Nog zes weken winter?!?

Het zal toch niet? Gaat de voorspelling van een uit de kluiten gegroeide marmot nu een einde maken aan het bijna lente-achtige weer, dat we tot dusver dit jaar genoten hebben? Het lijkt er wel op, want in de voorspelling van zondag komt voor het eerst in weken weer sneeuw voor!

Al vanaf drie uur vanochtend hebben enthousiasten zich verzameld in Pennsylvania rond het hol van Punxsutawney Phil, de venerabele groundhog. Als hoogtepunt van de festiviteiten, die vijf dagen duren, kwam hij bij zonsopgang rond vijf voor half acht naar buiten, zag zijn schaduw en rende zijn hol weer in. Hiermee voorspelde hij, dat de winter nog zes weken zal duren.

Het is een hele productie, deze officiele Groundhog voorspelling en een traditie, die al vele eeuwen oud is. Punxsutawney Phil voorspelt pas sinds 1887, maar 2 februari wordt ook wel Candlemas genoemd en zowel de oude heidense volken als de Christenen vier(d)en die feestdag.

De heidenen vieren 2 februari, omdat op deze datum de winter officieel half voorbij is. De Christenen, omdat het de rituele reiniging van Maria, 40 dagen na de geboorte van Jezus, signifieert. In het oude Europa werd al eeuwen een egel gebruikt, om het weer voor de rest van de winter te voorspellen. Hier in de VS en Canada (Wiarton Willie heeft juist zijn schaduw niet gezien vandaag, dus hun winter zal spoedig over zijn) is die traditie voortgezet met groundhogs.

Groundhog voorspelling of niet, vandaag begint weer heerlijk zonnig. Het belooft ook een aangename temperatuur te worden. Kirsten laat het voor de zoveelste keer afweten voor het hardlopen, dus ik grijp skiwalking (zo heet het hier) stokken en fototoestel en rij naar het Community Center. Daar parkeer ik en begin aan mijn 10 kilometer loop.

Het is vandaag gelukkig wat drukker op het pad, want na zo'n zelfverdedigingsles zie ik overal spoken! Ik krijg heel wat aanspraak met mijn stokken.

Al aan het begin van het pad zie ik een havik landen, binnen foto bereik (hoewel nog steeds erg ver weg). Een oudere man komt voorbij op roller skates en ski stokken. Hij ziet mij fotograferen en stopt om ook naar de havik te kijken. Hij vertelt me over een artikel in de Washington Post, dat hij net heeft gelezen, over buizerds, die steeds meer een gevaar worden voor kleine huisdieren, omdat ze niet genoeg natuurlijk voedsel kunnen vinden.






Als de havik wegvliegt gaan we ieder onze eigen weg. Even later roept een oudere man naar me "Where's the snow?", duidend op mijn stokken zonder ski's. Weer iets verderop stopt een oudere (er zijn veel ouderen, zo tussen de 60 en 75, op het pad iedere dag) vrouw met haar fiets en vraagt hoe je die dingen nu gebruikt. Een sociale loop, dus!


Terwijl ik met een snelheid van 5 mijl per uur lekker voortvlieg (voor mijn gevoel dan), struikel ik bijna over een overrennende rat. Die behoren natuurlijk ook tot het wild hier! Een mede wandelaarster en ik griezelen ervan. Eigenlijk onzin, want ze zijn gewoon een knaagdier, zoals de schattige eekhoorntjes.


Tijdens het lopen bedenk ik dingen, die ik Petra wil laten zien als ze hier is. Dit zal een leuke gedachtengang blijven, tot eind maart. En ik hoop, dat Punxsutawney Phil niet al te veel gelijk heeft, want ik wil bloeiende kersenbomen hebben in die week! Hopelijk komen de hertjes tegen die tijd ook terug, want ik heb er deze winter nog geen gezien.

Na een bezoek aan Whole Foods en Giant eet ik mijn lunch buiten in het zonnetje. Het is zelfs warm. Wat een luxe, letterlijk mid-winter!

Bij het maken van het avondeten (tuna noodle casserole in de crockpot) merk ik, dat ik de erwten vergeten ben. Ik denk die even gauw bij Safeway te halen, maar merk weer, waarom ik die zaak liever mijd. Er staan ellenlange rijen bij de kassa's, er zijn maar drie caissieres, voor een supermarkt zo groot, hij heeft zijn gelijke niet in Nederland. Werkelijk belachelijk! Bij alle andere supermarkten zou er dan om "backup" worden geroepen, maar niet hier. De man achter me klaagt, dat zijn heel lunch half uur op gaat aan het wachten in de rij! Niet bevorderlijk voor Safeway met zoveel competitie in de buurt.

Op de terugweg zie ik Saskia's klas op de parkeerplaats staan en andere klassen lopen het schoolgebouw uit. Het blijkt later een "fire drill" te zijn. Eens in de zoveel tijd moeten de scholen die drills houden, zodat de kinderen weten wat te doen in geval van brand. Al van jongs af aan kennen de kinderen "stop, drop and roll", als ze zelf in brand zouden komen te staan. Hier in Virginia doen ze ook "tornado drills", omdat de mogelijkheid op tornado's ook bestaat.

Uiteindelijk eten Katja en Kai de tuna casserole, want Rick wil mij mee uit eten nemen. We eten allerlei bijzondere sushi aan de sushi bar van Yama. Japans eten is hier veel goedkoper, dan in Nederland, volgens mijn vader. Wij zijn er in ieder geval dol op!