Toerist in eigen gebied

Zaterdag

Al om kwart voor zeven staan Rick en Kai op. Kai maakt vandaag alweer een mijlpaal mee, namelijk het alleen reizen per vliegtuig. Ik geef hem een grote knuffel en ga dan weer naar bed. Rick brengt hem naar National Airport voor zijn vlucht naar Grand Rapids, Michigan. Hij zal in Detroit moeten overstappen.

Zelf blijf ik schandalig lang in bed liggen. Gek voelt het om helemaal alleen thuis te zijn op een zaterdagochtend, dat gebeurt vrijwel nooit. Pas als Rick belt, dat hij Kai veilig op het vliegtuig heeft gezet sta ik op. Rick komt thuis met een lekkere Starbucks sandwich en een ijskoffie, dat verveelt nooit!

Het is alweer, het lijkt wel een gebroken plaat, super weer en ik neem Cosmo mee voor een wandeling. Ik besluit de heuvels af hard te lopen, zo krijg ik nog een beetje cardio beweging. Echt gemotiveerd om er vandaag hard tegenaan te gaan ben ik niet. Wat dat betreft zal het wel weer goed zijn om met het begin van het schooljaar weer een rigoureus schema aan te kunnen houden. Thuis doe ik ook nog zo'n tien minuten buikspieroefeningen en dat is het wel voor vandaag.

Rick gaat na wat onkruid trekken en daarna gaan we ons klaar maken om iets te gaan doen. Saskia is nu enig kind thuis zonder broer en zus en gaat met vriendinnetjes naar het zwembad, waar ze een pizza bestellen voor de lunch. Rick en ik hebben onze middag dus open voor ons liggen!

Rick stelt voor naar Old Town Alexandria te gaan en daar ben ik altijd voor te vinden. Onderweg bedenk ik me, dat ik heel wat reclame heb gehoord voor de National Harbor de laatste tijd. Dat is een groot conferentiecentrum en winkelcentrum, dat net aan de andere kant van de Potomac rivier in Maryland wordt gebouwd.

Eigenlijk ben ik daar wel nieuwsgierig naar en Rick ook. We rijden dus over de Woodrow Wilson Bridge Maryland binnen en nemen de eerste afslag. Het enorme Gaylord hotel is al meteen zichtbaar! We parkeren de auto en gaan op onderzoek uit.

Er is een mooi pad langs het water en allerlei jachten liggen voor anker. We zien het beeld "The Awakening", dat uit een park in Washington hierheen verhuisd is vorig jaar. Al verkennend zien we, dat er al een aantal winkels en restaurants open zijn, maar meer is nog in de maak.


We gaan kijken bij de "American Market", waarvoor de advertenties groter zijn dan de markt zelf! Het is een miniem marktje met een paar standjes met o.a. vruchten, augurken met verschillende smaken, kazen, kunst en juwelen (ja, ik weet het, vreemde combinatie).

Eigenlijk vinden Rick en ik de grote familie Mennonieten nog het interessantst. De vrouwen met witte kapjes en perfect gestreken jurken, de mannen in broeken met bretels en even zo perfect gestreken overhemden, ze lijken zich compleet onbewust van de blikken, die stiekem hun kant op worden geworpen.

Wij hopen bij McCormick and Schmick's aan het water te gaan lunchen. Wat vreemd is aan dit helemaal nieuwe complex is het gebrek aan terrasjes aan het water. In Georgetown zijn er honderden tafeltjes aan het water en hier nauwelijks iets. Jammer!

En dat er wel degelijk interesse voor is blijkt wel, als we onze naam op de lijst willen zetten. Er is een wachttijd van een tot anderhalf uur!!! Daar hebben we geen zin in en we besluiten toch naar Alexandria te gaan.

Daar vinden we na even zoeken ruimschoots plaats in een parkeergarage. Het is gezellig druk op deze mooie zaterdag en vrijwel ieder restaurant heeft tafeltjes buiten op de stoep staan. Dit is zo'n gezellig plaatsje, ik voel me bevoorrecht er zo dichtbij te wonen!

We lopen langs de restaurants en komen bij de Fish Market aan. Daar heb ik al vele malen gegeten, maar ik heb altijd al op het balkonnetje willen eten. Daar is maar plaats voor een viertal tafeltjes voor twee personen en er is er een open!

We gaan naar binnen en krijgen inderdaad het tafeltje op het balkon. Zo leuk! Het balkon is echt net breed genoeg om een tafeltje met twee stoelen toe te laten. We hebben goed zicht op King Street, de drukste straat in Alexandria, en vermaken ons met mensen (en honden, die er ook veel zijn) kijken.

De bediening is ook nog eens heel goed, al zijn de deuren naar binnen de hele tijd dicht. Ik bestel een half dozijn oesters en die zijn groot en erg lekker. Daarna krijgt Rick een sandwich met crabcake en ik een salade met gegrilde gamba's. Beiden smaken heerlijk!

Na het eten lopen we nog even langs het water van de Potomac. Wel grappig, dat we vandaag in twee verschillende staten langs die rivier hebben gelopen. Er zijn hier in Alexandria allerlei straatartiesten bezig en boten varen af en aan. Het is allemaal heel gezellig.


Al te snel zijn we terug bij de parkeergarage en is deze mini-vakantie (zo voelen dit soort dagen altijd voor mij) alweer voorbij. We rijden naar huis, waar niemand is, want Saskia is nog in het zwembad.

Daar ga ik ook al gauw heen, Rick wil liever thuis allerlei dingen doen. In het zwembad is het een drukte van jewelste! Iedereen is kennelijk terug van vakantie, want ik ken opeens een heel stel aanwezigen.

Ook Sylvia en Teddie zijn er weer en ik ga met Sylvia kletsen. Intussen komt Chris, een van mijn buurvrouwen binnen en vraagt, hoe het afleveren van Katja ging. Later spreek ik nog meer met haar, want zij maakt zich zorgen om haar oudste, die dit jaar een senior is. Ik merk, dat ik, wat betreft waar ze terecht zullen komen, veel relaxter ben, dan veel andere moeders. In het "ergste" (wat het dus absoluut niet is) geval doen ze een jaar of twee Community College, daar is toch niets mis mee?

Het is allemaal zo competitie gericht in deze county. Ik merk het ook aan Christine, die vertelde, dat Mallory zich nu al verveelt op school, zo makkelijk is alles in vergelijking met hier.

En Saskia baalt, omdat ze met een punt haar SOL (standaard test in Virginia) voor wiskunde niet heeft gehaald en nu misschien een half jaar extra wiskunde les moet nemen met inlevering van een van haar andere vakken. Dat gaan we wel opnemen met de school, want verder had Saskia een "A" voor wiskunde op haar rapport vorig jaar.

Kortom, er komt zoveel stress bij school kijken hier, ik zie er niet naar uit! Maar we hebben nog een week en daar gaan we met volle teugen van genieten. Het schooljaar zelf biedt maar weinig vakantiedagen, alles concentreert zich op de zomer hier.

Janet, Leah's moeder, is ook bij het zwembad en we bespreken de verhuizing. Leah wil even niets met haar moeder te maken hebben en negeert haar telefoontjes, vertelt ze. Oei, ik ben dan blij, dat Katja niet zo is.

Iemand zei het zo goed: "Bekijk het zo: ze is het huis uitgegaan zonder dat zij een hekel heeft aan jullie of jullie een hekel aan haar". Een waarheid als een koe is dat natuurlijk. En vandaag heeft Rick voor elkaar gekregen, dat alle webcams werken, dus we zien Katja in haar kamer en Katja ziet (behalve ons) Sushi en Cosmo. Heerlijk, die techniek!

Met zijn drietjes eten we buiten vanavond. Het is heel on-augustus-achtig weer hier. Gewoonlijk is het benauwd en heet en nu is het zeer aangenaam en 's avonds zelfs koel. Eigenlijk vind ik het maar niets, want nu is het zwembadwater te koel om te zwemmen (hoewel ik mezelf er morgen toe ga dwingen, mark my words).

Ook de rest van de laatste week van augustus ziet er koel uit (ok, voor velen zal 27 graden niet koel zijn, maar voor hier wel). Voor mij kan de zomer niet lang genoeg duren en komt de herfst al te dicht bij! En vanavond is ook alweer de laatste avond van de Olympische Spelen. We kijken het hoge platform duiken van de heren, een leuke sport om te kijken, vind ik altijd.

Zondag

Vandaag maken we er een serieuze luierdag van! Rick en ik staan pas om kwart voor tien(!) op en Saskia zelfs nog later. Zij heeft in Katja's kamer geslapen in de hoop, dat Sushi, Katja's poes, dan wat rustiger zou zijn. Helaas blijkt dat niet te werken, want Sushi miauwt wat af. Hopelijk went Sushi gauw aan het gemis van haar grote vriendin!

Rick en ik nemen Cosmo mee naar Starbucks en eten ontbijt op het terrasje. Daarna lopen we een heel stuk langs de winkelstraten van Vienna. We zien een heel aantal mensen netjes gekleed de grote kerk binnengaan en weer anderen genieten in het park van het mooie weer. Het is heel gezellig zo in het stadje en iedereen groet vrolijk.

Rick gaat door met allerlei kleine en grote projecten in en rond het huis, terwijl ik ellenlang aan de telefoon zit, lekker buiten op het deck. Eerst met Christine en daarna met Petra, wat hebben we elkaar weer veel te vertellen!

Als ik van de telefoon kom is Rick inmiddels vertrokken naar de film (The Mummy, daar hebben Saskia en ik geen interesse in). Wat hem bezielt om met dit schitterende weer in een bioscoop te gaan zitten is me een raadsel, maar goed.

Saskia en ik daarentegen gaan van de zon genieten in het zwembad. Daar tref ik Sylvia, Hans en Teddie weer en ook Janet ligt van haar vrije zondag te genieten. Zij en Paul missen Leah erg, zoals Paul later zegt: "Het energieniveau in huis is ernstig gedaald". Na onze vakantie met Leah kan ik me dat helemaal voorstellen!

Tussen het lezen van mijn tijdschriften door waag ik me toch ook nog even in het water. Het voelt waarempel lekker aan, want ik vreesde, dat het te koud zou zijn. Het is wel koel, maar verfrissend. De twintig baantjes zijn zo getrokken, voor meer ben ik te lui!

Rick komt ons ook nog even gezelschap houden en daarna gaan we met zijn drietjes huiswaarts. Ik heb Saskia beloofd, dat we deze week twee keer bij haar favoriete restaurant, P.F. Chang's, zullen eten. We hebben een reservering voor zes uur in het restaurant bij Fairfax Corner.

We willen vroeg eten om daarna naar de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen te kijken. Ik heb het gevoel, dat we dit keer minder naar de sportuitzendingen hebben gekeken, dan andere keren. Er was zoveel gaande, dat we vaak pas later op de avond konden gaan kijken.