Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, oktober 31, 2016

Dag 11 Europa: Parijs met prachtige blauwe luchten

Vannacht is, zoals al mijn Europese lezers weten, de klok een uur terug gezet.  Voor ons heel fijn, want we zijn om half acht al uit de veren.  Rick gaat koffies halen bij Starbucks (vindt hij leuk om te doen in het buitenland) en ik was eens mijn haar wat ik in Epernay niet deed omdat ze een irritante haardroger hadden.

Als Rick ook klaar is lopen we naar buiten om een restaurant voor het ontbijt te vinden.  Dat neemt even, maar dan vinden we Cafe Benjamin aan de Rue de Rivoli.  We nemen plaats aan een tafeltje buiten, want het is heerlijk weer.


Voor mij is een cafe au lait, jus d'orange en een croissant genoeg.  Rick neemt er ook nog een crepe met Nutella en banaan bij.  Ik neem er ook een hapje van, maar het is me veel te zoet.  Rick loopt dan naar de auto om de laatste spullen eruit te halen en ik reken af.

Op weg terug naar het hotel speel ik even Pokemon Go.  Het is echter heel vreemd, want er zijn alleen Ghastly en Haunter om te vangen.  Later vind ik uit dat dat voor Halloween is.  Ik krijg er zo wel meer punten bij, maar wil zo graag de Europese Pokemon vangen en die is er dus niet vandaag en waarschijnlijk morgen ook niet.

Wat ik leuk blijf vinden aan het spel zijn de Pokestops.  Die zijn meestal niet gewoon gebouwen of zo, maar grappige dingen, die je gewoonlijk niet opvallen.  Er is ergens op een muur zomaar een Sesamstraat figuur geschilderd en dat is een Pokestop.  Of een mozaiek, of weggestopt figuur, zo kan ik het "hoofd in een raam" nergens vinden.

In een klein supermarktje koop ik een paar flesjes vinaigrette.  Dan heb ik die maar alvast, misschien dat ik later nog meer vind.  Ik houd niet zo van de Amerikaanse dressings, maar een beetje vinaigrette is altijd heerlijk.

Vrijwel tegelijkertijd komen Rick en ik terug bij de kamer.  Hij heeft niet veel meer uit de auto gehaald en we lopen terug naar de garage.  Het kost 40 euro voor de overnachting, terwijl in het hotel 24 euro stond.  Nou ja, niets aan te doen, het is maar een nacht.

Zonder problemen rijden we naar Rue de la Paix, vlakbij de luxe Place Vendome.  Daar is het dichtstbijzijnde Sixt filiaal.  Tien minuten later zijn we auto vrij en beginnen aan het lopen door de stad. 

We lopen door Place Vendome langs alle dure winkels.  Dan de Jardin de Tuileries in waar we een hele groep kinderen en volwassenen in Halloween kostuums zien.  We horen allerlei talen dus duidelijk een internationale groep.  Voor mij voelt het wat vreemd om Halloween helemaal niet te vieren, voor het eerst in 33 jaar.

Hier is ook de Orangerie waar de waterlelies van Monet te bezichtigen zijn.  Rick en ik besluiten een museumpas te kopen, want we zijn van plan nog een heel aantal andere bezienswaardigheden te bezoeken. De waterlelies had ik nog nooit gezien en ik vind ze prachtig! 

Eenmaal weer buiten lopen we de brug over de Seine over en langs de Invalides richting Eiffel toren.  Daar hopen we naar boven te gaan, maar we zien het einde van de rij niet eens!  Het is al na twaalven en we hebben geen zin om uren in de rij te staan.  Ik heb sowieso niet zo'n behoefte naar boven te gaan, maar Rick wil morgenochtend vroeg weer proberen. 


Vlakbij hebben we een paar leuke brasseries gezien en nemen plaats op het terras in de zon van Le Champs de Mars.  We bestellen beiden een salade, die van mij met gerookte ham en toastjes met geitenkaas en Rick neemt de Amerikaans aandoende club salade.  Het smaakt ons prima en ik zou hier zo de hele middag kunnen zitten.

Maar dat gaat niet door, het graf van Napoleon in Les Invalides is onze volgende stop.  Met onze museumpas Erg indrukwekkend en ik ben hier vast al eerder geweest, want ik herken de schilderingen. Maar de enorme sarcofaag en beelden rond de tombe herinner ik me niet.

We lopen de prachtige Alexandre III brug over, volgens mijn leuke kaart een van de mooiste bruggen ter wereld.  Langs het Grand Palais (gebouwd voor de 1889 Wereldtentoonstelling en net als de Eiffeltoren nooit weggehaald) en Petit Palais, iets later gebouwd, lopen we naar de Champs Elysees.

Het eerste stuk is net als de National Mall in Washington, waarmee ik het vaak vergelijk, groen.  Daarna komen we natuurlijk tussen de vele winkels terecht.  We moeten beiden plassen en vinden een PointWC.

We hebben werkelijk nog nooit zoiets gezien!  We moeten 2 euro per persoon betalen en er zijn allerlei dingen, zoals gekleurde toiletpapierrollen, bijzondere brillen etc. te koop. Het behang is gekleurde toiletpapierrollen!  

Mijn bril wordt voor me schoongemaakt en dan mag ik plaatsnemen. Gelukkig mag ik verder mijn behoefte alleen doen!  Rick voelt zich achtergesteld, want er was niets bijzonders aan de mannen wc en het ontgaat hem waarom hij meer dan $2 moest betalen. Grappig vind ik dat wij beiden aan muntgeld denken als minder dan een dollar.  Dat is met de euro natuurlijk niet het geval.

We lopen verder naar de Arc de Triomphe, die we van alle kanten fotograferen.  We nemen de ondergrondse tunnel naar het midden en sluiten eerst in de rij voor kaartjes aan. Dan zie ik dat we met onze passen zo door kunnen.  Niet alleen dat, we hebben zelfs een speciale ingang.  Daar ga ik beter op letten voortaan!

Via veel treden komen we eindelijk boven aan.  Ik negeer lekker mijn knieen. Met af en toe een tablet ibuprofen voel ik slechts een beetje pijn.  Boven hebben we prachtig uitzicht over de stad.  De Sacre Coeur en de Eiffeltoren zijn goed te fotograferen en we genieten van het vrij heldere weer.


Eenmaal weer beneden ben ik echt uitgeteld.  Rick gaat naar Orange om een nieuwe simkaart te kopen.  Hij is eindelijk ook overtuigd van het feit dat dat beter is dan telkens een buitenlandse sim op te laden. 

Terwijl hij dat doet neem ik plaats in de brasserie, Chez Clement, ernaast.  Ik bestel een glas champagne terwijl ik op Rick wacht.  Daarbij krijg ik een bordje pretzels, ik eet er een paar, maar ze zijn niet vers.

Als Rick met simkaart bij mij komt zitten bestel ik nog een champagne en hij een biertje. Dan toasten we officieel op de verloving van onze oudste.  De hele dag hebben we een blije Katja op onze Facebook chat gehad. Ik weet dat veel mensen het niet meer doen, maar ik herinner me dat mijn verloving ook een van de belangrijkste dagen in mijn leven was.

We hebben beiden inmiddels meer dan 20000 stappen gelopen en kunnen niet meer terug wandelen.  Ik heb al veel te veel van mijn knie gevergd.  We nemen dus een taxi terug naar het hotel.  De chauffeur weet precies waar hij ons af moet zetten dus helemaal goed.

Nadat we onze fototoestellen e.d. terug in de kamer hebben gelegd zijn we klaar om te gaan eten.  Ik vraag bij de receptie nog even na welk restaurant met visgerechten zij gisteravond aan mensen voor ons aanraadden.

Het blijkt Au Chien Qui Fume te zijn. We krijgen een kaartje mee wat ons een aperitif van de bar geeft (kir vin blanc). Erg lekker.  Dan nemen wij het menu Brazil, een voorafje en hoofdgerecht.  Ik neem de escargots, heerlijk, en de dorade, ook zeer smakelijk.  Rick heeft de gerookte zalm en de lamskoteletten.  Een goed restaurant, dat is het zeker, maar de atmosfeer van gisteravond ontbreekt wat.

Terug in het hotel moet ik mijn benen rust gunnen. Rick gaat er nog wel op uit en komt terug met hilarische verhalen over hoe hij Frans probeert te spreken en de Fransen dat verkeerd interpreteren. Volgens mij zei hij tegen een serveerster dan hij een fee is. Ik lig er nu nog dubbel om, maar hij probeert tenminste!

We hebben een fantastische dag gehad en hopelijk is het morgen weer zulk mooi weer.  Parijs blijft een van mijn favoriete steden. Gelukkig hebben we nog drie dagen hier.

Meer foto's hier

zondag, oktober 30, 2016

Dag 10 Europa: Nog een dagje champagne en dan Parijs (en groot nieuws!)

Rick kondigde gisteravond aan dat hij tot half negen uit wil slapen vanochtend.  Ik vind dat moeilijk, want als ik eenmaal wakker ben  wil ik eigenlijk ook opstaan, anders gaan mijn gedachten met me op hol en dat moeten we niet hebben.  Hoe ik ook probeer gaan die namelijk meestal de negatieve kant op.

Wonder boven wonder lukt het me me van half acht tot half negen stil te houden.  Waarom word ik thuis nou nooit zo helemaal klaarwakker?  Hoewel ik dan eigenlijk ook meteen bij het wakker worden op zou moeten staan, alweer vanwege die gedachten.


We staan op, maken ons klaar en pakken in.  Dan lopen we naar beneden voor het lekkere ontbijt van Tristan.  Dit keer vraag ik om een gepocheerd ei en dat smaakt prima.  Ook geniet ik van een mini pain au chocolat en ik vermoed dat ze die van bakkerij Paul aan het einde van de straat halen. Zo smaakt die althans precies.

Als we uitgegeten zijn sleept Rick de zwaarste tassen naar de auto en ik de lichtere.  Dan geven we Tristan de enorme bos sleutels terug en checken uit.  Vanmiddag zullen we nog wel terugkomen om wat champagne te bestellen en natuurlijk de auto op te halen.

Dan lopen we het stadje Epernay in.  Dit blijkt een veel grotere plaats dan wij gedacht hadden. Mijn Belgische sim is ermee opgehouden en ik heb nu spijt niet meteen ook een Orange sim voor mijn Windows Phone te hebben gekocht in Reims.  Rick zweert nog steeds bij Proximus, maar voor mij werkt dat niet tenzij ik er veel geld tegenaan gooi.
De vader van de champagne

We lopen het filiaal van Orange hier in Epernay binnen en daar is het flink druk.  Ik zet mijn naam op de lijst en de medewerkster zegt gewoon lekker te gaan winkelen, want het zal zeker twintig minuten duren.  Een sms kunnen ze niet sturen, want Rick heeft een Belgisch telefoonnummer en het mijne werkt niet meer.

We lopen wat rond in het gezellige stadje waar ook markt, gedeeltelijk overdekt is.  Het ademt allemaal "Frans" uit en ik ben blij dat ik tot nu toe nog niet op het Engels heb hoeven overgaan.  Kennelijk is mijn accent nog goed genoeg, al heb ik geen illusies dat het nog klinkt zoals in mijn kindertijd toen ik naar de Franse school ging.

Terug bij Orange ben ik nog (lang) niet aan de beurt.  Het is wel leuk zo helemaal in het Franse leven te zitten.  Om me heen verzuchten dames dat het is omdat er verscheidene Orange winkels gesloten zijn en zij nu uren moeten wachten.  Dat is ook weer wat overdreven, want eindelijk, na drie kwartier, ben ik aan de beurt.

De medewerker is zichtbaar opgelucht als ik Frans blijk te spreken, want achter mijn naam stond "anglais" en ik kon al zien dat hij daar niet blij mee was. Zonder problemen krijg ik weer een sim met 3gb en niet veel later staan Rick en ik weer buiten.

We zijn eigenlijk op zoek naar de Notre Dame kerk hier, maar komen bij de St. Vincent kerk terecht. Ook mooi is die met alweer veel gebrandschilderde ramen.  Die Notre Dame vinden we eigenlijk vlakbij waar we begonnen.  Hij is lang niet zo indrukwekkend als de kerken in Reims, maar op zijn manier mooi.  Ik houd enorm van gebrandschilderde ramen en ook hier zijn daar weer veel van.

Inmiddels is het lunchtijd en het Canadese stel van de eerste avond hier stelde La Cave a Champagne voor voor de lunch.  Dat is inderdaad een heel goede keuze.  Het is een gezellig typisch Frans restaurantje en je kunt kiezen uit verschillende menu's.

Rick en ik nemen beiden (net als de meesten zien we) het Menu Sympa voor 19,90 euro.  Daarvoor krijg je een voorafje, hoofdgerecht en dessert.  We bestellen beiden de vis charlotte met champignons als voorafje, zo lekker!  Ook qua hoofdgerecht zijn we identiek, de zalm met linzen.  Rick wil geen dessert, maar ik probeer een paar hapjes van de drie kaasjes.  Allemaal even lekker is het en ik heb er ook champagne bij.
Het loopt al bij tweeen als we klaar zijn.  We lopen terug naar Andre Bergere waar we Tristan weer treffen.  Dit keer bestellen we twaalf flessen champagne om thuisbezorgd te krijgen.  Het lijkt ons wel erg leuk om het nieuwe jaar met champagne van het huis waar wij logeerden in te luiden.

Dan lopen we naar Moet & Chandon waar we de Engelstalige rondleiding van kwart voor drie hebben geboekt.  Dit keer krijgen we een Francaise als gids.  Zij doet het Engels als een lied klinken, als iedereen nu zo mooi sprak!
Miniature Trianon voor Napoleon

We gaan de kelders in en zien een deel van de 28 kilometer lange gangen.  Miljoenen flessen champagne liggen hier weer onder de Avenue de Champagne.  De gids grapt dat het de rijkste avenue ter wereld is, althans ondergronds.
Dom Perignon

Echt wel, want we lopen ook langs rijen Dom Perignon, die ook bij de Moet groep hoort (net als Mercier, Vleuve Cliquot en Krug).  Het is weer een interessante rondleiding hoewel meer voor het idee hier gelopen te hebben.  Ik ben blij Taittinger gisteren gedaan te hebben, want die grotten hadden meer geschiedenis (hoewel Moet & Chandon het oudste champagnehuis is uit 1743).

Na een half uurtje worden we het proeflokaal in geleid.  De meesten, waaronder Rick, hebben een glaasje van de gewone champagne, maar met nog een stel heb ik besloten de "vintage" proeverij te doen. Ik krijg een brut en een rose brut en die smaken heerlijk!

Dan is het toch echt tijd om Epernay te verlaten.  We zwaaien nog even naar Tristan en ik grap dat hij ons vast graag ziet gaan.  Hij is echt zo'n Fransman, die niet zo spontaan is, hoewel hij een en al gentleman is. Rick daarentegen is de echte spontane Amerikaan.  Rick snapt niet waarom dat Tristan ongemakkelijk maakte, maar ik wel en moet er wel om lachen.

We stellen de GPS in op Hautvillers, want daar is het graf van Dom Perignon. Onderweg zien we prachtige wijngaarden, want de zon schijnt ook eindelijk. We stoppen om foto's te maken, maar het laat lang niet de prachtige vergezichten zien, die het blote oog inneemt.



Het kerkje waar Dom Perignon is begraven stamt uit de 16e eeuw.  Zijn graf is vlak voor het altaar.  Het is bijzonder dat het een soort bedevaartsoord voor champagneliefhebbers is geworden. Dat had die vriendelijke monnik (neem ik aan) eens moeten weten.
Dan leidt de GPS ons naar de A4 naar Parijs.  We komen een paar keer door een peage en dan moeten Rick ook de tank volgooien.  We moeten de auto morgen met een volle tank afgeven.  Gelukkig kunnen we daar ook de GPS op afstellen en langs de Seine vinden we een Esso.

Dan beginnen echter pas de perikelen.  We volgen de GPS naar het hotel, maar komen in een tunnel terecht.  Daar staat wel van alles over het Novotel en parking, maar alles is dicht.  Ik bel dan maar eens het hotel en krijg een adres om de auto te parkeren.

Door de enorm drukke stad, zelfs op dit uur, navigeren we ons erheen.  We parkeren de auto, maar dat is flink ver van het hotel.  We lopen alvast maar naar het Novotel om te kijken wat het verhaal is.  Het is een halve kilometer naar de ingang en met al onze bagage niet wenselijk.

De receptionist checkt ons in en laat ons zien waar we de bagage kunnen afzetten en ze hebben er karretjes voor.  Zo gezegd zo gedaan, we lopen terug naar de auto en parkeren hem tijdelijk dichter bij het hotel op een taxi standplaats. Rick haalt de karretjes en we brengen de bagage binnen.

Rick vertrekt om de auto weer te parkeren en ik ga twee keer omhoog in de lift om alle tassen boven te krijgen.  Als Rick terugkomt lopen we naar de overkant naar Le Moliniere.  Dit is een typische Parijse brasserie.  De serveerder heeft meteen door dat ik Frans spreek en Rick niet. Hij grapt dat ik alles kan vertalen, maar geeft Rick dan een Engelstalig menu.

We bestellen beiden de entree en plat voor 16 euro.  We beginnen met uiensoep, heerlijk! Dan heb ik de tartare met frites en salade.  Rick neemt de kip curry, die er ook lekker uitziet.  We genieten nu we eindelijk de adrenaline van het rijden en parkeren in Parijs achter ons kunnen laten.

Rick installeert mij met mijn pijnlijke knie in de kamer en gaat dan zelf op verkenningstocht uit.  Ik lig net als Katja belt.  Groot nieuws!!!!  Ze is verloofd!!!  Zo blij voor haar en voor mezelf dat ik niet langer geheim hoef te houden dat Kevin een aantal weken geleden langskwam om om haar hand te vragen.

Kevin vraagt op een knie of Katja met hem wil trouwen
De ring kwam in een bos rozen
Een beetje een donkere foto, maar aan Katja's hand zie je de ring

Hij heeft haar bij een wijngaard ten huwelijk gevraagd en ik heb mijn oudste zelden zo blij gehoord. In 2018 willen ze in het huwelijksbootje stappen. Wij zijn heel blij met Kevin als toekomstige schoonzoon. Hij is duidelijk dol op Katja. Saskia en ik kunnen niet wachten de trouwjurk te helpen uizoeken!

Het is een heel happy einde van weer een geweldige dag!  Morgen gaan we hier een uur terug, maar in de VS nog niet dus we zullen maar vijf uur tijdsverschil hebben.

zaterdag, oktober 29, 2016

Dag 9 Europa: Reims en Epernay

Het was warm in de kamer vannacht en ik voelde soms alsof ik mijn bed uit zou drijven, maar toch word ik om zeven uur uitgerust wakker.  Waarom is dat thuis nu nooit het geval?  Ik blijf nog tot acht uur doezelen, de tijd, die Rick en ik hebben afgesproken op te staan.


Het ontbijt begint om half negen en we zijn rond die tijd beneden. Tristan is er weer en vraagt of we ook eieren willen.  We nemen beiden roerei, maar morgen ga ik gepocheerde eieren bestellen.  Er zijn croissantjes en stokbrood, ham, kaas en zoete lekkernijen.  We laten het ons allemaal goed smaken.

Dan pakken we de fototoestellen en gaan op weg naar Reims.  Om tien uur, net als alles open gaat, komen we er aan.  We parkeren in dezelfde garage bij de cathedraal als gisteren, al neemt het even om die te vinden.

We lopen meteen naar de kathedraal die vooral prachtig is om zijn gebrandschilderde ramen. Helaas hebben de Duitsers ook hier in de Eerste Wereldoorlog huisgehouden en een aantal ramen zijn toen gesneuveld.  Men heeft nu moderne kunstenaars zover gekregen daar nieuwe voor te maken. 

Het verschil is opvallend, in de 13e eeuw was alles zeer strak realistisch en de nieuwe ramen zijn meer kunst, die op verschillende manieren geinterpreteerd kan worden. Ik vind beiden mooi, maar net als met de oude meesters bewonder ik de oudste ramen meer.  Dat men die zonder enig modern hulpmiddel zo hoog heeft kunnen aanbrengen is onvoorstelbaar knap.

Na de kerk bezichtigd te hebben lopen we door het centrum van Reims.  Bij Orange haal ik een USB koord voor mijn iPhone, want hier in Frankrijk wil ik Pokemon Go spelen en de batterij raakt veel te snel op. Ik heb tot nu toe nog geen nieuwe Pokemon gevangen, maar wel meer die ik thuis niet veel zie.

We lopen wat rond en kijken in de Galeries Lafayette. We bedenken wat we voor de lunch willen doen en eigenlijk willen we beiden weer gewoon een belegd stokbroodje.  We kopen die alvast om later te eten bij La Mie Caline.

Rick en ik willen graag de rondleiding bij Taittinger doen en rijden daarheen.  Ik zou er gewoonlijk heen lopen, maar mijn knie doet nog steeds vervelend.  Bovendien spaart ons dit tijd, want we willen vanmiddag in Epernay ook wat champagne huizen bezoeken.

Voor we uit het hotel vertrokken heb ik ook een verzoek tot een rondleiding bij Moet & Chandon gedaan. Daarvan heb ik nu al een mailtje terug. Mijn wens die morgenochtend te kunnen doen komt niet uit, maar we kunnen om kwart voor drie mee.  Dat betekent geen Troyes, maar ik wil die rondleiding wel heel graag doen dus bevestig hem.

Bij Taittinger is de Engelstalige rondleiding om kwart voor twee, perfect voor ons.  We kopen kaartjes en hebben dan nog bijna twee uur.  We lopen eerst naar Martel waar we nog het staartje van hun rondleiding meemaken en daardoor mee kunnen doen met het proeven.

De proeverij gaat in het Frans en ik kan het goed volgen, want de gids spreekt snel, maar heel duidelijk.  Rick verstaat wel wat en ik vertaal wat voor hem. We proeven een brut, een rose en een semi sec.  Ze hebben ook heel handige "kurken" om de flessen wat langer goed te houden.  Daarvan kopen we er een aantal.

Dan lopen we naar de St. Remi basiliek.  Ook dit is een kerk uit de middeleeuwen, 12e eeuw.  Van buiten ziet hij er niet bijzonder uit, heel vervallen.  Van binnen is het echter een openbaring, vooral als Rick twee euro betaalt om de kerk te verlichten.
 
Prachtig!  De gotische bogen en nog meer en ook heel hoge glas in lood ramen, schitterend allemaal.  Met open mond en al fotograferend lopen we er rond. Wat een ontdekking, die door de kathedraal wordt overschaduwd.

We lopen terug naar Taittinger en eten onze lunches.  Het is niet zo lekker als gisteren toen Rick en ik beiden teleurgesteld waren het laatste hapje te eten. Maar mijn broodje met camembert en ham en Ricks stokbrood met ham en gruyere zijn toch heel lekker.
De rondleiding wordt heel interessant.  We hebben de Engelstalige, die nota bene door een Nederlandse wordt gedaan. Ik merkte haar accent al op en Rick bevestigde het en bij navraag bleken we gelijk te hebben. 

We zien werkelijk miljoenen flessen champagne, die allemaal met de hand worden gedraaid.  In deze grotten wordt maar een klein deel van hun oogst gerijpt. Het duurste deel dus er wordt ons op het hart gedrukt de flessen niet aan te raken.
 
Deze grotten zijn historisch.  Het laagste gedeelte is uitgegraven door de Gallo Romeinen, die hier de stenen voor hun huizen haalden in de 4e eeuw.  Verder zijn de gangen het werk van Benedictijnse monniken, die de eerste champagnes maakten.  Het is allemaal heel interessant.



Drie kwartier later staan we weer bovengronds en krijgen een glas van hun brut champagne om te proeven.  Je kunt bij het betalen kiezen voor een, twee of meer glazen.  Aangezien Rick en ik ook in Epernay nog willen proeven houden wij het bij een, zoals ook de meeste anderen.

Op de terugweg naar Epernay komen we langs eindeloze wijnranken.  Ik vraag Rick een van de heuvels op te rijden, want alles is in volle herfstkleuren en zo mooi!  We maken allerlei foto's en als het morgen zonnig is wil ik terug!
In Epernay parkeren we de auto bij ons hotel en gaan dan champagnes proeven.  Het valt tegen hoeveel huizen daarvoor open zijn.  We vinden een leuke boutique bij Collard Picard waar we een lekker rose champagne proeven.
Dan lopen we langs allerlei dichte huizen en eindelijk vinden we de Venoge.  Daar is een vriendelijke Aziatische dame, die ons van alles vertelt over het huis.  We proberen ook hun rose en vragen van alles over de andere huizen.  Ik kan haar goed verstaan, misschien omdat ze als buitenlandse langzaam spreekt.

Als laatste gaan we naar ons "eigen" maison.  Daar proeven we ook een rose en een brut. Bovendien zien we dat we hun wijnen ook naar huis kunnen laten verschepen.  Dat gaan we waarschijnlijk doen voor onze Oud en Nieuw viering.

Rick heeft nog energie, maar die van mij is op. Ik ga even rusten in de kamer terwijl hij op zoek gaat naar een leuk restaurant vanavond.  Dat vindt hij vlakbij.

Het wordt La Banque en we genieten van weer een heerlijke maaltijd. Ik neem de sole meuniere en Rick escalope de veau.  De bediening is vriendelijk, het eten smakelijk en al met al een echt avondje uit.

Terug in het hotel ben ik uitgeteld en begin aan dit blog. Rick sleept alles uit de auto en pakt het in.  Het wordt nu wel duidelijk dat we nog een koffer nodig gaan hebben.  Voornamelijk voor alle glazen, die Rick in Belgie gekocht heeft.  Als dat maar goed gaat!

Morgen gaan we naar onze laatste bestemming deze vakantie.  Maar voor nu lekker slapen na weer een drukke dag.

Foto's van Reims en Epernay staan hier

vrijdag, oktober 28, 2016

Dag 8 Europa: Via Chimay naar de Champagne streek

We worden vanochtend dus in de Experiment kamer wakker, zo leuk!  We hebben ook heerlijk geslapen en maken van de ultramoderne douche gelegenheid (regendouche, zijdouche en handdouche!) om ons klaar te maken.

Dan lopen we naar beneden voor het ontbijt en alweer heeft Carine het heft in handen.  Er ligt een klein menu voor warme gerechten op tafel, duidelijk gericht op de Engelse smaak met black pudding o.a.  Ik bestel de "Popeye" pittige broodkruimels met spinazie en gepocheerd ei, heerlijk!

Verder is er een verse vruchten salade, versgeperste jus d'orange of grapefruitsap, verscheidene broodjes, kaas en vleeswaren.  Onvoorstelbaar luxe voor een bed and breakfast!  Carine heeft er ook duidelijk plezier in.  Geen wonder dat dit hotel een 9,8 waardering van Booking.com heeft!

Na het eten laten we de tassen in de kamer en mogen van Carine later uitchecken.  We willen toch Ieper nog wat bij daglicht verkennen.  Jammer genoeg is het echter heel mistig dus de foto's zullen wel sombertjes zijn. 




Eigenlijk willen we de St. Martin kerk in, maar daar is net een begrafenis gaande dus dat doen we maar niet.  Dan lopen we naar de Menenpoort en nemen foto's van de vele kransen en het monument zelf.  Het is indrukwekkend, al die namen overal.  Ik wist dat de Eerste Wereldoorlog een verschrikking was, maar dit maakt dat allemaal weer tastbaar.
 
 


Eenmaal weer terug bij het Main Street Hotel laadt Rick onze tassen in terwijl ik nog even klets met Carine.  Zelden hebben we in zo'n gezellig hotelletje gelogeerd met iemand, die zoveel hart voor haar zaak heeft!  Alles was tot in de puntjes geregeld en dat drankjes en hapjes in de kamer inbegrepen waren was een extra verrassing.  Zeker een aanrader is dit in Ieper!

Vandaag leidt onze route ons via Chimay naar Epernay.  Af en toe breekt de zon door de mist, maar die laatste overheerst toch.  Het landschap wordt steeds heuvelachtiger en we komen door slaperige dorpjes. 

Tegen tweeen bereiken we Chimay, de laatste Belgische bier bestemming van deze vakantie.  De magen rommelen en we proberen in het stadje een restaurant te vinden, want Rick weet niet of er bij de Chimay Experience ook eten geserveerd wordt (later blijkt van wel).

Alles lijkt echter dicht in het centrum van Chimay en ik moet toegeven dat ik wat humeurig word.  Ik had gehoopt eerder in de champagestreek aan te komen en krijg nu het gevoel dat we tijd aan het verspillen zijn. 

Gelukkig vinden we een broodjeszaak en bestellen ieder een half stokbrood met kaas en gerookte ham.  Dat smaakt zo ontzettend lekker!  Hoe een simpel broodje zo'n delicatesse kan zijn!  Mijn humeur klaart ook meteen weer op.

De Chimay Espace is een heel commercieel iets met een multimedia tentoonstelling waar ik helemaal niets aan vind.  Rick probeert het leuk te vinden, maar hij is blij de rondleidingen bij Delirium Tremens en gisteren bij Kasteel te hebben gehad.  Ik weet dat dat niet de namen van de brouwerijen zijn, maar van de bieren waar Rick dol op is.


Bij het kaartje inbegrepen zit natuurlijk een glas bier.  Ik bestel de Chimay Doree en dat wordt meteen mijn eerste Chimay biertje.  Rick geniet van een glas Chimay Bleu.  Na nog wat foto's neemt Rick met moeite afscheid van zijn biertoer rond Belgie. Hij zal vast terugkomen, want er zijn nog meer dan genoeg andere brouwerijen, die hij wil bezoeken.


Wij rijden het mooie glooiende landschap door naar Frankrijk.  Op een gegeven moment zien we de eerste wijnranken, teken dat we het champagnegebied inrijden.  Om een uur of vijf komen we in Reims aan.  Daar willen we bij Orange simkaarten kopen, alleen is het daar erg druk.

Rick vindt uit dat hij ook zijn Proximus sim nog kan heropladen en dat alles werkt hier ook.  Ik ben net aan de beurt bij Orange en koop daar een sim met 3GB, want ik wil ook Pokemon Go spelen hier in Frankrijk. 

Dan rijden we naar Epernay waar we klokslag zeven uur aankomen.  We logeren bij het champagnehuis Andre Bergere, maar komen voor dichte hekken te staan.  Ik kijk nog eens op de bevestiging van Booking.com en daar staat inchecken tot half zeven. Oeps!!

Gelukkig is er een telefoonnummer en in mijn beste Frans wat me wonder boven wonder nog steeds goed afgaat leg ik onze situatie uit.  Geen probleem, Tristan komt wel terug van huis om het hek voor ons te openen.

We wachten een half uurtje en voila, het hek opent.  Tristan zegt een berichtje gestuurd te hebben, maar wij hebben natuurlijk andere nummers met de simkaarten en hebben dat niet gekregen.  Hij laat ons onze enorme kamer zien en legt uit hoe we via een ander hek naar buiten kunnen.  We krijgen ook een flesje van hun champagne als welkom, heel leuk.

De magen rommelen inmiddels en we gaan op zoek naar een restaurant, volgens Tristan veel keuze vlakbij.  Gelukkig komt er net een Canadees echtpaar hun kamer uit,  want wij hebben geen idee welke kant we daarvoor op moeten. Zij lopen met ons mee naar de rotonde en wijzen waar zij de afgelopen avonden lekker hebben gegeten.  We bedanken hen hartelijk en gaan op zoek.


Al gauw zien we het gezellige La Fine Bulle.  Daar krijgen we met gemak een tafeltje en bestellen een rose champagne.  Als voorafje neem ik de escargots en Rick de gerookte zalm, beiden heel erg smakelijk.

Mijn steak tartare (en nee, die komt toch echt niet uit Amerika, de Amerikanen griezelen van rauw vlees en pas in de afgelopen tien jaar of zo zie je het af en toe op het menu) is heerlijk, maar te veel en Rick smult van zijn entrecote.  Een goede keuze voor onze eerste Franse maaltijd en al probeert de serveerster het hard er is geen plaats meer voor dessert.

We lopen terug naar onze kamer, die eigenlijk een mini appartementje is.  Ik ben blij dat we hier twee nachten hebben.  We gaan er honderd procent van genieten!