Stralend zomerweekend!

Zaterdag

Gewoonlijk staat augustus bekend als de "hot and muggy" maand. Het blauw van de lucht zie je dan nauwelijks meer en de ene na de andere dag is er een waarschuwing voor "code orange" of "code red" luchtkwaliteit. Maar zo niet op het moment en van wat ik van anderen hoor eigenlijk al de hele maand niet.

De lucht is staalblauw, als ik opsta, en bij het openen van de deckdeur komt me heerlijke warmte tegemoet. Zelfs Cosmo heeft met dit weer wel zin in een wandeling en zet zich voor de verandering helemaal niet schrap. Al kijk ik helemaal niet naar het einde van de zomervakantie uit, ik vind het wel leuk, dat Cosmo en ik dan weer lekker in de natuur kunnen gaan wandelen. Op het moment komt het daar gewoon niet van.

Thuis doe ik een half uur FitDeck oefeningen, terwijl Kai en ik naar de voetbalwedstrijd Nederland-Argentinie kijken. Het is een spannende wedstrijd, die Nederland helaas in overtijd verliest.

Dan gaan Rick, Katja en ik op stap om aan de (gelukkig nu al een stuk korter geworden) lijst voor college door te werken. Rick had gehoopt, dat Katja onze vroegere printer zou kunnen gebruiken, maar na een aantal uren proberen is het hem niet gelukt die aan de praat te krijgen.

Zij gaan dus naar Microcenter voor een nieuwe printer en andere technologische vereisten, die Virginia Tech heeft. Intussen haal ik bij CVS nog een paar laatste benodigdheden, zoals Kleenex (tot mijn verbazing zijn er nu anti-virale zakdoekjes!).

Ook zie ik bij de zomeruitverkoop hartstikke leuke plastic borden, kommen en bekers met blauwe en groene vissen erop. Niet alleen wil Katja haar (kant van haar) kamer blauw en groen inrichten, maar ze wil ook zeethema hebben. Helemaal goed, dus, vooral omdat ieder bord $0,69 kost!

Na een snelle stop bij Michaels voor fotolijstjes (de Halloween- en Kerstspullen liggen er alweer!) halen we lunch bij Subway.

De broodjes smaken bijzonder goed, want het ontbijt was alweer even geleden, maar zoals Rick ook opmerkte, het zijn geen broodjes van Bugaloe in Aruba. En dan bedoelt hij natuurlijk de omgeving, die hier weinig atmosfeer heeft, aan de broodjes van Subway is helemaal niets mis.

Staples ligt vlak naast Subway en de lijst voor schoolspullen gaat mee. Ook is er een ingewikkelde rekenmachine nodig, die ergens uit een kluis moet worden gehaald (Rick vreest meteen voor de prijs!).

Zo winkelend voor de spullen, die Virginia Tech van iedere student vereist, vraag ik me toch af hoe mensen het doen, die geen geld hebben voor zo'n dure rekenmachine, bijvoorbeeld. Natuurlijk kun je sommige dingen ook tweedehands proberen te vinden, maar dan nog zal het allemaal best oplopen.

Terwijl Katja thuis alles weglegt ga ik van het weer genieten en buiten lezen. De krekels zingen en de cicades zijn ook nog steeds zeer actief. Het heeft iets heel tropisch en vooral rustgevends, dit geluid.

Al gauw is het tijd om naar de overkant te lopen voor de open house van onze Mormoonse buren. Daar is het al een drukte van jewelste en we zien gelukkig ook een paar buren. Het cadeautje zet ik in de hoek, waar anderen duidelijk ook hun cadeaus hebben achtergelaten. Wij geven een decoratief potje om bijvoorbeeld Parmezaanse kaas of suiker o.i.d. op tafel te zetten.

Het aanstaande bruidspaar (op dinsdag zullen ze in de grote Mormoonse tempel in Salt Lake City in het huwelijk treden (de hele familie gaat daar morgenochtend heen) staat in de family room om met mensen te praten. Ze lijken zo ontzettend jong, hij net 22 en zij pas 21 en ze kennen elkaar sinds november.

Makkelijk zullen ze het niet krijgen, want geen van beiden zijn klaar met hun studie en volgend jaar neemt zij een jaar om te werken om zijn studie te financieren en het jaar daarna doet hij hetzelfde voor haar. Maar zij zullen net de mensen zijn, waar we over 60 jaar (nou ja, wij niet, want wij zijn dan niet meer van deze aarde, maar onze kinderen) over in de krant lezen, dat ze zo lang getrouwd zijn. Maar eerst gaan ze op een Caribbean cruise als huwelijksreis.

Rick, Katja en ik kletsen een paar minuten gezellig met ze. Dan praten we nog even met de ouders van de bruidegom, Nathan, Linda en Bruce, onze buren. Zij hebben zeven kinderen, Nathan is deel van de tweeling, die nummer twee en drie zijn. Jessica, hun oudste dochter van 24, was ook al bijna getrouwd, maar dat ging niet door, want de aanstaande werd niet goedgekeurd. Zo'n andere wereld is dit!

Dan wensen we Nathan en Stephanie veel geluk en gaan huiswaarts. Rick en ik gaan nog even gauw naar Whole Foods voor het avondeten en wat snacks voor vanavond. We eten snel wat spiesjes van de grill met salade en brood.

Om kwart voor acht gaat de deurbel en staan Leah en haar ouders voor de deur. Wij hebben ze uitgenodigd om de foto's van de Aruba vakantie te bekijken. Onder het genot van blokjes Gouda (Leah was daar in Aruba dol op), blokjes ananas en chocolaatjes (Amerikaanse van Lake Champlain, Vermont, lekkerder bestaat niet) kijken we de meer dan duizend foto's (!). Van Leah krijgen we ook nog een heel leuk bedankbriefje. Het was ook echt speciaal om haar mee te hebben!

Als de Stieglers weer naar huis zijn kijken we nog naar de Olympische Spelen. Eigenlijk zijn die Spelen helemaal niet goed voor mij, want ik blijf veel later op, dan goed is voor me. Maar ik kan toch niet missen, dat Michael Phelps acht zwemmedailles binnenhaalt? Dat is pure geschiedenis in the making!

Zondag

Na (voor mijn doen) schandalig lang te hebben uitgeslapen sta ik om kwart over negen op. Langer kan ik echt niet blijven liggen! Ik lig toch al een uur lang te malen over van alles en nog wat. Ik heb gedroomd over het verhuizen, dat ik helemaal verdwaalde in die enorme school en Katja's dorm niet terug kon vinden. Paniek, natuurlijk! Overdag gaat het leven gewoon verder, maar kennelijk komen 's nachts de emoties boven drijven.

Expres stap ik meteen naar buiten, waar het alweer stralend warm weer is zonder een greintje van de gevreesde luchtvochtigheid. Ik zie een prachtige zwarte vlinder met fluorescerend blauw op de vleugels de tuin binnenvliegen. Hij of zij gaat op het gras rusten. Wellicht om de vleugels op te laten drogen, want volgens mij is hij/zij net "geboren". Voor mij hebben vlinders iets heel bijzonders, iets bovenaards. De aanwezigheid van deze mooie vlinder in onze tuin vind ik rustgevend.


Rick, die, toen ik opstond, nog diep leek te slapen, staat opeens naast me. Ik laat hem de vlinder zien en ga gauw naar beneden om een foto te proberen te maken. Maar dat lukt helaas niet, want de vlinder fladdert op en blijft fladderen. Mooi, maar niet voor mijn prijsfoto van een prachtige vlinder.

Samen gaan Rick en ik naar Starbucks voor ons zondagse ontbijt. We nemen ook sandwiches mee voor Katja en Kai. Er zijn heel wat honden aanwezig op hun terras en ik bedenk me, dat we Cosmo volgende keer ook mee kunnen nemen. Die vindt het toch altijd zo leuk in de auto.

Het lukt Rick vandaag zelfs om Katja al om half elf haar bed uit te krijgen! Cosmo en ik gaan wandelen en Cosmo (en dat meen ik serieus) leidt mij naar het hondenpark. Als ik ergens anders heen wil zet hij zich schrap en hij trekt mij naar het park! Daar aangekomen speelt hij met pugs en boxers en heeft geen zin om weer terug naar huis te gaan!

Maar ik heb natuurlijk wel! Ik denk via het schaduwrijke bos (het is inmiddels tegen de dertig graden, al is het niet vochtig) terug te lopen, maar dat blijkt helemaal volgegroeid te zijn. Ik probeer nog andere paden, maar die leiden tot niets. Ik waad me dus maar door het onkruid, hopend, dat er geen teken met Lyme disease in verstopt zitten. Intussen moet ik Cosmo echt meetrekken, hij wil terug naar het park!

Inmiddels zijn Rick en Katja klaar om op pad te gaan. We gaan naar Target om de allerlaatste benodigdheden van de lijst te voldoen. Gisteravond heb ik ons toch even getoest aan de Stieglers, om zeker te zijn, dat we niet overdreven bezig zijn (leek me niet, want alles tot nu toe vind ik erg praktisch), maar ook zij hebben zo'n lijst.

Janet vertelde, dat ze bij hun oudste (een jongen) ook zoveel inkochten het eerste jaar, maar de daarop volgende jaren is het natuurlijk veel minder, want veel van die spullen kunnen alle vier de jaren worden gebruikt. Ik heb Katja al verteld, dat haar kleuren alle vier de jaren groen, blauw en turquoise zullen zijn, trendy of niet!

Target blijkt verder alles te hebben. We moeten nog wel even naar een andere Target voor de wekkerradio, maar dat kost nauwelijks tijd. Behalve even naar de mall voor nog wat benodigd ondergoed, sportkleding en jeans, is de lijst nu afgewerkt. Halleluyah!

Rick biedt aan om Katja verder te helpen met alles uitzoeken en inpakken en ik neem de gelegenheid waar om naar het zwembad te gaan. Even weg uit de inpakstress! Dat Leah en Janet er ook zo over dachten zie ik later, als zij het zwembad binnenlopen.

Het zwembadwater is koel, bijna te koel voor mij om erin te gaan. Maar het is heet buiten, dus ik doop mezelf toch onder. Dan ga ik tijdschriften lezen, de Vriendin en een uit Aruba meegebrachte Anoniem.

Opeens hoor ik iemand roepen "Hee, mevrouw Engle, hoe gaat het?". Zo vreemd, want eerst dringt het niet eens tot me door, dat het Nederlands is, dat ik hoor. Het is Sylvia.

Zij heeft deze maand een abonnement op ons zwembad en ik had al gekeken of ze er waren, maar ze niet gezien. We kletsen bij en Teddie komt ook even kijken. Als ik mijn Anoniem uit heb geef ik hem door aan Sylvia.

Om een uur of vijf ga ik weer huiswaarts. De minivan is inmiddels al vrijwel gevuld met al Katja's spullen. Haar kleding is ook uitgezocht en ze weet nu, wat ze morgen bij de mall nog nodig heeft. Als ik de auto zo zie is het echt een verhuizing, slik!

Met zijn vijven gaan we uit eten. We willen eerst naar P.F. Chang's, maar daar is een wachttijd tot kwart over acht! Katja's tweede keus is Sweet Ginger en daar kunnen we meteen terecht. Ik moet Saskia wel beloven, dat we, als Kai en Katja volgende week weg zijn, twee keer bij P.F. Chang's zullen gaan eten! Kai neemt Teriyaki kip en Saskia Kip Katsu, maar Rick, Katja en ik genieten van de sushi. Dat zal ik wel erg missen, mijn sushi buddy, al ben ik blij, dat Rick het inmiddels ook lekker vindt.

Thuis kijken we natuurlijk weer Olympische Spelen. We zien het Nederlandse team met roeien (acht) zilver winnen. Daarna is het duiken, ook een sport, die ik leuk vind om te kijken. De anderen (behalve Saskia) gaan naar de X Files film. Ik ben van plan vanavond eindelijk eens voor elf uur te gaan slapen!

PS: Een groot deel van gisteren heb ik besteed met het online zetten van mijn Aruba foto's. Van sommige onderwater vissen kon ik de naam niet vinden (Karin in Bonaire, als jij die weet?). Maar de foto's zijn hier te bekijken: foto's aan land, foto's onderwater, familie foto's