Het klikte!

Al een tijdje email ik met Karin uit Nederland. Haar man, Frank, heeft sinds kort een baan bij de Wereldbank en sinds 30 juni zijn zij met hun gezin voor tenminste 10 jaar naar de VS verhuisd.

Omdat ze in dit gebied zouden gaan wonen hebben Karin en ik druk geemaild en heb ik (hopelijk) een aantal goede tips gegeven. Hun kinderen hebben de leeftijd van onze kinderen en ik bewonder het, dat ze deze grote stap genomen hebben.

Vorige week emailde Karin me, dat ze een huis in Vienna gekocht hebben, wat betekent, dat hun oudste twee op dezelfde scholen als Kai en Katja zullen komen. Ik was helemaal enthousiast, maar had ze natuurlijk nog nooit ontmoet. We nodigden ze uit om vanavond te komen barbequen en dan zou blijken of we het ook in persoon goed met elkaar zouden vinden.

Na een kort nachtje vanwege het feestje bij Christine gisteravond word ik om 9 uur wakker. Het is heerlijk weer buiten en ik doe mijn ochtengymnastiek, zoals ik het nu maar noem, buiten.

Verder heb ik geen zin om te sporten vandaag, dus ik neem gauw een douche. Katja moet om 11 uur babysitten bij een nieuw gezin, waarvan de moeder had gevraagd mij te ontmoeten. Ik loop met haar mee, want het gezin woont twee straten verderop. Hun achternaam is Brinkhuis en haar voornaam is Marga. Toch wel erg Nederlands, vind ik. Een gemoedelijke gezette dame opent de voordeur als we aanbellen. Ze stelt ons voor aan hun twee dochtertjes en hun twee katten. Ik vraag of ze misschien Nederlands is, maar dat is duidelijk niet het geval. De ouders van haar man zijn wel Nederlands en haar stiefmoeder ook en een waterval van commentaar over die personen klatert over ons heen.

Katja kijkt wat onwennig rond want het huis is een grote chaos. "Meg", zoals de vrouw zich aan ons voorstelde, ratelt maar door. Ze verontschuldigt zich voor de rotzooi, ze wonen "pas" een jaar in dit huis en ze is nu hard aan het werk alles op orde te brengen. Ik voel al aan, dat ik me hier weg moet rukken, want Christine en haar vriendin Janne Marike kunnen ieder moment Saskia thuis komen brengen. Christine wil Janne Marike laten zien waar wij wonen en dan wil ik natuurlijk ook thuis zijn.

Met moeite doorbreek ik de spraakwaterval die Meg heet en zeg, dat ik helaas echt terug moet omdat ik een vriendin verwacht. Katja blijft achter, ik merk, dat ze graag met mij mee terug zou zijn gegaan (ze komt inderdaad een paar uur later thuis met de mededeling, dat ze daar niet meer wil babysitten).

Terwijl ik de cul de sac binnenloop zie ik Christine's auto de hoek om komen. Net op tijd, dus! De meisjes hebben grote lol gehad en Saskia sliep pas om drie uur vanochtend! Ze had het ontzettend goed met Jojanneke kunnen vinden en lekker Nederlands gekletst.

Christine en Janne Marike blijven even kletsen en gaan daarna brood kopen. Christine is helemaal ondersteboven, want met deze Nederlandse familie gaan er zeker twee broden per dag doorheen! Ze vinden het brood niet lekker, maar eten het toch. Inderdaad is Amerikaans supermarkt brood niet te pruimen. Maar Amerikanen eten helemaal niet zoveel brood. Dat is iets, wat veel Nederlanders zich niet realiseren. Brood is geen hoofdbestanddeel van het Amerikaanse dieet.

Als er een sneeuwstorm of Tropische storm op komst is koopt iedereen melk, eieren en water. Brood staat niet op die lijst. Brood is nooit uitverkocht. Het is geen "staple". Geen wonder, want het is gewoon niet lekker, tenzij je het van de Turkse bakker in Vienna of van Whole Foods koopt.

Gistermiddag hebben wij al de ingredienten voor vanavond ingekocht en dus besteden we de middag lui. Ik lees lekker buiten, voor de verandering is het niet te vochtig en heet om dat te doen. Mijn boek boeit en de kinderen hebben afleiding met buurmeisjes en jongens, dus die hebben mij niet nodig.

Mijn vader komt net voor vijven, ik heb hem uitgenodigd omdat hij ook 21 jaar geleden in de positie was, waarin Frank nu verkeert: net nieuw bij de Wereldbank en een heel gezin om te verhuizen en te laten wennen.

Net na vijven komen Frank, Karin en hun kinderen ook. Het is een hartstikke leuk gezin en na wat verlegenheid kunnen de kinderen het allemaal prima met elkaar vinden. Op zulke momenten ben ik zo blij, dat ik mijn kinderen Nederlands heb geleerd. Het is weliswaar doorspekt met Engelse woorden, maar ze kunnen zichzelf goed verstaanbaar maken.

Katja en Kai helpen de twee oudere kinderen door hun jaarboeken te laten zien en de plattegronden van hun scholen. Saskia en Maaike spelen leuk met de Barbies.

Ook de volwassenen kunnen het prima met elkaar vinden en hebben een lekkere maaltijd van Rick's fameuze cheeseburgers en allerlei groentes en een Coke float toe (Coca Cola met vanille ijs). Ik vertel Karin welke artsen wij bezoeken en welke tandartsen en ze schrijft de informatie dankbaar op.

Na een dolgezellige avond spreken we af, dat het gezin hier op dinsdag weer komt en dat we dan gaan zwemmen. Op die manier leren de kinderen misschien ook anderen kennen van de school waar ze heen zullen gaan. Ik kan merken, dat onze kinderen het leuk vinden anderen zo wegwijs te maken. En Rick en ik vinden het leuk om een gezellig gezin zo dichtbij te krijgen! Een zeer geslaagde avond, dus!