Over een hete, maar leuke dag in DC

Ricks wekker gaat om half zeven en we staan allebei op. Gisteravond heb ik alles voor mijn ontbijt al klaar gezet en bak dat snel. Dan kleed ik me zo luchtig mogelijk, maar toch leuk, aan voor mijn dag in de stad.

Voor we weggaan zie ik Lorraine in haar tuin en vraag of ze Orion in het midden van de dag even uit kan laten. Dat doet ze met veel graagte. Het is schattig te zien hoe dol Orion op haar is. Als Lorraine wegloopt begint hij te blaffen van "je moet blijven".

Rick en ik halen onze koffies van het Pan Am Center Starbucks cafe en rijden dan de I-66 op. Meestal is de tol naar de stad idioot hoog ($20+), maar vandaag is het maar $8,25. Toch gaat Rick eerder van de snelweg af en neemt zijn gewoonlijke route door Arlington.

Eenmaal in Rosslyn aangekomen zet Rick me bij het metrostation af. Daar ga ik de ellenlange roltrap naar beneden en neem de eerstkomende trein naar de stad. Het is het laatste station in Virginia dus voor ik het weet ben ik bij het Smithsonian station.

Daar gebruik ik zoals gewoonlijk mijn telefoon om het poortje open te laten gaan, maar er gaat iets mis. Het geld is wel van mijn app, maar geen enkel poortje zwaait open. Er is in geen velden of wegen een Metro medewerker te bekennen. 

Wat nu? Ik zie mezelf al de hele dag opgesloten zitten in het Smithsonian station. Er is nergens een mogelijkheid om anders naar buiten te gaan. Uiteindelijk loop ik heel dicht achter een andere vrouw aan door haar poortje. Ze kijkt me vreemd aan en ik leg uit dat ik wel betaald heb, maar er iets niet goed ging. 

En dan sta ik op de National Mall. Het is half negen en 32 vochtige graden. Ik loop naar het Washington Monument en zie dat er veel is afgezet vanwege het vuurwerk voor Onafhankelijkheidsdag vrijdag. Toch kan ik een mooie wandeling maken met een kleine omweg naar het Lincoln Memorial. 

Tientallen chemische toiletten

Als ik daar ben aangekomen druip ik helemaal. Mijn haar is kleddernat en in een toiletgebouwtje pak ik wat papier om me een beetje af te drogen. Dat is wel fijn, want het zweet brandt in mijn ogen. Zo langzamerhand is het ook tijd om de stad in te lopen richting District Camera.

Eerst bezoek ik mijn vriend Einstein nog even. Het is heel rustig overal, de toeristen zullen wel in de musea zitten. Als ik zo door de stad loop ontdek ik altijd weer nieuwe dingen. Er is bijvoorbeeld een beeldentuin waar ik het bestaan niet van wist. 

District Camera is veertig minuten lopen vanaf de Mall. Onderweg kom ik een Potbelly Sandwich Shop tegen en ik heb enorme dorst. Ik koop een flesje Cola Zero en drink dat in de airconditioning op. Met wat moeite ga ik daarna weer verder.

De fotozaak is de enige in Washington DC, die Nederlandse paspoort foto's kan maken. Aangezien ik over een paar weken een afspraak bij de ambassade heb besluit ik dat nu te laten doen. Het wordt een afschuwelijke foto! Maar goed dat die in mijn paspoort verstopt zal worden. 

Het is half twaalf en ik heb nog een uurtje voor mijn lunchafspraak. Ik loop door City Center DC en vind daar stoelen en tafels in de schaduw. De regenboogvlaggen boven Palmer Alley zijn mooi om te fotograferen. 

Voor de lunch heb ik afgesproken met mijn vriendin Patricia, die ik al heel lang online ken en een aantal jaren geleden voor het eerst in persoon ontmoette. Haar kersverse man Jos en zij hebben al een tafeltje bij Zaytinya als ik er binnenloop. 

Het wordt een supergezellige maaltijd met heerlijk eten. Ik bestel het champignons gerecht met dadels, walnoten en yoghurt. Daarbij drink ik een glaasje Ayran. Het is erg lekker en Jos en Patricia vinden dat ook van hun keuzes. Dit restaurant stelt nooit teleur. 

Als we klaar zijn met eten loop ik nog even met ze mee om te wijzen waar het metrostation is en ga dan de Martin Luther King Jr. bibliotheek binnen. Die heeft mooie architectuur, vooral de trappen. Die ga ik op en maak een aantal foto's. 

Daarna loop ik de heuvel af naar het Hirschhorn Museum. Ik heb gezien dat hier een tentoonstelling van Osgemeos is. Dat is een Braziliaanse tweeling, die allerlei muurschilderingen en andere kunst maakt. Ik zag online dat hun kunst erg kleurrijk is en dus wil ik de tentoonstelling graag zien. 

Die stelt allerminst teleur. Het museumgebouw is rond en de tentoonstelling beslaat de hele bovenste verdieping. Ik geniet enorm van de sprekende kleuren en de voorstellingen, die veel fantasie laten zien. Na bijna drie kwartier ben ik de cirkel rond. De tentoonstelling is er maar tot 3 augustus dus ik ben blij dat ik gegaan ben. 

Inmiddels ben ik heel moe en heb geen energie meer om verder te lopen. Ik besluit een Lyft naar Ricks kantoor te nemen. Hij is nog niet klaar, maar ik kan aan zijn bureau blijven wachten. Rick heeft prachtig uitzicht!

Een half uurtje later is Rick gereed om naar huis te gaan. Daar maken we gezamenlijk het sheet pan dinner voor vanavond klaar. Het duurt wat langer met het roosteren van de groenten, maar is erg lekker. We smullen van de Dijon kip met geroosterde radijsjes en asperges. 

Het was een heerlijke maandag hoewel ik wel een paar pond aan zweet ben verloren. In het midden van de dag was het 38 graden met een gevoelstemperatuur van 42. In Nederland hebben jullie dus ook hitte, sterkte ermee!