De dag begint voor Rick al ontzettend vroeg, om 4:45 uur gaat zijn wekker! Vandaag is de grote Vista premiere in het Washington Hilton. Gisteren was er groot feest op Times Square in New York. Microsoft doet niets klein. Intussen is Apple al begonnen met een tegenoffensief in reclames, het blijft grappig hoe bedrijven elkaar met naam en toenaam kunnen noemen hier.
Kai en Katja gaan (net!) op tijd naar school. Cosmo komt nog even bij mij in zijn bench en gaat lief nog even slapen. Hij is, tot nu toe, echt een makkelijk hondje.
Saskia en ik staan met veel moeite op. Zij is doodmoe, want ze heeft de halve nacht wakker gelegen. Ze vraagt om een "mental health day" en ik geef haar die. Even een gezellig dagje thuis zal haar goed doen.
Het is alweer vriesweer buiten, dus ik klets eerst met mijn zusje en dan met Christine aan de telefoon. Mallory heeft een buikvirus en Christine hoopt van harte het niet te krijgen. Ik herken het gevoel!
Rond tien uur steek ik mijn neus aarzelend buiten de deur met Cosmo, die wel zin heeft in een wandeling. Het blijkt eigenlijk, vergeleken met de afgelopen paar dagen, zeer aangenaam weer. Ik loop een heel stuk met Cosmo (voor zijn grootte althans) en we oefenen "Sit" en "Wait", hij heeft het vrijwel meteen door en loopt al erg goed aan de lijn.
Thuis doe ik mijn hardloopschoenen aan, ik heb nog net tijd voor een 5k voor Laura komt om te masseren. De schoonmaaksters zijn er al en Saskia past op Cosmo, die al die gekke doekjes en flesjes, die de dames laten liggen, maar angstig interessant vindt.
Samen lachen!
Saskia past erg op, dat hij niets giftigs likt. Een keer veegt ze gauw iets af aan het tapijt op de trap, dat blijkt bleekwater te zijn en grijs tapijt vindt dat niet leuk! Gelukkig is het niet erg opvallend. Ach ja, er wordt in ieder geval geleefd in dit huis, een museum zal het nooit worden!
Intussen loop ik eens een nieuwe route, waarvan ik correct inschat, dat hij ongeveer 5 kilometer lang is. Er zijn wel weer veel heuvels op in en ik ben niet blij met mijn tijd van bijna 32 minuten. Maar ja, ik ben in ieder geval gegaan, want ik was het eerst niet van plan.
Laura komt om half twaalf en vindt, zoals ik al had verwacht, mijn hele lichaam in de knoop. Ze blijft zelfs wat langer om de ergste knopen eruit te masseren. Au!!
Tijdens de massage staat Saskia naar buiten te kijken en zegt opeens, dat ze een grote gespikkelde vogel in onze tuin ziet zitten. Dat moeten wij natuurlijk ook zien, dus Laura staat er al en ik spring van de massage tafel.
Het lijkt op een of andere roofvogel en we kijken toe, terwijl hij een of ander dier (blijkt later een vogeltje, getuige de vele veertjes op het gras) vangt bij onze vijver. Dan komt hij met zijn poot vast te zitten in het net van de vijver.
Wij gaan door met de massage, wat mij betreft was die klaar, maar Laura is een harde heelmeester! We verwachten straks naar buiten te moeten om de valk of havik los te moeten maken, maar Saskia verkondigt, dat hij dat zelf al gedaan heeft.
Intussen lig ik op de massage tafel te balen, dit zouden zulke fantastische foto's kunnen zijn en daar lig ik hulpeloos. Ik verwacht helemaal, dat het roofdier met prooi weg zal vliegen.
Maar niets is minder waar, kennelijk vindt hij onze tuin lekker veilig. Naast de schuur in de bladeren gaat hij op zijn gemakje zijn vangst opeten. Hij zit er nog zeker een half uur, ruim voldoende tijd voor heel wat foto's!
Nu is onze vijver (die echt niet groot is) altijd al aantrekkelijk voor dieren. Reigers komen overvliegen en een net voorkomt, dat ze gaan vissen. Wasberen komen er ook en laten allerlei troep achter. Maar van zo dichtbij een etende roofvogel meemaken is me nog nooit overkomen.
De foto's zijn met de telelens helemaal uit genomen, dus niet allemaal even scherp, helaas, maar hier zie je hem goed eten.
Pas als het hapje op is en de kat van de buren nadert vliegt onze gast weg! De eekhoorntjes, die angstvallig van veilige hoogte toekeken, slaken een zucht van verlichting.
Een eekhoorntje kijkt van veilige hoogte toe
Als Katja thuiskomt gaan we meteen richting orthodontist. De beugel, die Cosmo een paar dagen geleden stukgeknauwd heeft, moet vervangen worden. Bijna had hij vandaag ook haar onderbeugel te pakken, dus het wordt zaak, dat ze alles hoog legt in haar kamer!
Omdat Rick de komende paar donderdagen op reis zal zijn en Katja misschien moet werken, is Saskia's piano verzet naar vandaag. Voordeel is, dat Katja haar kan brengen!
Intussen speel ik in de sneeuwvlokken met Cosmo. Alweer blijft het niet liggen, maar het is weer een stuk kouder dan vanmorgen!
In de crockpot pruttelt in de tussentijd onze avondmaaltijd. Ik had helemaal geen zin om naar de supermarkt te gaan, dus heb een maal bij elkaar geraapt. Kippenborst, aardappel en een paar blikken gestoofde tomaten en er wordt gesmuld. Lekker makkelijk!
Ons weer:
dinsdag, januari 30, 2007
Moord in de achtertuin ;)
Gepost door Petra op 17:25
Labels: dagelijks leven, hardlopen, wilde dieren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 reacties:
Apart from tears, only time could wear everything away. While feeling is being processed by time, conflicts would be reconciled as time goes by, just like a cup of tea that is being continuously diluted.
.........................................
Een reactie posten