Humpday

"Humpday", zo wordt woensdag genoemd, het midden van de week alweer. En nog beter: de laatste dag van januari, hoera!

Het blijft winters en arme Katja moet om 2:20 met -10 en een forse wind met Cosmo naar buiten. Dat is te koud in het midden van de nacht! En volgende week worden nog lagere temperaturen van tot -15 verwacht. We besluiten dus 's nachts maar weer de absorberende papieren "luiers" neer te leggen, zodat Cosmo daarop kan gaan.

Rick blijft vanochtend thuis en we wandelen samen met Cosmo. Zo kan ik hem laten zien, wat we op maandag geleerd hebben. Het is fel koud, de wind gaat door merg en been!

We houden het twintig minuten vol en dan ga ik binnen verder met mijn gewichten, terwijl Rick zijn presentatie van morgen voorbereidt. Om half twaalf nemen we afscheid van elkaar. Hij gaat naar het vliegveld voor zijn reis naar Omaha, Nebraska, tot en met vrijdag en ik ga naar Christine.

Haar neem ik eindelijk mee voor haar grote verjaarslunch. We gaan naar Clyde's Willow Creek Farm in Ashburn, een enorm nieuw restaurant in een oude boerderij gevestigd.


Het is een makkelijke rit over de tolweg naar het westen. Een half uurtje later lopen we het restaurant binnen. Eerst leidt Christine, die er al eerder is geweest, me rond. Er zijn zeker zes grote eetzalen, allemaal met een eigen karakter en allemaal even gezellig.


Overal in het restaurant zijn antieke sledes en wagens te vinden



We mogen kiezen, waar we willen zitten (al is het restaurant enorm, in elke zaal zitten aardig wat mensen). We kiezen de zaal, waar alleen volwassenen in mogen en krijgen een gezellige "booth" (twee bankjes met een tafel ertussenin, ik kan me niet herinneren of die in Nederland ook in restaurants zijn) aan het raam.

Christine en ik hebben heel erg dezelfde smaak en ook hier weer bestellen we hetzelfde: de zalm met Franse linzen (groene linzen, hier zijn de "gewone" linzen bruin en hebben veel minder smaak, vind ik). Onder het genot van een glaasje wijn gaat alles schoon op! De bediening is heel goed, het eten voortreffelijk en de ambiance ook, hier wil ik ook eens met Rick heen.

Bij Christine in de buurt gaan we nog even naar Target. Petra heeft gevraagd om een paar sporttopjes, dus die wil ik vinden. Ook hebben we helemaal geen lijm meer in huis en met alle schoolprojekten is die onontbeerlijk.

Bij de topjes heb ik meteen een dilemma: het specifieke topje, dat Petra wilde, is er niet meer. Wel vind ik twee andere, maar soortgelijke, modellen, dus besluit die dan maar te kopen. Volgens Christine zijn die erg comfortabel, hopelijk vindt Petra dat ook!

Na nog een glas ijswater bij Christine te hebben gedronken vertrek ik weer huiswaarts. Kai heeft Cosmo al uit zijn bench gehaald, die hij nog steeds maar niets vindt. Toch ben ik, mede door alle literatuur, die ik erover heb gelezen, overtuigd van het belang van bench trainen, dus we houden vol.

Vanmiddag leren we Cosmo door een IKEA tunnel te lopen. Hij vindt het prachtig! Ik kan niet wachten hem allerlei "tricks" te leren, hij lijkt erg makkelijk te leren. Aan de andere kant heeft hij dat ook duidelijk nodig, want als hij niet wordt gestimuleerd begint hij echt te klieren: enkels bijten, dingen knauwen, die niet van hem zijn etc.. Eigenlijk om je rot te lachen, een echte peuter!

Kai en Saskia maken tosti's en tomatensoep voor ons allemaal, heel leuk om een maal door de kinderen bereid te eten. Het is nog wel geen culinair hoogstandje, maar dat komt nog wel, en het smaakt toch erg lekker.

Dan kijken we met zijn allen naar Crashbox van HBO Family. Kai en Saskia wedijveren over wie het eerst het antwoord weet. Dit is een leuke, educatieve show en vooral Saskia is er dol op.

Daarna is het tijd voor American Idol. Zoals vele anderen vind ik de eerste rondes, wanneer mensen, die absoluut niet kunnen zingen, meedoen, het leukst. Dit keer zitten er ook wel een paar heel goede zangers tussen.