Opgewonden staat Saskia al om kwart voor zeven naast mijn bed. Het is Valentijnsdag en vandaag is het party op school. Ze kan niet wachten! Het wordt een dag van leuke kaartjes, hartjesspelletjes en veel snoep!
Vorig week had ik met Sylvia afgesproken om vandaag in het hotel, waar haar man werkt, te gaan lunchen. Maar zij heeft net woord gekregen, dat hun meubelen donderdag al bezorgd zullen worden en belt om de lunch uit te stellen, zodat ze kan gaan schoonmaken. Prima, lunch loopt niet weg!
Maar eigenlijk heb ik toch wel heel erge zin om naar de stad te gaan. Al een tijdje geleden zijn Christine en Chuck naar de Botanic Gardens geweest en volgens hen is dat de plaats voor mij en mijn fototoestel. Ik probeer nog of iemand anders zin heeft om mee te gaan, maar niemand kan, dus ik besluit er dan maar alleen op uit te trekken.
Gauw doe ik boven een gewichten routine en neem een douche en om tien uur stap ik de deur uit op weg naar de Metro. De meeste stoepen zijn netjes schoon, slechts kleine stukken zijn ijzig, maar dan kan ik op de straat lopen. In de Metro lees ik wat achterstallige tijdschriften en een uurtje, nadat ik de deur achter me dicht heb getrokken, sta ik midden in Washington DC. Het is daar altijd zo'n andere wereld, ik krijg meteen een vakantiegevoel over me.
De Botanic Gardens zijn gehuisd in een enorme kas net tegenover het Capitool. Bij binnenkomst moet natuurlijk eerst mijn tas gecheckt, maar dan loop ik een tropisch paradijs binnen!
Alle orchideeen soorten, die je je maar kunt bedenken zijn vertegenwoordigd, de een nog mooier, dan de ander. In het hoofdgebouw kabbelen rustgevende fonteinen en staan overal bankjes. Het ruikt er heerlijk!
Eromheen kun je verschillende delen in: de jungle, medicinale planten en nog een hele ruimte voor orchideeen. Voor kinderen en andere geinteresseerden zijn er interactieve tentoonstellingen, die alles over planten vertellen.
Overal zitten mensen de orchideeen te schetsen. Ik kan ze niet genoeg fotograferen! Prachtig, schitterend, ik heb er geen woorden voor, wat een kunst van de natuur! De buitentuinen zijn natuurlijk gesloten, maar ze zijn hard aan een prachttuin aan het werken, die deze zomer geopend moet worden.
Een uur (en heel wat foto's!) later heb ik honger. Ik besluit mezelf op lunch bij het naast de tuinen gelegen American Indian Museum te tracteren. Die sunchoke salade van vorige week was zo ontzettend lekker!
Er loopt een nieuwe tentoonstelling in dit museum over de North Pacific indianen stammen. Nog niet zo lang geleden heeft de Canadese regering in noord British Columbia een nieuw nationaal park geopend. De indianen stammen, die in het gebied van dat park wonen, hebben hun kunst tentoongesteld. De prachtigste kleden en houten maskers staan er, met allerlei interessante achtergronden en tradities. De rijke geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners hier blijft me fascineren.
De zalm met sunchoke en tomatenprut smaakt weer geweldig en voldaan loop ik terug naar de Metro. Eenmaal thuis rijd ik naar Eckerd, om Valentijnskaarten en gekke dansende Valentijnsbeesten voor de kinderen te kopen. Die had ik gisteren al gezien, maar toen had ik Kai en Saskia bij me. Ze vallen bij alle drie erg in de smaak!
Saskia komt terug uit school met een zak vol kaartjes en snoepjes en Katja met een bak chocola van een "Valentijn" gekregen (ze weet niet wie, dat vind ik altijd zo leuk, die geheimzinnige Valentijnen, dat is wat de dag speciaal maakt).
Rick komt vroeg thuis met een mooie bos rozen, een leuke kaart en een schattig smaragden bedeltje. Al vanaf onze eerste Valentijnsdag 19 jaar geleden organiseert en doet hij de meest romantische dingen, hij is een geboren "Valentijn"! Wat dat betreft heb ik een hele goede in hem (eigenlijk wat alles betreft wel, natuurlijk).
Hij heeft een reservering gemaakt voor een diner bij Maestro, het voortreffelijke restaurant in de Ritz Carlton. We doffen ons dus lekker op en laten ons de hele avond flink verwennen.
He cleans up nicely, zoals we hier zeggen
In het rood met zwart, goede Valentijnskleuren
Dit restaurant heeft niet voor niets pas het predikaat "beste restaurant van Washington en omgeving" gekregen. De chef is Italiaans en vrij jong (we hebben de hele maaltijd zicht op de bedrijvigheid in de keuken en alles wordt met de grootste zorg bereid) en ieder gerecht is een kunstwerkje op zich.
Rick en ik bestellen verschillende gerechten, zodat we van elkaar kunnen proeven, en alles smaakt even fantastisch. Iedere keer heb ik weer spijt als de laatste hap door mijn keel is gegleden. Vooral de kreeftravioli met een groot stuk kreeft in een bisque vind ik heel bijzonder.
Al te gauw zitten we aan het heel mooi gepresenteerde dessert. Ik zou deze luxe zo graag nog veel langer laten duren! Door een heldere nacht met volle maan rijden we naar huis. Het was weer een perfecte Valentijnsdag!
0 reacties:
Een reactie posten