War of the Worlds

Met schrik word ik om 8:40 wakker! Ik kijk naast me en Rick is zijn bed al uit, ik heb er niets van gemerkt! Dit moet toch wel anders worden, want ik heb een hekel aan mijn dag verslapen.

Beneden zit Rick inderdaad al te werken, hij gaat vandaag wel naar zijn werk, maar zijn werk is 100% om hem heen. Ik maak koffie en we kletsen wat. Het is net voor 9 uur al 83 (28) graden, dat belooft een warm dagje te worden!

Gauw lijn ik Brynna aan voor een wandeling, want als ik te lang wacht is het te heet voor haar. Nu al krijg ik van een air conditioning werkman de opmerking, dat mijn "doggie" het warm heeft. Ja, duh! Deze drie kilometer wandeling met gewichten is ook gelijk wat ik vandaag aan sport doe, want het zal een drukke dag worden.

Na een snelle douche en een roep naar de kinderen, dat ik naar Reston ben om iemand te ontmoeten, rijd ik naar de Barnes and Noble in Reston. Hierbij moet ik over de toll road (tolweg) en heb eindelijk de kans mijn nieuwe "Smart Tag" te gebruiken. Het zijn de kleine dingetjes in het leven, want als de slagboom "zomaar" opengaat voor mij vind ik dat prachtig!

Om elf uur heb ik afgesproken met Katja. Zij emailde me een week of zo geleden, had mijn blog online gevonden en blijkt niet zo ver bij ons vandaan te wonen. Het leek mij leuk elkaar te ontmoeten (ook leuk, dat ze dezelfde voornaam als mijn dochter heeft, want die hoor je niet vaak) en zo spraken we af bij Starbucks bij Barnes and Noble.

Op het moment lijkt het wel of ik iedere week een nieuw Nederlands persoon via het internet ontmoet en inderdaad is o.a. mijn blog een heel leuke manier om kennelijk nieuwe mensen te leren kennen. Om precies elf uur rijd ik de parkeerplaats op en wacht bij Starbucks. Ik zie nog niemand, die aan de beschrijving voldoet en wacht even buiten. Dan wordt het me te warm en ik loop naar binnen en op hetzelfde moment loopt een lange, slanke, heel Nederlands uitziende vrouw via de winkel naar binnen. Grappig, hoe we elkaar toch weer herkenden aan hoe "Nederlands" we er uit zien. En toch, als iemand me zou vragen waarom dan, zou ik geen antwoord kunnen geven.

We bestellen onze drankjes, ik een enorme iced latte met hazelnoot syroop en zij een gewone latte en we zoeken een tafeltje. We hebben via email nog geen 50 woorden gewisseld, maar in persoon hebben we elkaar van alles te vertellen! Onze monden staan bijna twee uur lang niet stil! Wat leuk!!! Ik ben helemaal enthousiast, want binnen een maand of zo heb ik zo maar twee Nederlandse vrouwen "gevonden" met wie ik het fantastisch goed kan vinden!

Helaas moet ik het om een uur laten afweten, want ik moet nog naar Fairfax om Katja's contact lenzen op te halen en ik heb heel frivool een nagel afspraak in Vienna. We nemen hartelijk afscheid en het is wel duidelijk, dat we vaker zullen afspreken.

Ik duik nog even snel de Barnes and Noble in om te kijken of ze nog boeken over Yellowstone hebben en vind een prachtig boek met watervallen. Omdat ik verder niet veel kans voor een lunch zie, koop ik bij Starbucks een "salade" met worteltjes, selderij en verschillende kazen. Het is niet bijzonder, maar genoeg om de maag even te vullen.

De weg van Reston naar Fairfax is de Fairfax County Parkway. Gewoonlijk zou ik die in een kwartier moeten kunnen rijden, maar vandaag is het het begin van het "Holiday Weekend" (4 juli) en het verkeer is erbarmelijk. Geen files, maar bij ieder licht moeten stoppen en dan heeeeeeel langzaam optrekken (snelheid, daar hebben ze hier geen kaas van gegeten, vooral niet als je zelf haast hebt).

Bij de oogarts blijkt, dat de contactlenzen niet klaar liggen. Gelukkig herinnert een van de meisjes zich, dat ze gisteren met mij heeft gesproken en zorgt ze alsnog voor een extra paar. Ze verontschuldigt zich voor het feit, dat ik moet wachten, maar ik ben allang blij, dat we dit paar lenzen krijgen. Katja heeft het weer eens op het laatste moment laten aankomen en moet eigenlijk haar jaarlijkse controle hebben. Omdat we op reis gaan lukt dat niet, vandaar het "nood" paar lenzen. Door de verzekeringen en vervolgingen zijn ze hier ontzettend streng op jaarlijkse controles. Als je over het jaar gaat krijg je simpelweg geen medicijn of (in dit geval) lens!

Thuisgekomen vraag ik of Katja of Saskia mee wil om hun nagels te laten doen, maar Katja wil zwemmen en Saskia heeft geen zin. Wel zo rustig voor mij, want de meisjes vervelen zich daar toch altijd.

Omdat het maandag een feestdag is (en een grote hier!) vraag ik om een "design" op mijn tenen. "T", degene, die mijn nagels doet, vindt, dat ze niet creatief genoeg is en wil alleen mijn ringvinger nagels wel diagonaal rood, wit en blauw lakken. Een andere Vietnamese maakt een mooie Amerikaanse vlag op de nagels van mijn grote teen.



Dit trekt de aandacht van een andere vrouw van mijn leeftijd bij de salon en ook zij krijgt een mooie vlag op haar teen. We raken in gesprek en ze vertelt me, dat zij voor 4 juli naar het strand in New Jersey gaan. En niet zomaar een strand, maar super deluxe. Een "cabana", waar je je eigen butler hebt en een gevulde ijskast en het gebruik van een magnetron. Het klinkt fantastisch. En het hoogtepunt vindt ze het uitzicht op het vuurwerk vanaf het strand. Dat vuurwerk is alles op 4 juli!

Op de weg naar huis kom ik langs een van die vuurwerk verkopende standjes. Hier in Virginia mag rond 4 juli siervuurwerk verkocht worden. Vuurpijlen en ander spul, dat de lucht in wordt geschoten is verboden. Rick zal een dezer dagen zijn deel inkopen en dan ook genoeg voor Oud en Nieuw. Hoewel vuurwerk hier daarvoor nog geen traditie is, komt het er wel steeds meer "in".



Leah komt vanavond om op Saskia te passen. Die vindt dat prachtig, want in tegenstelling tot Katja speelt Leah nog echt met haar. De oudste kinderen en Rick en ik gaan eerst bij Chili's eten (heerlijke boneless buffalo chickenwings!!) en daarna naar de film "War of the Worlds".

In mijn herinnering komen de liedjes van Jeff Wayne terug. Zijn album "War of the Worlds" was een grote hit eind jaren 70.

De film is een topper. Het is een Steven Spielberg film en dat is te zien, de special effects zijn fantastisch. Je zit de hele tijd op het puntje van je stoel, maar het einde vind ik wat zwak. Ik denk, dat H.G. Wells zich daar ook wat meer bij had voorgesteld. Maar al met al een must see! Ik ben geen grote rampenfilm fan, maar deze was van begin tot einde spannend zonder belachelijk te worden.