Lui, luier, luist

Samen met Rick sta ik al vroeg op en we eten ontbijt buiten. Het is alweer fantastisch weer, warm en niet al te vochtig. Maar ik ben moe, mijn lichaam voelt gewoon slaperig. Misschien is het de lange zit in de auto van gisteren, mijn spieren reageren daar kennelijk toch wel op.

Mary Ellen klopt om half tien aan de deur en ik draag een wasmand vol met Katja's was naar haar huis. En die is zwaar!!! Ik zend schietgebedjes, dat de monteur morgen de wasmachine kan maken!

Terwijl de was draait gaan we hardlopen. Maar ook dat gaat niet zo makkelijk vandaag, het voelt alsof mijn benen van lood zijn! Ook Mary Ellen huft en puft. We besluiten de heuvels op te lopen en af te rennen. Dat gaat wel goed. Het is ook telkens zo warm!

De was is bij terugkomst nog niet klaar en Mary Ellen moet haar zoontje van baseball ophalen. Haar oudste, Lindsay, is heel opgewonden over hun reis naar Aruba, dus ik laat haar mijn foto's uit 2004 zien, toen we in hetzelfde hotel als over twee weken logeerden. We zullen er twee dagen tegelijk met hen zijn, dus willen de 14e met zijn allen uit eten. Het restaurant hebben we ook al op het oog.

Met een nog zwaardere mand vol nat wasgoed loop ik terug naar huis. Gelukkig werkt de droger wel!

Al een paar weken flitst iedere keer, dat ik de van aanzet "Oil change required" voor mijn ogen. Ik druk dan wel de "Reset" in, maar het moet er toch van komen. En ik wil niet tot na de vakantie wachten.

Er staat vandaag verder niets op het programma en dus rijd ik naar Jiffy Lube. Ik mag de van klaarzetten en daarna in hun wachtkamertje plaatsnemen.

Daar bevind ik me in het gezelschap van allerlei keurig geklede mannen. Kennelijk laten die tijdens hun lunchpauze hun auto verzorgen. Ze zien er bijzonder goed uit, moet ik zeggen. Zowel voor de jonge blonde man, als de lange grijzende heer geldt: kleding maakt de man! Buiten de werktijden om zien ze er, als ik "de" Amerikaan ken, heel anders uit!

Het Jiffy Lube mannetje probeert me allerlei filters en dingen, waar ik nooit van gehoord heb, te verkopen. Maar ik houd het bij een filter vervangen en de banden roteren.

Na een uurtje sta ik weer buiten met een keurige van (ze stofzuigen en zemen de ramen ook). Ik verbeeld me, dat hij makkelijker rijdt. Bij de Sunoco gooi ik hem ook gelijk maar vol en dan heb ik een happy auto.

Arme Katja krijgt helemaal geen tijd om te ontspannen. Ze heeft wel lekker uitgeslapen, maar moet van twee tot tien vanavond werken! Ze vertrekt wat down, maar een half uurtje later krijg ik een heel blij kind aan de telefoon: ze heeft salarisverhoging gekregen! En wel 30 cent per uur, dat betekent, dat ze nu meer dan $9 per uur verdient! Niet gek voor een 17-jarige!

Saskia en haar vriendinnetje Cody zijn bezig aan een film marathon in de basement en Kai gaat met Charlie naar de Simpsons film. Ik neem mijn kans schoon om de stapel Nederlandse tijdschriften, die ik van Petra en Marion heb gekregen, mee te nemen naar het zwembad.

Als ik er aankom zijn beide zwembanen bezet, dus ik lees eerst de Libelle "extra" met favoriete Jan, Jans en de Kinderen. Dat blijft, met Suske en Wiske, mijn favoriete strip. Zo af en toe moet ik bij het lezen ervan hardop lachen, gelukkig ligt er niemand dichtbij me!

Bij de eerste "break", wanneer alle kinderen voor vijftien minuten het water uit moeten, ga ik baantjes trekken. Ik deel de baan met Chris, een Bunco vriendin. Zij vertelt, dat ze nu iedere dinsdag en donderdag een zwemgroepje hebben met een stel vrouwen, die ik ook ken en wil weten of ik interesse heb.

Dat heb ik wel, maar ik moet dan bekennen, dat ik alleen maar schoolslag kan zwemmen. Ik heb ooit met moeite mijn A-diploma gehaald in Nederland en dat was genoeg, ik had er geen behoefte aan verder in ijskoude zwembaden te ploeteren.

Nu is dit een wezenlijk verschil tussen de zweminstructie hier in de VS en die in West-Europa (Chris vertelt, dat ze Madeleine, die Zweeds is, vorig jaar nog de crawl heeft geleerd). Wij leren "schoolslag" (breast stroke) en hier beginnen ze met borstcrawl (freestyle).

Waarom het verschil vragen we ons af? Ik heb een theorie, dat je de schoolslag langer vol kunt houden. Dat is belangrijk als je in een land als Nederland of Zweden woont, waar er veel water is. Minder belangrijk hier, waar de kans om per ongeluk te water te raken vrij klein is.

In ieder geval lukt de borstcrawl mij helemaal niet. Ik probeer vandaag weer een baan, maar ik kan mijn adem niet regelen en ben al halverwege buiten adem. Geen zwemclubje voor mij dus, maar ik vind mijn 20 tot 40 banen schoolslag al prima.

Saskia onderhandelt de zoveelste logeerpartij. Zij en Cody hebben elkaar opeens hervonden en dat duurt dan meer dan 48 uur. Het is ook een leuk (en heel beleefd!) meisje, dat al veel heeft meegemaakt in haar leventje (haar vader en stiefvader overleden vorig jaar kort na elkaar).

Rick haalt McDonald's voor hem en de kinderen en ik geniet van vegetarisch Taiwanees voedsel van Sunflower. We eten het buiten op.

In de schemer zie ik een vleermuis vlakbij het deck vliegen en dan nog een. Gauw pak ik mijn fototoestel, maar het lukt niet om ze op de gevoelige plaat vast te leggen, ze zijn veel te snel! We hebben hier in Virginia maar liefst 16 soorten vleermuizen rondvliegen.


De vleermuizen waren waarschijnlijk evening bats, zoals deze

De cicadeconcerten zijn bijna oorverdovend. Ik vind de nachtgeluiden zo mooi en met Deep Woods Off! aan blijven de muggen eindelijk weg. Sushi vangt een cicade, wat een griezel! Heerlijk, die zomeravonden, ik wou, dat ze eeuwig duurden!