Familie bezoek

Om acht uur schrik ik wakker van de telefoon. Ook al is Wyoming maar twee uur vroeger, ik merk toch een beetje jet lag. Of misschien haal ik nog in van de half drie nacht van gisteren, ik word tenslotte al oud.

Het is mijn zusje, ze zijn onderweg naar het vliegveld. Ik bewonder haar, want ze reist alleen met een driejarige en een baby! Haar vliegtuig zal volgens het schema rond half een landen, dus ik bedenk me, dat ik om 11 uur weg moet om haar op te halen (ze vliegt naar het vliegveld van Baltimore, want dat is een stuk goedkoper, dan de Washingtonian vliegvelden, maar wel verder weg).

Een half uur later belt Christine, dat ze voor de verandering naar de sportschool gaat, want het is haar te heet en vochtig om buiten te sporten. Ze vertelt, dat ze er ook een andere vriendin, die ik al maanden niet heb gezien, zal ontmoeten. Ik bedenk me, dat ik precies tijd heb om ontbijt te eten, een half uurtje bij de sportschool te sporten, te douchen en naar BWI Airport te rijden.

Zo gedacht, zo gedaan en ik stapte rond half tien voor het eerst in zo'n 9 maanden de sportschool weer binnen. Het was eigenlijk wel leuk en ik heb me voorgenomen een keer per week te gaan, zodat ik tenminste het lidmaatschap eruit haal.

Bij thuiskomst kijk ik op de Airtran website en zie, dat de vlucht van mijn zusje een half uur vertraagd is. Dit geeft me iets meer tijd om me klaar te maken, maar ik heb medelijden met haar, want dat betekent ook langer wachten met twee kleintjes.

Net als Saskia en ik om vijf over half twaalf in de auto zitten belt ze om te zeggen, dat ze op het punt staan te vertrekken. Ze klinkt al helemaal gestressed, want beide kinderen zijn inmiddels doodop. Tijd om haar een fantastische tijd hier te bezorgen!

De rit naar het vliegveld verloopt heel voorspoedig, voor de verandering zijn er helemaal geen files. Ik ken dit vliegveld helemaal niet, dus ik vind wat ik denk een prima parkeerplaats vlakbij de ingang op de tweede verdieping. Dan blijkt, dat de ingang naar het vliegveld op de zesde verdieping is en we daar de lege parkeerplaats over moeten steken om de terminal binnen te komen.

Van daaruit is het twee verdiepingen naar beneden naar de baggage claim. Saskia en ik hebben honger en zien gelukkig een standje waar je broodjes en salades kunt kopen. Zij eet een heel gezonde (ahem) lunch, die uit een Hershey reep en Cheetos bestaat en ik kies een kalkoen broodje. We staan bij baggage claim nummer 4.

We zijn wat vroeg en ik denk, naief, dat we nu lekker rustig kunnen gaan zitten peuzelen. Maar een blik op een van de tv schermen vertelt me, dat we naar baggage claim 13 moeten voor hun vlucht! Die blijkt ongeveer een halve mijl verderop te liggen!

Gelukkig komen Ayesha, Stefan en Natalya al gauw heelhuids het vliegtuig uit. We lopen het hele stuk terug naar de auto en Stefan is helemaal gek op Saskia en slaapt dus niet, hoe moe ook. De rit naar huis gaat voorspoedig.

Thuisgekomen ontfermen Kai en Saskia zich over de kinderen tot Ayesha's grote genot. We kletsen gezellig, mijn vader komt ook langs, en bestellen Thai's eten. Terwijl ik dit schrijf liggen alle kleinere kinderen te slapen, Stefan ligt bij Saskia op de kamer. Als je zover uit elkaar woont zijn dit soort bezoeken goud waard. Ik ga er ook compleet van genieten!