Laatste zomervakantie weekend

Zaterdag

Rick en ik slapen heerlijk lang uit. Nog een paar dagen en de "rat race" van school en huiswerk zal weer beginnen. Nog even genieten dus en behalve de dieren zijn we alleen thuis. We bedenken, dat dit de komende jaren steeds vaker zal gebeuren en op een gegeven moment zal het zelfs normaal zijn. Op het moment vinden we dat prima.

We gaan samen naar Starbucks en halen daar een ontbijtje en koffie. Op het deck schijnt het zonnetje weer lekker en smullen we van de sandwiches. Ik hoop zo, dat het bedrijf die toch door blijft verkopen. Ze zijn zoveel lekkerder, dan McDonald's egg mcmuffins!

Samen lopen we een stuk door Vienna met Cosmo. We nemen eens andere straatjes en raken zelfs een beetje verdwaald. We lopen door Memory Lane, een straatje met keurig onderhouden huizen en tuinen, en door Lullaby Lane, waar een aantal mensen minder om het onderhoud geven. Het zomerse weer is terug en alles ziet er meteen zoveel vrolijker uit!

De rest van de dag doen we niets dan luieren (ok, Rick trekt ook wat onkruid uit de grond, iets wat hard nodig is!). Halverwege de middag zit ik op het deck te lezen, als ik sirenes hoor naderen. Een brandweerwagen en ambulance rijden door onze straat en lijken eng dichtbij het huis van Laura, Saskia's vriendinnetje te stoppen. Een paar minuten eerder is Saskia daarheen gegaan.

Ongerust lopen Rick en ik er gauw heen. Het zal toch niet??? Maar gelukkig blijken ze bij Laura's buren geroepen te zijn. Hun buurvrouw was van het dak van hun schuur gevallen en had (gelukkig "alleen maar") haar arm gebroken. Pfff!! Ik had echt weer even die steen in mijn maag van toen ik naar de school ging in juni, toen Saskia flauw was gevallen!

Tussen het lezen en computeren door houdt Kai ons op de hoogte van zijn reis van Grand Rapids, via Detroit, terug naar huis. Online zien we, dat zijn vlucht vroeg aankomt en Rick en ik vertrekken naar Washington National om hem op te halen.

Wat is het weer fijn onze grote zoon te kunnen omhelzen! Ik heb hem erg gemist. Hij zit vol verhalen, mijn schoonvader heeft hem zeker bezig gehouden! Ze hebben zalm gevist (maar niets gevangen), een zeiltocht met overnachting in Grand Haven gedaan (waarvandaan Kai een leuk t-shirt voor Rick en mij heeft meegenomen), veel gefietst, in het ijskoude Michigan Meer gezwommen en Kai heeft zijn auto rijden geoefend. Kortom, een week vol speciale tijd met zijn grootvader, niemand neemt dat Kai ooit meer af!

Als we thuis komen horen we alweer de sirenes in onze straat. Dit keer gaan twee brandweerwagens naar de kerk hier tegenover. Kai en Rick gaan een rondje rijden in de Z4 en zeggen, dat ze denken, dat er brand is. Gelukkig lijkt het niet ernstig, want een uurtje later vertrekken de wagens weer.

Van Katja horen we, dat haar eerste schoolweek goed is verlopen. Ze heeft zich aangesloten bij Alpha Epsilon Delta, de pre-med fraternity van Virginia Tech. Verder wil ze natuurlijk weer de Relay for Life doen en nog meer. Wij raden haar aan zich niet te dun te zaaien, ze zal tenslotte nog tijd over moeten hebben om te studeren!

Zondag

Rick en ik staan bijtijds op en ik doe gauw twintig minuten oefeningen van mijn FitDeck om de spieren los te krijgen. Rick heeft zin om alles uit zijn speelgoedje dit weekend, de Z4, te halen, dus gaan we op een "road trip".

De keuze is daarbij gevallen op de Eastern Shore van Maryland. Rick is daar weleens geweest, maar ik nog nooit. De kinderen hebben geen zin, dus die blijven thuis op de dieren passen. Het zit vreemd in zo'n tweezits sportautootje, moet ik zeggen. Maar het is wel knus en gezellig.

We nemen de meest directe route, die dwars door Washington leidt. Door de weeks is dat geen doen, vanwege het verkeer, maar op zondag is het lekker rustig. Al gauw bereiken we de Bay Bridge, waar gewaarschuwd wordt voor drukte vanwege wegwerkzaamheden. We zien wel zeker tien hulpvoertuigen bij een omgevallen vrachtauto aan de overkant, maar het verkeer is prima.

Als we via de vier mijl lange imposante brug de Chesapeake Bay over zijn, waar ver onder ons de zeilboten en motorboten slechts kleine witte stipjes lijken, komen we op Kent Island. Hier vestigden de eerste Engelsen zich in Maryland, herkenbaar aan de vele echt Engelse namen voor de plaatsjes.

Na bij elkaar een rit van anderhalf uur langs water en door akkerland komen we in St. Michael's aan. We vinden al gauw een parkeerplaats ondanks de drukte en gaan het plaatsje verkennen. En dat is pittoresk!

De hoofdstraat heeft allerlei snuisterijenwinkeltjes en Bed & Breakfasts gevestigd in Victoriaanse huisjes met de leukste kleurtjes. Ook de woonhuizen in de zijstraten zijn allemaal van hout en kleurig geschilderd, daterend van 1790 tot 1870. Je waant je zo tweehonderd jaar terug in de tijd, ware het niet, dat er auto's geparkeerd staan.


Schattige huisjes

Na wat verkend te hebben zien we een oude molen met daarin de nieuwe Eastern Shore brouwerij. Die is dit weekend voor het eerst open en Rick proeft wat van hun bier. Hij vindt ze lekker, maar ik houd het bij een slokje.

Liever ga ik bij de ernaast gelegen St. Michael's wijngaard wijn proeven. Ik heb namelijk gelezen over hun "chocolate zin", die inderdaad een erg lekkere dessertwijn is. We kopen een fles van hun ook al zeer goede rose en een fles van de chocolate zin en lopen dan verder.


Foto's van het stadje en omgeving

Het is inmiddels bij enen en we gaan naar het Crab Claw restaurant, waar ze een terras aan het water hebben. Het is er een drukte van jewelste, maar we krijgen al gauw een tafeltje en nog wel op de eerste rang ook, vlak aan het water.

Terwijl we op ons eten wachten, vergapen we ons aan de enorme jachten, die voorbij komen. Op zulke momenten zouden we zo graag een boot hebben! Maar het is voor ons niet praktisch, we wonen net te ver van het dichtstbijzijnde haventje om even 's avonds te gaan varen.


Eten, drinken en water, een magische combinatie voor plezier!

Het eten smaakt hier aan het water dubbel lekker. Ik bestel rauwe Maryland oesters en een fruit salade. Ook moet ik natuurlijk de blue crabs proberen, maar heb geen zin in uren pluizen. Bij dit restaurant zijn ze echter ook per stuk te krijgen, dus ik smul van mijn een crabbetje (waar nog verbazend veel vlees in zit). Rick smaken de crab cakes ook erg goed, zo te zien!

Helaas is het alweer halverwege de middag en tijd om aan de terugtocht te beginnen. Ik zou hier nog wel uren zo in de schaduw bootjes kunnen zitten kijken!

Even verderop ligt Tilghman Island en dat willen we ook nog even bezoeken. Het eilandje is te bereiken via een ophaalbrug, die zowel op de heen- als op de terugweg openstaat. Verder lijkt er niet veel te beleven, hoewel het duidelijk een vissersparadijsje is, getuige de vele vissersboten en vissers langs het water!

Bij het plaatselijke supermarktje stoppen we om wat te drinken te kopen en ik moet naar de wc. Als ik vraag of ze er een hebben krijg ik te horen van niet (ongewoon hier in de VS, dat je de wc van een winkel niet mag gebruiken).

Als ik vraag, waar dan in de buurt een openbaar toilet is, krijg ik van de bijna tandenloze dame onverstaanbaar lokaal dialect te horen. Ook Rick verstond er niets van, dus we gaan maar op zoek naar het dichtstbijzijnde benzinestation op de terugweg. De tijd lijkt hier echt te hebben stilgestaan!

De terugweg gaat lekker snel zonder de verwachte opstopping bij de Bay Bridge. We stoppen nog even bij de Barnes & Noble in Washington om een boek met restaurants in New York te kopen en zijn dan tegen zessen weer thuis.

We zien meteen, dat Kai zijn skateboard weer doormidden heeft gesprongen. Die jongen besteedt vrijwel al zijn zakgeld aan nieuwe skateboards! Maar ja, het is zijn passie nu eenmaal.

Als de kinderen van eten zijn voorzien en Saskia natuurlijk weer een logeerpartij met Kaylee en Laura heeft bekokstoofd (het is de laatste avond, Mammie!) rijden Rick en ik naar Fairfax. We zijn uitgenodigd door Michael en Denise om met een groepje buren Mojitos te gaan drinken bij de openlucht bar van Coastal Flats.

Het wordt een gezellige avond. Rick en ik eten een hapje aan de bar en ik houd me bij wijn, want mojitos zijn me te zoet. Het is zwoel warm buiten en we wanen ons in het zuiden van het land. Een perfect einde van de laatste zondag van de zomervakantie!