toe, dat ze "antiques" vaak wel mooi vindt.

Na de hele winkel doorgesnuffeld te hebben, lopen we naar de buren, het Beekeeper's Cottage. Daar staat, dat men romantische meubelen verkoopt. Een zoete walm komt ons tegemoet, als we binnenstappen. Zou Rick hiernaast niet dood gevonden willen worden (wat is er erger dan dat, kan het even niet bedenken), dit is honderd keer erger. Zelfs voor Scarlett en mij, want de zoetigheid straalt ervanaf. We staan dus meteen weer buiten.

Daar staan nog een aantal mini-gebouwtjes vol kitsch. Iets anders is het echt niet. Wij vragen ons af, of de eigenaren dit alles aankopen, of dat mensen ze te koop zetten hier en dan een deel van de opbrengst krijgen. Ik zie helemaal niets, dat echt waardevol lijkt en toch zijn de prijzen flink.

Wij hebben genoeg van het oude en de nattigheid hierbuiten. Ik stel voor Scarlett "mijn" llama en emu boerderijen aan deze weg te laten zien. Het weer is nu weer prachtig en het Virginia landschap ook. De emu's stappen door de modder en laten hun vreemde kloppende geluid horen. De llama's kijken wel nieuwsgierig, maar staan, zoals altijd, ver weg.

De volgende stop is dan eindelijk het outletcentrum. Het enige, dat ik nodig heb, is een paraplu, dus daar ga ik naar op zoek. We kijken in een paar kleding- en schoenenzaken, maar we hebben geen van beiden zin om iets aan te passen. Eigenlijk vind ik winkelen alleen maar leuk, als ik echt iets nodig heb, anders heb ik geen zin om geld uit te geven.

De eerste winkel, waar ze misschien paraplu's verkopen, is Burberry. Scarlett lacht hartelijk, als ik wil gaan kijken, hoeveel die zal kosten. Terwijl we door het centrum lopen, wordt er in het Frans en Duits omgeroepen, hoe goedkoop het allemaal is. Duidelijk is men op de internationale toerist gericht.

In de Burberry winkel zien we inderdaad buitenlandse toeristen. Een Aziatische dame heeft een armvol met jassen, tassen en sjalen. Jemig, een sjaal is al $200, laat staan een jas! Achterin de winkel vinden we de paraplu's, de goedkoopste is $89. Ik dacht het niet. Toch vind ik dat typische ruitje wel erg leuk, gelukkig heeft Rick ooit een sjaal ermee voor mij uit Londen meegenomen, zodat ik ook "in" kan zijn.

Bij de Samsonite winkel naast Burberry vind ik eindelijk, wat ik zoek: een parapluutje, dat in mijn tas past, voor onder de $20. Ik kies een rode en hoop, dat deze een langer leven beschoren zal zijn.

We hebben het wel gezien hier, dus we rijden terug naar Centreville. Intussen krijgt Scarlett een typisch tienertelefoontje. Haar zoon heeft honger en er is "niets" in huis. Gelukkig staat zij bij de Trader Joe's geparkeerd, dus kan ze daar gelijk wat halen. We spreken af volgende maand weer iets leuks samen te ondernemen. Zo grappig, hoe we elkaar na 23 jaar teruggevonden hebben!

Thuis is Kai druk bezig met skateboarden. Saskia probeert samen met de andere meisjes in de cul de sac geld in te zamelen voor Haiti. Onze buurkinderen hebben van alles gebakken en verkopen dat op de hoek van de straat. Het ingezamelde geld zal door hun kerk worden verdubbeld. Erg mooi om te zien, hoe zulke jonge kinderen (Saskia en Mary Kate zijn de oudsten, de anderen zitten allemaal op de basisschool) zich inzetten voor een goed doel. Natuurlijk geef ik ook onze bijdrage.

Het is nog steeds zeventien graden, dus ik grijp een tijdschrift en ga voor zitten lezen. Nog steeds komen de meest spectaculaire wolken voorbij. Uit een daarvan komt opeens een enorme bui met hagel en onweer! Ik haast me naar binnen en zie dan achter een prachtige regenboog! De zon gaat ook net onder, dus het is een kleurig geheel. Gauw maak ik foto's.


Het was in het echt nog veel mooier!

Rick komt heel blij thuis, want zijn project van de afgelopen week is volbracht. Ik ben erg trots op hem, want hij heeft er grotendeels voor gezorgd, dat Microsoft de Haitiaanse Creoolse taal toevoegde aan hun Bing zoekmachine! Dat was een enorme vereiste voor de hulpverlening in dat land.

De taco soep, die ik vanochtend in de crockpot heb gemaakt, smaakt heerlijk. Vooral Saskia is er helemaal blij mee, want dit is eindelijk een gerecht, waar zij dol op is. Rick gaat boven Saskia's bureau in elkaar zetten en ik "veg" voor de tv, want ben erg moe van vandaag. Onvoorstelbaar, dat voor het einde van de week sneeuw wordt voorspeld!