Cosmo Stone is hier!

De grote dag daagt eindelijk! Rick gaat nog even een paar uur naar zijn werk en ik probeer met alle macht de kinderen op te krijgen. Katja had gisteren nog enthousiast aangeboden ontbijt te gaan halen, maar in de praktijk bleek 9 uur opstaan toch echt te vroeg!

Het is alweer zo warm en ik moet gewoon naar buiten! De afgelopen week heb ik iedere dag hard gesport, dus ik besluit het vandaag eens wat minder te doen. Ik loop zo snel mogelijk twee mijl in een grote cirkel om ons huis. Kennelijk ben ik niet de enige, die buiten wil zijn, want ik kom mijn buurvrouw Susan tegen en later Laura's ouders, Jim en Lois. Natuurlijk vertel ik ze allemaal enthousiast, dat we vandaag onze nieuwe baby op gaan halen!

Rond elf uur komt Rick thuis, we laden alle hondenbenodigdheden in de auto en gaan op weg. Katja doet achterin huiswerk en Rick zit naast mij te werken. Lang leven draadloos internetten, anders had hij vandaag niet mee gekund. Ik rijd dus en luister naar mijn Zune.

Midlothian is zo'n 120 mijl hiervandaan (bijna 200 kilometer), maar vandaag is het verkeer op de Interstate 95 relatief heel rustig. Het is Dr. Martin Luther King's Birthday, dus veel mensen (inclusief onze kinderen) hebben vandaag vrij.

De Interstate is erg saai, hoewel er zonder bladeren aan de bomen tenminste nog iets te zien valt. In de zomer is het aan beide kanten helemaal groen en krijg je het gevoel door een ellenlange groene tunnel te rijden. Nu zien we ook het nieuwe Marine Corps museum in Quantico goed liggen, een heel modern uitziend gebouw. Binnenkort willen we het gaan bezoeken.

We schieten zo goed op, dat we al om half een vlak bij Richmond zijn. Omdat de dierenarts afspraak van Cosmo om tien voor half drie zou zijn, zouden we dan wel erg vroeg bij de Woodles aankomen!

In Ashland vinden we een Applebee's. Het is alweer heel lang geleden, dat we hier gegeten hebben en ik ontdek met genoegen hun Weight Watcher's menu. De portabello en kip sandwich smaakt voortreffelijk!

Katja rijdt het laatste stuk van zo'n 35 mijl naar Midlothian. Zo krijgt zij ook ervaring met snelweg rijden. Maar ik moet zeggen, dat ik mijn hart vasthoud bij invoegen en van baan veranderen! Ik weet wel, dat dat training vergt, maar ik slaak altijd weer een zucht van verlichting, als we veilig aankomen!

Om half drie rijden we het erf van de Woodles op. Mr. Woodle (Hugh) is thuis met drie van de puppies, Barry (die de 25ste naar Michigan verhuist), Cash en Lily, die beiden bij hen blijven. Rick blijft nog even in de van werken en de kinderen en ik vermaken ons met de puppies.




Ook heb ik een leuk gesprek met Hugh. Hun huis staat op een enorm grondgebied van 40 acres! Hij vertelt, dat hij zoveel grond nodig had voor zijn landingsbaan naast het huis. Daar staan nu nog drie vliegtuigjes en Hugh vloog voor zijn pensioen in 1990 het hele land door daarmee. Nu is het te vermoeiend (ik schat Hugh en Sue in de zeventig) en staan de vliegtuigen te koop en hij heeft al het land, op 3 acres na, aan een bevriende aannemer verkocht.


De drie puppies zijn blij met de aandacht!

Het leven van deze mensen vind ik zo interessant! Toen ze hun huis bouwden was het helemaal op het platteland en langzaam breidde de stad zich uit. Ze hebben paarden gehouden en tientallen honden gehad. Ze gaan nog steeds naar allerlei hondenshows, want Sue is een AKC judge. Ze zou graag zien, dat wij Cosmo ook naar shows nemen, maar dat lijkt me ontzettend tijdrovend!


Spelende pups

Om half vier komt Sue terug met Cosmo en Panda en we spelen wat met hen. Ze lijken geenszins aangedaan door de prikken, die ze hebben gekregen. Rick en ik gaan naar binnen om het papierwerk af te werken met Sue en te betalen. Cosmo is niet goedkoop, maar het is dan ook echt een prachtig hondje.


Cosmo en Panda zijn terug



Een uurtje later zetten we Cosmo in de meegebrachte reisbench (de bovenkant kan open, dus hij dan door de achterruit van de van naar buiten kijken). Saskia en Kai zitten op de achterbank en aaien hem. Hij piept minder dan een minuut en is de rest van de rit heel rustig, al slaapt hij niet.

Gelukkig is er ook op de terugweg weinig verkeer op deze gewoonlijk super-drukke weg. In minder dan twee en een half uur rijden we onze oprit op.

Na die uren in de auto verwachten we, dat Cosmo wel "uit" zal willen, maar als we hem in de achtertuin uitlaten weet hij niet goed, wat ervan te denken. Hij snuffelt en loopt wat, maar doet geen behoeftes.

Dan maar naar binnen, waar een hilarisch tafereel zich ontvouwt. Er moet namelijk kennis worden gemaakt met de katten. Sushi is nummer een. Tot mijn verbazing is die heel rustig. Ze ruiken aan elkaars neuzen en Cosmo probeert met Sushi te spelen, maar die heeft daar geen oren naar.


Kennismaken met Snickers

Snickers is ook erg nieuwsgierig en ook die twee ruiken aan elkaar. We geven Cosmo wat eten en dat deelde Snickers vroeger altijd met Brynna. Ik denk, dat dat weer het geval gaat zijn met Cosmo.


Ik gaap wel, maar ik ga lekker nog niet slapen!!!

Meike reageert het slechtst, compleet met blazen en hoge rug! Maar terwijl ik dit schrijf ligt ook zij hier in de family room op een stoel te kijken. De andere twee katten zijn er ook en Cosmo loopt rond. Het gaat allemaal beter, dan ik had gedacht. Het helpt natuurlijk ook, dat hij een vrij rustig hondje is, tot nu toe althans.


Meike kijkt de kat uit de boom

Het is een grote knuffel, dat is zeker! We hebben al heel wat hondenzoentjes mogen ontvangen. Terwijl we naar de Golden Globes kijken, genieten we van onze nieuwe baby.



Moe, maar niet klaar om te slapen!



Maar opeens stort ik neer!