Sociaal dagje

Kai wordt nu al voor de vijfde keer wakker met 39 graden koorts en ik vind het toch vreemd, dat de koorts helemaal niet verminderd. Ik maak dus gauw weer een afspraak bij de kinderarts en om half tien kunnen we gezien worden door Dr. Fishelberg, een aardige jonge dokter. Hij is het met me eens, dat het te lang duurt en vindt Kai's hoest klinken alsof de bronchieen niet schoon zijn. Hij stelt voor een antibiotica kuur te doen en schrijft een recept uit (terwijl ik dit schrijf is het zaterdagochtend en heeft Kai slechts nog wat verhoging, hoera!).

We rijden naar Safeway om het medicijn op te halen en ik besluit ook maar eten in te slaan voor het weekend, want wat gisteren nog een mogelijkheid op wat sneeuw was, wordt met het uur grotere totalen! We hebben een heavy snow warning en zullen, volgens het verhaal, 15 tot 25 centimeter krijgen. Ik moet het altijd nog zien, maar zo zullen we in ieder geval niet verhongeren.

Thuis douche ik gauw en ga dan naar Katja in Reston. Daar krijg ik een lekker bakje koffie en zelfgebakken abrikozen scones met cream cheese en abrikozen jam, die gaan er goed in! Ze hebben een nieuwe puppy, een witte poedel, echt een knuffel!

Om een uur scheiden onze wegen zich weer, want Katja moet haar jongste ophalen en ik ga naar Pie Gourmet om een paar lekkere pies als dessert voor morgenavond te kopen. De kersenpie is nog warm, ik moet me bedwingen er niet meteen een stuk van te nemen!

Een kwartier voordat de school uitgaat sta ik als eerste in de rij bij Katja's school. Het duurt even voor Katja naar buiten komt en ik vind het grappig om de verschillende kinderen te bekijken. Ze komen in drommen naar buiten, sommigen rijden weg in hun eigen auto, maar de meerderheid neemt een van de tien schoolbussen, die klaarstaan.

Als Katja er eenmaal is rijden we naar het politiebureau. Hier neemt de agente, die ook de zelfverdedigingsles onderwees, onze vingerafdrukken af, zodat ik ze naar de FBI kan sturen. We moeten aan de Nederlandse overheid bewijzen, dat we geen crimineel verleden hebben. Officer Palmore vraagt van alles over Nederland en of we er nog familie hebben. Als ik over mijn moeder en haar Japanse concentratiekamp verleden vertel, vertelt zij, dat haar ouders missionarissen waren in Japan na de oorlog.

Je kunt zien, dat ze gewend is vingerafdrukken af te nemen, dus hopelijk accepteert de FBI ze, want ik heb gehoord, dat ze daar nogal moeilijk mee zijn. We schrobben de zwarte inkt van onze handen en nemen afscheid van "Ginger" (ik heb moeite haar zo te noemen in haar strenge uniform).

Buiten geef ik de autosleutels aan Katja en zij rijdt naar huis. Dit zijn iets drukkere straten, maar ze doet het goed.

Op het bankje voor het huis zitten Sylvia en Teddie al te wachten en ik maak gauw thee. Terwijl Teddie zich met Saskia's Build A Bear beesten vermaakt kletsen Sylvia en ik gezellig wat af. Al gauw is het vijf uur en zet ik ze af bij de Metro. Ze hopen dit weekend hun nieuw gehuurde huis hier vlakbij te gaan schoonmaken. Hopelijk werkt het weer niet tegen!

Saskia gaat logeren bij Aoife en Katja naar allerlei basketbalwedstrijden van vriendinnen. Als Rick thuiskomt gaan we onze ontmoeting 19 jaar geleden vieren met een etentje bij Cafe Renaissance.

Daar worden we als goede vrienden begroet en we eten ree met een frambozen saus, erg origineel en lekker. De serveerder vraagt, waar ik vandaan kom en dan raad ik zijn land van herkomst (Jordanie) in een keer goed! Dan zegt hij opeens: "You're gorgeous, by the way." Oef, en dat recht waar mijn man bij zit, die dan ook prompt zegt: "Hey, she's my wife!" Ha ha, toch leuk zo'n complimentje!

Met Kai kijken we de openingsceremonie van de Olympische Spelen en gaan veel te laat naar bed!