Over de 36ste verjaardag van ons eerste telefoontje vieren

Tot mijn verbazing ligt Rick om kwart over zeven nog naast me. Hij heeft zich een beetje verslapen. We staan vrijwel tegelijkertijd op. Rick zet koffie en thee en eet zijn cereal. Ik kook mijn ontbijt en geniet daar naast Rick van. 

Dan gaat Rick naar boven om zich klaar te maken voor de dag. Intussen ren ik op de plaats en heb de helft van mijn stappen bijeen als we naar Starbucks gaan. 

Dit keer zegt Rick wat over het schuim voor we de koffies overhandigd krijgen en er is maar een heel klein laagje. Het kan dus wel. 

Rick gaat aan het werk en ik heb nog even tijd voor cardio voor ik naar Sharon ga. Intussen is het weer heel druk op ons deck. 

Sharons halve uur met gewichten gaat weer snel voorbij. Na afloop maak ik mijn regenboogkleuren foto van de banden van verschillende sterktes. 

Thuis doe ik nog een half uurtje op de Scoop en maak me dan klaar voor lunch. Vervolgens rijd ik naar het centrum. 

Een recent geopende broodjeszaak, Nazzo Pazzo, heeft het admin team van de Vienna Foodies Facebook groep uitgenodigd om hun eten uit te proberen. 

Behalve broodjes en panini's zijn er ook salades, pasta's, zoetigheden en Italiaanse producten. 

Leuke ravioli voor Valentijnsdag

Lydia is er al en Chris en Katie komen iets later. Ze zijn alle drie een jaar of twee ouder dan Katja, echt leuke mensen en we praten over van alles en nog wat. 

De anderen bestellen allemaal een broodje (of zeg maar goed gevuld brood, want ze zijn groot). Ik neem de Nicoise salade zonder aardappel en die is lekker. 

Na afloop wil Ivan, de manager, ons dessert meegeven. Bijna sla ik dat aanbod af tot ik de heerlijke Baci di Sofia Loren zie staan. Die zijn een goddelijk smakend hapje. Ivan pakt er zes voor me in, al vroeg ik er maar vier. Zo gastvrij is hij! 

Nadat we uitvoerig bedankt hebben en afscheid hebben genomen loop ik naar Norm's Beer & Wine. Daar koop ik een fles Belgisch bier als Valentijn cadeautje voor Rick. 

Op weg naar huis stop ik even om een foto van wat vroeg bloeiende narcissen te maken. Ook vandaag is het weer warm met 18 graden, zo'n tien graden meer dan de gemiddelde temperatuur. 

De rest van de middag doe ik een heel aantal Arabische lessen en begin in een nieuw boek. Zo loopt het al snel bij vijven. 

Rick en ik verkleden ons, want we gaan het feit dat we 36 jaar geleden voor het eerst met elkaar spraken en een vervroegde Valentijnsdag vieren. 

Ons eerste contact was via de telefoon, want we ontmoetten elkaar via een video dating service. Jaren geleden schreef ik hoe dat in zijn werk ging: Avonturen vanuit ons hoekje van de wereld: Pakken en nostalgie (nederlandseamerikaan.blogspot.com)

We roepen een Uber om ons naar 2941 te brengen. Het is heel lang geleden dat we bij dit restaurant dineerden en het is maar een kwartiertje rijden bij ons vandaan. 

Onze ober is frans en zo praat ik voor de tweede keer vandaag frans. De eerste keer was vanmiddag toen we kennis maakten met de Italiaanse manager van Pazzo Pomodoro en Nazzo Pazzo. Ik sprak ook even Italiaans met hem. 

Het komt hier vrij regelmatig voor dat mensen meerdere talen spreken, Amerikaans of niet. Daardoor is de stereotype wereldvreemde Amerikaan mij niet bekend. Daarvoor moet je kennelijk elders in het land zijn.

We beginnen met een cocktail. Rick heeft een margarita en ik bestel een "In the blue". Dat is een combinatie van prosecco, spirulina wodka, grapefruit sap, cranberry sap en geroosterde rozemarijn. 

We kiezen het chef's menu en beginnen met oesters gratinee, die zijn heerlijk. De zachtste zeebaars ooit in een bouillon met krab en truffel erop is het tweede gerecht. Het is zo lekker!

Dan komen de vleesgerechten. We krijgen lamsgehakt in een pasta ring met kaasschuim eromheen. We zijn er zeer over te spreken. Daarop volgend komt een hertenbiefstuk met zure kersen, ook een perfecte combinatie. De bediening is attent en we genieten volop.

Het is inmiddels wel bekend dat ik geen zoetekauw ben en ik weiger bijna het dessert. De ober zegt dat ik daar spijt van ga krijgen, dus vooruit. En jawel, het is heerlijk! Amandel gelato, bonbons met heerlijke vullingen. Ik eet het niet allemaal, maar ben blij dat ik het toch geprobeerd heb, want het was niet te zoet. 

Als we de rekening krijgen roept Rick een Uber. Die staat klaar als we naar buiten lopen. Het is een Tesla en dat is toch een bijzondere auto om in te rijden. De deuren alleen al gaan futuristisch open en dicht.

Onze chauffeuse is zelf een foodie en we hebben het over een aantal restaurants. Voor we het weten zijn we thuis en gaan nagenieten van een heerlijke maaltijd. Een van de vele dingen, die ik zo liefheb aan Rick is dat hij mij genieten heeft geleerd. 

Het kan het kleinste of het grootste zijn, maar let op de details en geniet. Het is een waardevolle levensstijl en niet altijd even makkelijk, vooral omdat ik in een nogal zwaar op de hand zijnde omgeving ben opgegroeid. Carpe diem!