Eenentwintig jaar geleden

Na de late avond van gisteren is het even heel moeilijk opstaan. Halverwege de nacht komt Sushi, Katja's poes, ook nog een paar keer miauwen. Die mist haar bazinnetje duidelijk!

Saskia moet om half negen present zijn en loopt met twee vriendinnetjes naar school (haar oude school, wel te verstaan, dit is de laatste keer, dat een bus hen daar zal ophalen). Gewapend met de benodigde formulierengaat onze toekomstige Middle Schooler er ietwat nerveus heen.

Vandaag is het gewichtendag, dus ik werk mijn routine af. Daarna ga ik met Cosmo wandelen, die er met dit koelere weer beduidend meer zin in heeft. Op de terugweg zie ik Mary in de tuin werken en David komt ook naar buiten.


Cosmo snapt niets van deze tuinverdedigers!



"Hornsby"'s badje zal morgen vollopen met regen


We kletsen bij en ik vertel ze, dat er dit jaar geen verjaarsfeest zal zijn voor mij. Het geld daarvoor gaan we besteden aan een weekendje New York! In plaats van een groot feest, waarbij ik toch niet met iedereen kan praten, spreek ik liever met iedereen apart af. We nemen ons voor begin volgende maand een datum te prikken voor een avondje samen.

Saskia komt helemaal opgewonden weer thuis. Ze blijkt nu niet maar een Honors, maar drie Honors vakken te hebben: Engels, Social Studies (aardrijkskunde en geschiedenis) en Science. Ik snap er niets meer van, maar Saskia is er blij mee, dus prima. Ook heeft ze, op haar wiskundelerares na, allemaal leuke, jonge leraren. Ze heeft nu helemaal zin in dinsdag!

Om het te vieren gaan we een broodje halen bij Subway. Daar ontmoeten we Kirsten en haar dochter Madison, vers terug uit Denemarken. Helaas voor Saskia en Madison hebben ze dit jaar geen vakken samen, maar ze zullen elkaar buiten school om zien, natuurlijk. Kirsten en ik zullen onze wandelroutine binnenkort weer oppakken.

De overblijfselen van tropische storm Fay zijn onderweg hierheen en dat merk ik goed aan mijn fysieke toestand. Alles doet pijn! Onvoorstelbaar (en stomvervelend) hoe erg mijn lichaam op verschillen in luchtdruk reageert! Ik doe het dus vanmiddag maar heel rustig aan.

Eenentwintig jaar geleden stopte er op 27 augustus een limousine voor het huis van mijn ouders. Rick stapte uit en nam mij mee naar Washington. In de limousine haalde hij een klein doosje tevoorschijn, waar een prachtige diamanten ring in zat. Op zijn knieen vroeg hij mij ten huwelijk, heel romantisch!

Natuurlijk zei ik "Ja" (helemaal onverwachts was het niet, want we wilden gaan samenwonen en ik wilde dat alleen als we "netjes" verloofd zouden zijn) en daarna hebben we een heerlijke avond gehad. Eerst een etentje bij een Frans restaurant (dat er helaas niet meer is) en daarna overnacht in niets minder, dan het Ritz Carlton hotel.

Vanavond is de "limousine" Ricks auto en hijzelf de chauffeur, maar we gaan net als toen uit eten in Washington. We hebben gereserveerd bij restaurant 701 en vinden zowaar vlak ervoor een parkeerplaats met meter (veel goedkoper, dan een garage).

We krijgen een gezellig tafeltje met een rond bankje. Dit restaurant staat bekend om zijn caviaar en vodka. Ik besluit eens heel raar te doen en in plaats van een hoofdgerecht echte caviaar te bestellen. Dat is echt smullen geblazen, een tractatie, die ik mezelf vrijwel nooit gun. Maar ik vind het lekkerder, dan een zwaar hoofdgerecht en de prijs is ongeveer hetzelfde.

Het wordt een gezellig etentje en zo hebben we weer een goed restaurant gevonden in Washington. In het tijdschrift "Washingtonian" las ik trouwens, dat steeds meer heel bekende chefs restaurants openen in DC. De stad doet vrijwel niet meer onder voor New York qua trendy restaurants!