Sneeuwdag nummer 3 (en ik heb er al genoeg van)

Rick is al vroeg op en heeft enorme zin in Starbucks. Voor een man, die niet van koffie houdt, kan hij niet zonder zijn skinny hazelnut latte. Starbucks heeft door de sneeuw geen nieuwe aanvoer gehad dit weekend. Ik krijg heel galant de laatste sandwich, voor de anderen heeft Rick McDonald's gehaald.

Katja moet vanochtend babysitten in Falls Church en de wegen zijn nog lang niet goed genoeg om de tieners erop te laten rijden. Rick brengt haar er dus heen en gaat gelijk door om nog wat Kerstinkopen te doen. Ik ben meer van online, Rick meer van in winkels naar dingen zoeken.

Mijn eerste doel voor vandaag is foto's van Cosmo in de sneeuw maken. De achtertuin is nog vrijwel ongerept, behalve, waar hij gerend heeft. Het is net een hinde, zoals hij door de sneeuw huppelt!


Met dit prachtige winterse weer moet ik er gewoon met Cosmo op uit. Dit keer niet op sneeuwschoenen, maar met Yaktrax onder mijn laarzen. Mijn doel is een stuk op het W&OD pad te gaan lopen (in de hoop cardinaaltjes met sneeuw te fotograferen).

Helaas zijn er maar heel weinig mensen, die hun stoepen hebben schoongemaakt. Ik moet dus of door de diepe sneeuw lopen (wat ik ook regelmatig doe, maar dan komt er zoveel sneeuw in mijn laarzen) of op straat (wat me een onveilig gevoel geeft, want die zijn nog spekglad). Sharon rijdt langs, zij is op weg naar de fitness om te gaan sporten.

Met (letterlijk) vallen en opstaan bereik ik het Community Center en daarbij het W&OD pad. Tot mijn genoegen hebben wandelaars een pad precies breed genoeg voor een persoon gebaand. Als ik de hoofdweg, de 123, bereik, blijkt, dat ik er absoluut niet kan oversteken. Ik zou, met druk vierbaanswegverkeer, een berg (vieze) sneeuw van zeker anderhalve meter over moeten klimmen. Als ik dat al zou kunnen, zou het Cosmo niet lukken.


Naief denk ik dan maar naar het dichtstbijzijnde kruispunt te lopen. Voorbij Whole Foods is de stoep echter helemaal niet schoongemaakt! Noodgedwongen loop ik dan maar langs Whole Foods terug. Ik heb erg te doen met de vele ouden van dagen, die in Vienna wonen. Die komen in deze dagen nergens. Hopelijk hebben ze buren, die hen van benodigdheden kunnen voorzien.

Net als ik de parkeerplaats bij Whole Foods verlaat, zie ik een wel heel bekende auto erop draaien. Rick is heel verbaasd ons te zien! Terwijl hij Kerstman speelt binnen, wachten Cosmo en ik. Ik verwelkom een lift terug naar huis, want ik vrees voor mijn en Cosmo's leven, als we over de wegen terug moeten lopen.

Nu heb ik alleen minder beweging gekregen, dan ik had gehoopt. Na de lunch begin ik dus aan het deck. Zoveel sneeuw erop is niet goed voor het hout. Na een uur druk geschept te hebben, is het weer helemaal sneeuwvrij. Nu heb ik zeker genoeg bewogen, mijn hemel, wat een geschep en geschuif! Bij de hot tub ligt nu een ware sneeuwberg, allemaal van het deck gegooid!

Omdat Laura om half twee zou komen voor een massage heb ik extra hard geschept. Half twee komt en gaat en geen Laura. Rick wil graag naar de mall, maar ja, we wachten op Laura. Ik kan de massage goed gebruiken, maar zie er, zoals altijd ook tegenop.

Om half drie (!) belt Laura, door het sneeuwruimen is het in haar rug geschoten. Ze heeft geprobeerd het naar ons huis te halen, maar de pijn was te erg. Geen massage voor mij, dus, waar ik gemengde (maar voornamelijk opgeluchte) gevoelens over heb. Wat ik nu niet begrijp en Rick ook niet, toen hij het verhaal hoorde, is, dat dit Laura's levensonderhoud is. Ze heeft al veel minder klanten door de recessie, dus dan ga je toch voorzichtig om met je lichaam, zodat je niet af hoeft te zeggen?

Saskia en Kai zijn er met vriend(inn)en opuit, maar Katja gaat met ons mee naar Tysons Corner. Leah heeft vanmiddag een MRI en zal Katja bij de mall ontmoeten, tot die tijd houdt zij ons gezelschap.

Als we de mall naderen heb ik meteen spijt. Het is een complete chaos! We hadden er even niet bij stilgestaan, dat niemand dit weekend heeft kunnen shoppen, de scholen dicht zijn en de Federale regering (hoogst ongewoon!) ook! Het is drukker, dan ik het ooit heb gezien!

Wonder boven wonder gaat er vlak voor ons net iemand weg, dus parkeren gaat makkelijk. Binnen ga ik er even apart op uit, want ik heb nog lekkernijen voor in Rick's stocking nodig. Bij Candy Haven hebben ze allerlei Europese chocola, dus daar koop ik, wat hij lekker vindt. Bij hem mag bijvoorbeeld een Toblerone reep niet ontbreken (ik geef daar niets om). Duur is het wel, een Mars kost $2,50!

Bij The North Face vind ik Rick en Katja terug. Katja is op zoek naar ski handschoenen en vindt daar wel een paar, maar er staat een gigantische rij voor de kassa. Daar heb ik vandaag geen zin in. Katja gaat toch eerst naar Egypte, voor ze gaat skien, dus we kunnen die handschoenen in januari ook nog kopen.

Leah is nog steeds niet klaar, dus Rick stelt een drankje voor bij Gordon Biersch. Rick krijgt zijn bier daar in een speciale mok, want hij is lid van een of andere club bij dit restaurant. We delen een tapas, met hummus, bruschetta, olijftapenade en knoflook, erg lekker.

We kwamen rond vieren bij de mall aan en dat leek mij veel te vroeg voor het avondeten. Inmiddels is het half zes en Katja wacht nog steeds op Leah. Rick haalt me over te gaan eten bij Neisha Thai hier.

Eindelijk heeft Leah zich ook door het verkeer heen gewerkt. Katja nodigt haar uit mee te eten. Het wordt een gezellig maaltijd. Leah is werkelijk een derde dochter voor ons, dus het is leuk te horen, hoe haar semester is gegaan.

Katja is blij, dat dit semester voorbij is en heeft alles gehaald, twee vakken met de hakken over de sloot (na hard werken). Het komt Leah allemaal wat meer aanwaaien. Haar GPA is een stuk hoger, dan dat van Katja. Het siert Katja, dat ze absoluut geen jaloezie laat blijken.

Moeilijk is wel, dat ze allebei Environmental Science doen en op zoek zijn naar een stage deze zomer. Leah staat er dan veel beter op. Katja wil graag een maand op St. Eustatius vrijwilligerswerk gaan doen. Dat lijkt mij perfect voor haar.

Na een heel lekkere maaltijd (ik koos "Ocean Madness" met gestoomde mosselen, garnalen, tilapia en inktvis in een pittige saus) nemen we afscheid van de meisjes. Het duurt zeker een half uur voor we zelfs de parkeergarage uit zijn! Politie moest geroepen worden om het verkeer te regelen. Zo heb ik het nog nooit gezien!

Saskia blijft bij Maddie logeren vannacht met nog een paar meisjes. Rick brengt hun slaapzakken (die nog van vrijdagnacht hier zijn) naar hen toe. Kai is bij een vriend in Vienna. Daar ben ik minder van gecharmeerd, want de wegen zijn nog erg glad. Hij heeft dan wel niet zijn auto mee, maar wie zegt ons, dat Michael of Charlie rustig rijdt. Het komt weer op dat loslaten neer, zucht!

Het is vandaag officieel winter. Zo voelt het ook, voor het eerst in lange tijd. Er zijn Kerstdagen geweest, dat we met 24 graden buiten zaten. Zo niet dit jaar! Vanaf nu worden de dagen langer, maar de twee ergste maanden liggen nog voor ons: januari en februari. Ik probeer er niet aan te denken, carpe diem, geniet van de dag, mijn motto.