Weer helemaal beter

De dag van rust en slapen gisteren heeft werkelijk wonderen gedaan. Helemaal beter en vol energie stap ik mijn bed uit, het is lange tijd geleden, dat dat gebeurde! Natuurlijk helpt de stralende lucht buiten, maar ik denk, dat ik de rust ook even heel hard nodig had.

Kai is helaas nog steeds flink ziek, koorst van 102.8 vanochtend, bijna 39 graden dus! Ik email zijn Franse lerares, want Kai moet met een groepje van drie anderen een fashion show filmen in het Frans. Die moet vrijdag klaar zijn en zoals het er nu uitziet lukt dat Kai niet. Ze emailt terug, dat zijn groep hem vanavond zal bellen, maar dat hij niet gestraft zal worden als hij de deadline mist.

Rick gaat vanmiddag weer eens naar Seattle, maar voor hij dat doet neemt hij Saskia mee naar de orthodontist. Er moet iets ingewikkelds aan haar beugel veranderd en als hij thuis komt neemt hij meteen afscheid. Het is dit keer een korte reis, donderdagavond is hij weer thuis.

Kirsten komt om half elf om weer eens lekker te gaan hardlopen. Het weer is prachtig, staalblauwe lucht (en dan bedoel ik diep staalblauw!) en koud met een bries, maar prima loopweer. We praten over de problemen, die de cartoons van Mohammed in de Deense kranten hebben veroorzaakt. De oorspronkelijke krant is hun plaatselijke krant uit Aarhus. Ze zegt nog nooit een eerder een brandende Deense vlag te hebben gezien. Het is toch ook te gek voor woorden, allemaal!

We lopen een goed uur en net iets meer dan vijf mijl. Ik voel alsof ik nog heel wat verder kan, maar Kirsten heeft problemen met botuitgroeiingen aan haar tenen, waar ze binnenkort aan geopereerd moet worden.

Net als ik thuis ben, belt Christine. Heb ik zin om met haar een powerwalk te doen? Nou, eerlijk gezegd voel ik me alsof ik nog wel tien powerwalks aankan, dus ik zeg enthousiast "ja". Na Kai van een peanut butter en jelly sandwich voorzien te hebben, gaan we er weer op uit, dit keer voor anderhalf uur. Bij elkaar loop ik vandaag dus ook 15 mijl, wie had dat gisteren gedacht! Ik neem me dus meteen voor om deze week mijn bedtijden heel goed in de gaten te houden, zodat ik deze energie houd.

Kai kijkt de hele dag rustig tv op ons bed. Vroeger was dat Barney, Blues Clues en Sesame Street, maar tegenwoordig leert hij de hele dag van alles op deze manier. Zijn favoriete kanalen zijn Science Channel, Discovery Channel , Animal Planet en Travel Channel. Hij zuigt zo allerlei informatie op, die er op de meest onverwachte tijden ook weer uitkomt.

Gauw douche ik en dan moet ik Katja ophalen, want die moet om half drie present zijn voor haar eerste interview voor een baantje. Ze wil voor Coldstone Creamery werken. Ik koop een X-Box spelletje voor Kai bij EBGames en wacht verder met een lekkere Chai Tea Latte bij Starbucks. Daar ligt een Washington Post, die ik helemaal uitlees, het interview duurt maar liefst 45 minuten! Als ze weer buiten staat weet ze nog niets, ze zullen haar bellen.


Daar gaat mijn oudste naar binnen voor haar eerste interview

In de auto vraagt Katja me, wanneer ze op de echte straten mag gaan rijden. Ik vraag wanneer Leah dat mocht (die is Katja ver vooruit) en volgens Katja was dat na 45 minuten. Ik bedenk me, dat ze inderdaad in dat uur op de parkeerplaats heel wat heeft geleerd en we hebben het geluk in een ontzettend rustige buurt te wonen.

Als we dus uit het drukkere verkeer zijn geef ik het stuur aan haar. Ze heeft haar Learner's Permit niet bij zich, maar het is maar twee straten. Dan verschijnt er opeens (natuurlijk!!) een Vienna politie auto achter haar. Ze wordt helemaal nerveus en ik voel mijn hart ook kloppen, maar zeg haar rustig langs de kant te gaan staan en hem langs te laten. Goddank rijdt hij gewoon door, pfff! Ik weet niet, of ik geen boete had gehad, als hij ons gestopt had!

Gauw halen we haar permit thuis op en dan rijd ik naar een heel rustig punt. We rijden een grote vierhoek met veel stoptekens en allerlei langs de kant geparkeerde auto's. Na een half uur heb ik genoeg adrenaline door mijn aders voelen vloeien en Katja is er ook moe van. Morgen is er weer een dag, maar ik zie wel snelle verbetering. Zijzelf denkt van alles te kunnen, want ze vroeg al wanneer ze de drukkere wegen op zou mogen. Oef, ik moet me dan toch echt wat veiliger voelen naast haar, ik merk dat ik de deur soms met alle macht vasthoud!

Als ik met haar rijd, spreek ik natuurlijk Nederlands met haar, maar ik merk, dat dat toch wat moeilijk is. Voor rijden is weer andere taal nodig, dan de dagelijkse spreektaal. Zo lijken "rechtsaf" en "rechtdoor" wel erg veel op elkaar, als je snel een beslissing moet maken. Ik zeg er dus maar gauw de Engelse equivalent achteraan!

Iedereen heeft vanavond zin in Mexicaans en ik bestel allerlei lekkers van Tequila Grande. Dat is lekker dichtbij en ik ga het met Saskia ophalen. Als we aankomen is het eten nog niet klaar en we worden binnen uitgenodigd voor een drankje "on the house" (gratis). Ik krijg een heerlijke Chardonnay en Saskia een diet Pepsi. Ik geniet even van mijn tien jarige met haar vele verhalen, daar aan die drukke Mexicaanse bar.

Gezellig met zijn vieren peuzelen we het allemaal op. Kai heeft ondanks zijn ziekte gelukkig wel eetlust. Morgen wordt de vuilnis opgehaald en dus loop ik nog even met het laatste spul naar de stoep. Als ik naar boven kijk, zie ik een prachtige sterrenhemel. Door de weinige straatlichten hier kun de sterren vrij goed zien. Cassiopeia, de Grote Beer en Orion zijn vanavond in volle glorie te bewonderen. Ondanks de vrieskou blijf ik even kijken en bedenk me weer eens hoe klein wij zijn in dit heelal en hoeveel meer er is buiten onze beperkte levens.

Binnen tref ik een huiselijk tafereeltje aan: Katja helpt Saskia met haar staartdelingen! En als ze klaar is snapt Saskia het zowaar. Hallelujah!

Terwijl ik weg was, zag Kai een enorme vogel in de bomen achter ons huis. We denken, dat het een gier was, getuige de foto's, die Kai genomen heeft (als iemand anders een andere theorie heeft, horen wij het graag):




Van verre kun je de enorme zwarte vlek zien, het is een groot dier