De grootste december sneeuwstorm ooit

Zaterdag

Om half negen hoor ik de eerste meisjes uit de basement naar boven komen. Al gauw zitten alle elf in hun nachtgoed aan tafel en deel ik bagels met cream cheese uit. Saskia kan niet wachten te meten, hoeveel sneeuw er vannacht al is gevallen en loopt op blote voeten het deck op met een lineaal. Die wijst twintig centimeter aan en het komt nog hard naar beneden!

Nu wilde ik toch wel, dat ik de twee andere meisjes, waarvan ik niet zo zeker was, dat de ouders door zo'n pak hierheen zouden kunnen komen, gisteravond naar huis had gestuurd. Een van de meisjes verkondigt inderdaad, dat haar moeder haar heeft gezegd, dat ze haar niet kan komen ophalen. Daar word ik dus echt even heel pissig over, want J. zei wel, dat ze naar huis zou kunnen lopen, maar dat is wel 3 kilometer verderop! Doe dat maar eens door een dik pak sneeuw in een sneeuwstorm.

Even later wordt er een "blizzard warning" afgeroepen voor vanmiddag. De laatste keer, dat dat hier gebeurde, was toen Saskia een baby was! Ik raad ook de meisjes, die naar huis kunnen lopen aan, om zo snel mogelijk te gaan. Ik voel me toch verantwoordelijk voor hun veiligheid, dus heb liever, dat ze voor het werkelijk erg wordt vertrekken.

Even ziet het er dus naar uit, dat we dit weekend twee meisjes te logeren zullen hebben. Daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in, maar ja, weinig keus. Gelukkig heeft L.'s vader gisteravond al beloofd haar met zijn 4WD truck op te komen halen. Hij biedt aan ook de andere twee gestrande dames thuis te brengen. Ik heb hem bijna gezoend, want vooral D. is een schat, maar heel druk en Saskia ergert zich al gauw aan haar. Zou geen leuk weekend zijn geworden.

Op tv gaat het nieuws alleen maar over de storm, die de grootste ooit in december blijkt te worden. Ziekenhuizen vragen om 4WD voertuigen. Door doktoren wordt er gewaarschuwd niet teveel sneeuw in een keer te willen ruimen. Het aantal hartaanvallen schijnt tijdens zo'n storm veel te zijn.

Allerlei creatieve namen voor de storm worden bedacht. Ik vind "Shopper Stopper" wel goed, want dit is het laatste winkelweekend voor Kerst natuurlijk. Er wordt constant omgeroepen om vooral nergens heen te rijden, zodat de sneeuwruimdiensten hun werk kunnen doen. Natuurlijk luistert lang niet iedereen daarnaar en zijn er om twaalf uur al 1100 ongelukken gemeld!!

Gelukkig hoeven wij vandaag de buurt niet uit. Ik loop naar de brunch van buurvrouw Chris een paar straten verderop. Dat is nog een hele workout door de diepe sneeuw. Chris is helemaal blij met mijn komst, want alleen haar naaste buurvrouw is er nog. Ze vreest, dat er geen hoge opkomst zal zijn dit jaar.

Dat blijkt nog alles mee te vallen. De meeste dames uit de buurt komen toch langzaam binnendruppelen. Chris heeft heerlijke quiches en muffins gebakken. Ik doe me tegoed aan de spinazie en de champignons en ui quiches. Heel gezellig en warm is het zo, met de zware sneeuwval buiten.

In de tussentijd zijn Rick en Kai al twee uur bezig geweest met sneeuwruimen. Nog geen derde van de oprit is schoon! Iedere keer, dat ze een stuk schoon hebben, is het binnen de kortste keren weer wit. Ik neem het van Rick over en Kai blijft stug meehelpen.


Per stukje sneeuw moet ik drie keer scheppen om de grond te bereiken. De wind en sneeuw maken het ook nog eens heel onaangenaam om buiten te zijn. Als we de hele oprit tenminste redelijk schoon hebben, gaan we gauw naar binnen om op te warmen.

Inmiddels heeft de goeverneur van Virginia de noodtoestand afgeroepen, zodat alle nodige maatregelen genomen kunnen worden om vooral de interstates open te houden. Helaas lukt dat ook niet. We zijn zo blij, dat Katja donderdagavond thuiskwam! Vrijdag was het graduation bij Virginia Tech en honderden mensen zijn ingesneeuwd in Blacksburg en Christiansburg. De I-81 is lange tijd gesloten. Ook de I-395 bij Washington gaat dicht vanwege gevaarlijke op- en afritten.

Intussen hebben wij in de cul de sac ons eigen avontuurtje. Een vriendin van ons buurmeisje (Kai's leeftijd) komt met haar station wagon helemaal vast te zitten. Rick is haar held, want hij krijgt de auto op de een of andere manier los en op hun oprit geparkeerd (zie filmpje voor het laatste stukje). Intussen zit de Jeep achter haar ook vast en die heeft nota bene vier-wiel aandrijving! Maar ja, er ligt intussen ook ongeveer een halve meter!


Het blijft maar sneeuwen en waait keihard! De stroom blijft wel, wonder boven wonder, aan, dat was nog een zorg van ons, want die is wel met minder weer uitgegaan.

Gelukkig hebben we gisteren onze inkopen gedaan en we maken ons traditionele "sneeuwdag" maal: lekkere hapjes uit de oven met rauwkost en dip (voor het gezonde element). De mini taco's, mini crabcakes, mini Chinese hors d'oeuvres gaan er allemaal goed in.

Vanavond zijn we uitgenodigd voor een feestje bij Beth en Tim, ook een paar straten verderop. Ik probeer me nog een beetje feestelijk te kleden, maar Rick gaat gewoon in spijkerbroek en Noorse trui. Onderweg probeer ik foto's te maken van de sneeuw en verlichting, maar met een flits is het wel erg sneeuwerig!


Beth blijkt ook feestelijk gekleed, maar de rest van de gasten ziet er meer als Rick uit. Ook prima, ik vind het nog steeds leuk om me voor een feestje toch wat op te doffen, sneeuwstorm of niet. Het is erg gezellig en ik zou best langer willen blijven, maar merk aan Rick, dat hij doodmoe is.

Rick blijft door de week laat op en staat dan ook weer met de kinderen vroeg op 's ochtends. In het weekend haalt hij de gemiste slaap in, waardoor hij op zaterdagavond juist niet lang op kan blijven. Soms vind ik dat wel lastig, want dan zijn meestal de sociale aangelegenheden. Maar ach, ook voor mij is het wel goed het niet te laat te maken (later lees ik op Facebook, dat ze na middernacht zijn gaan sleeen op straat, dat we dat nu moesten missen!).

Als we terug naar huis lopen sneeuwt het nog wel, maar veel minder. Onze overbuurman heeft alles officieel opgemeten met zijn weerstation. Zijn sneeuwtotaal is 22 inches, ruwweg 55 centimeter dus. Op ons deck mat ik 24 inches (60 cm), maar dat kan ook door de wind opgeblazen zijn, we houden het dus maar op zijn berekening.

Zondag

Al die sneeuw maakt onze slaapkamer ook een stuk lichter. Denkelijk is dat, waarom Rick waarempel vroeger opstaat, dan ik! Al om kwart over acht gaat hij eruit, hoogst ongewoon op een zondagochtend. Ik draai me nog een paar keer om, tot ik allerlei gepiep van een achteruitrijdend voertuig hoor.

Het houdt maar niet op en ik zie uit het raam, dat een sneeuwploeg vastzit in de straat achter ons! Helaas, want ik had er graag een foto van genomen, lukt het hem na een paar minuten los te komen. Wel heeft hij het straatbord omver gegooid. Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren, voor dat weer staat.

Beneden is chef Rick bezig met pancakes en bacon. Zo'n ouderwets Amerikaans ontbijt hebben we al heel lang niet meer gehad! Kai en Saskia worden door de lekkere geuren gewekt en komen naar beneden. Katja is nog steeds ziekig en Rick houdt haar pannenkoeken warm in de oven.


Na van de pancakes met maple siroop en kalkoenbacon (gezonder en net zo lekker) te hebben gesmuld, bind ik mijn sneeuwschoenen onder. Het is alweer heel lang geleden, dat ik die gebruikt heb! De omstandigheden zijn er nu perfect voor.

Er is nog maar weinig schoongemaakt in de buurt, dus ik heb bergen sneeuw om doorheen te lopen. Omdat Rick dacht, dat je met sneeuwschoenen bovenop de sneeuw blijft lopen, even een uitleg. Sneeuwschoenen zakken wel degelijk diep weg in de sneeuw, maar door hun grotere oppervlak zijn ze makkelijker er weer uit te krijgen. Het is echter wel degelijk een inspanning om ermee door diepe sneeuw te lopen!

Het leuke van zo'n sneeuwstorm is, dat iedereen buiten is. Ik klets met Tami (die denkt, dat mijn sneeuwschoenen logisch zijn, omdat ik uit Scandinavie kom, close but no cigar), Serena (wiens auto echt ondergesneeuwd is), David, Bets (die, met haar zonen, ook de oprit van hun 94-jarige buurman nog gaat schoonmaken) en Jim. Op mijn sneeuwschoenen heb ik veel bekijks, vrijwel iedereen wil wel weten, hoe en wat.


Nadeel van de kou en sneeuw is, dat waterleidingen springen. Volgens een van de mensen, waar ik mee praat, is de reden, dat er nog zo weinig straten zijn schoongemaakt, dat al het personeel bezig is met een grote waterleiding breuk. Die heeft de parkeerplaats bij de basisschool vlakbij ons in een ijsbaan veranderd.

Terug in de cul de sac is er nog steeds geen ploeg langsgeweest. Rick en Don (onze naaste buurman) hebben besloten een pad te scheppen, zodat wij tenminste wegkunnen, want op het moment zijn we letterlijk ingesneeuwd. Chuck en Ross aan de andere kant beginnen er niet aan.

De kinderen hebben een iglo gebouwd en de tieners spelen met de honden. Cosmo en Diego zijn dol op de sneeuw. Sandy (een cockapoo) heeft een jasje aan en vindt het allemaal maar niets. Saskia en Parker eten de sneeuw met siroop, hoe gezond dat is valt te bezien, maar dit is voor hen de absoluut grootste sneeuwstorm ooit.


Triomfantelijk komt Rick binnen, het is ze gelukt, we kunnen eruit. Rick wil per se naar Vienna en ik ga mee. Het wordt een interessant ritje. Ten eerste kunnen we via de makkelijkste weg de buurt niet uit. Een sneeuwploeg zit vast, dus moet Rick omdraaien.

De hoofdwegen zijn veel minder schoon, dat we hadden verwacht, en bij iedere stop of licht is het een geslip en geglij. Ik weet, dat Rick dat aankan, maar heb toch even angstzweet, als er iemand vlak naast ons staat. Een bestuurster in een Mercedes kletst aan haar mobieltje, terwijl ze gevaarlijk heen en weer zwabbert.

Heelhuids bereiken we het winkelcentrum met Michaels en Giant. Eigenlijk hadden we gewoon naar Giant moeten gaan, want die heeft, waar Rick naar zocht. Nu moet Rick door de vrieskou en snijdende wind in zijn sweater. Aan de andere kant is dat het enige, zelfs nu, dat de meeste tieners dragen, brrr!!!

Bij Giant vinden we alles op onze lijst (die erg kort is). Het duurt even voor we een parkeerplaats vinden bij Noodles, Chipotle en Starbucks (teveel restaurants met een klein parkeerplaatsje). Ik ga alvast onze lunchbestelling doen bij Noodles, terwijl Rick wacht.

Met dit weer is Noodles lekker gezellig en warm eten. Kai, Katja en ik zijn er dol op. Rick en Saskia nemen een burrito van Chipotle en bij Starbucks halen we allemaal warme drankjes (behalve voor mij, ik heb hun shaken iced green tea ontdekt, heerlijk!). Glibberend en glijdend, ons verbazend over hoe slecht de wegen er nog aantoe zijn, rijden we weer huiswaarts.

Rick heeft in ieder geval zijn excursie gehad. Ik ben blij, als we heelhuids de oprit oprijden. Sinds ik in 1983 mijn enkel gecompliceerd brak na met mijn fiets op een stuk ijs te zijn uitgegleden, heb ik een fobie voor alles wat glad is. Dat gevoel van de controle verliezen vind ik vreselijk! Sindsdien heb ik ook nooit meer geschaatst, ik zou zo graag willen, maar ik ben doodsbang te vallen.

Katja gaat sneeuwfootball spelen en Saskia en ik beginnen aan het koekjes bakken. We maken Hershey Kiss koekjes. Saskia lijkt koken en bakken erg leuk te vinden, terwijl ze een nogal moeilijke eetster is. Wie weet gaat ze meer lekker vinden, als ze het zelf klaarmaakt.

De rest van de dag blijven we binnen. Vanavond zou het levende stalletje bij de kerk tegenover ons zijn, maar natuurlijk is dat naar binnen verplaatst. Dat geeft voor ons niet hetzelfde gevoel, aangezien we niet bij die kerk behoren, dus we slaan het dit jaar over. Saskia wil nog wel gaan, als vriendinnetjes gaan, maar hun ouders blijken van dezelfde mening als wij.

Rick gaat met Katja eten van Outback halen. Ze hebben lekkere gegrilde filet mignon en scallops, die Katja en ik allebei bestellen. Rick probeert ervoor benzine te tanken, maar elk station is leeg! Hopelijk wordt dat gauw aangevuld. Ik heb vrijdag de van volgegooid, dus voorlopig zitten we goed.

Vanavond gaan de kaarsjes gezellig aan en maakt Rick een kop eggnog voor ons beiden. Eggnog doet me aan een dunne Advokaat denken. Het is heel romig en zoet, maar erg lekker. Ik kan er maar weinig van op, het is me al gauw te machtig.


Na lang wachten komt ook nog eens het verlossende woord: Fairfax County Public Schools sluit tot en met woensdag, wat betekent, dat Kai en Saskia vanaf nu Kerstvakantie hebben. We vonden het altijd al idioot, dat ze tot de 23e naar school moesten, dus we zijn Moeder Natuur zeer dankbaar!

Meteen voel ik me een stuk meer ontspannen. We hebben alle tijd om de lekkernijen voor de buren te maken, dat hoeft niet op Kerstavond. We hoeven niet om kwart over zes wakker te worden. Het scheelt zoveel stress! De Kerstvakantie is nu echt begonnen, het moet nog even tot me doordringen.

Oh, en over sneeuwruimen gesproken, meer dan duizend mensen, vrijwilligers en fans, hebben hard gewerkt om FedEx Field schoon te krijgen voor de wedstrijd van de Redskins morgen. Meer dan 25 miljoen pond sneeuw werd verwijderd!!! Het team doet het heel slecht dit jaar, dus moet maar een laten zien aan al die mensen, dat ze ook goed kunnen spelen.