The Oatlands

Opgewonden word ik wakker. Vandaag is mijn eerste uitje met een Meetup.com groep! Maar eerst moet Saskia geholpen met zich mooi maken.

Haar vocal ensemble (zang is een van Saskia's vakken) klas treedt vandaag op bij Navy Federal, een enorm bedrijf hier in Vienna. Ze zullen hun winterconcert opvoeren. Als Saskia ons dit keer toelaat te komen, zullen wij het op dinsdagavond op school kunnen horen. Zij wil ons er eigenlijk niet bij hebben, volgens haar wordt ze daar nerveus van, dus we zullen zien.

Na Cosmo's wandeling maak ik me klaar erop uit te gaan. Julie, die ook in Vienna woont, vroeg om samen naar Leesburg te rijden. Omdat ik een GPS en Easy Pass (voor de tolweg) heb, heb ik aangeboden te rijden. Ik haal haar dus op in het noordoostelijke gedeelte van het stadje.

Een beetje zenuwachtig ben ik wel, want ik heb enkel korte emailtjes uitgewisseld met Julie, dus heb geen idee, of het zal klikken. Zo niet, dan is drie kwartier samen in een auto wat minder, natuurlijk. Ik heb gezien, dat Julie zich ook bij een aantal andere Meetup groepen heeft ingeschreven, dus zij zoekt duidelijk ook nieuwe contacten.

Zodra Julie naar buiten komt, is het me duidelijk, dat we het prima met elkaar gaan vinden. We hebben het meteen over kleding, want we wisten niet, wat we aan zouden trekken, vanwege de high tea, die we als lunch zullen krijgen. Zij is netjes gekleed, ik heb gewoon een rode trui en grijze broek aan.

De hele weg naar Leesburg verloopt het gesprek vlot. Het helpt ook, dat Julie een 21-jarige dochter heeft, die ook naar Virginia Tech gaat. Dan heb je meteen al een raakvlak.

The Oatlands, waar we heengaan, is een plantage uit het begin van de negentiende eeuw. Nu heb ik al heel wat plantages in deze omgeving bezocht, maar om de een of andere reden deze niet. Ik zie er dus naar uit het verhaal erachter te horen.

In het koetshuis ontmoeten we Roxanne en een Indiaase dame, waarvan ik de naam niet versta. We worden meegenomen met de rondleiding van half elf, waar ook een hele groep dames van een Garden Club aan deelneemt. Jim wordt onze gids en hij weet heel veel over de geschiedenis van de families, die in dit huis woonden, maar ook over de algemene geschiedenis van Virginia!

Dat Virginia in Coloniale tijden veel groter was, dan nu, wist ik al. Maar dat het hele midden westen (o.a. Illinois) er ook toe behoorde, was nieuw voor mij. Er woonden een miljoen colonisten in Virginia, in Massachusetts, op nummer twee, woonden er destijds slechts 250.000.

Niet alleen was Virginia de grootste colonie, er was ook heel veel geld aanwezig. De grootste Coloniale namen, waaronder de presidenten Washington, Jefferson en Madison, komen uit deze staat. Hoe meer ik over de geschiedenis van de staat leer, hoe meer ik me realiseer, dat Virginia instrumentaal was in de creatie van de Verenigde Staten.

Enfin, terug naar The Oatlands, George Carter liet dit landhuis in 1803 bouwen. De Carters zijn nog steeds een van de grootste families in Virginia. Nadat George overleed werd het huis verkocht aan de familie Eustis.

Ook over deze familie krijgen we van alles te horen. Ieder portret heeft een verhaal erbij. Jim vertelt interessant over alle levens en de architectuur (prachtig Griekse revival houtwerk, bijvoorbeeld) en meubilair. Helaas mag er, zoals in bijna alle historische plantages hier, niet binnen gefotografeerd worden.

Het leukste vind ik het filmpje van de bruiloft van een van de dochters in 1931. Dat is drie jaar, nadat mijn grootouders trouwden, en het is vreemd mensen te zien lopen, die al lang zijn overleden. Natuurlijk heb ik weleens heel oude films gezien, maar nog nooit zo'n persoonlijke "thuis"film.

Het thema deze maand, behalve de prachtige Kerstversieringen, is bruiloften in de negentiende en twintigste eeuw. Boven staan de trouwjurken van sommigen van de inwoonsters van het huis.

Na zo'n anderhalf uur staan we weer buiten. We hebben nog een vol uur voor de thee begint. De Indiaase dame neemt meteen weer afscheid, maar Julie, Roxanne en ik gaan de tuinen bekijken. Ondertussen leren we elkaar een beetje kennen. Roxanne is degene, die deze Meetup groep is begonnen.


Beide dames hebben in hun leven veel binnen en buiten Amerika gereisd. Julie's man doet video editing voor America's Most Wanted, maar was voorheen cameraman voor CBS en werd uitgezonden naar risicogebieden. Zij heeft dus heel wat gezien. Roxanne's man is een anti-terreurspecialist voor het State Department. De gesprekken zijn heel interessant.

Het wordt al gauw te koud om buiten te lopen en de tuinen zijn wel mooi versierd voor de Kerst, maar verder natuurlijk winters dor. Ik ben blij, als Julie voorstelt naar binnen te gaan. Daar is een heel leuk winkeltje met allerlei Kerstspulletjes. Ik vind er een leuk engeltje als Kerstversiering om mee te brengen naar de Kerstbrunch, waar ik volgende week voor ben uitgenodigd.

Inmiddels is de vierde dame voor de thee ook gearriveerd. Bev is ook ongeveer onze leeftijd. De high tea is heel druk bezocht (de rest van het jaar is uitverkocht, las ik online!) en er zit een grote groep dames van de Red Hat Society. Dat moet een enorme organisatie zijn, want ik kom ze overal tegen.

We krijgen een tafeltje voor vier. Eerst wordt er een kop thee ingeschonken en dan krijgen we allerlei lekkers voorgezet op drie zilveren schaaltjes boven elkaar (ik kan absoluut niet op een Nederlands woord komen, het ziet er ongeveer zo uit). Er zijn vingersandwiches met kerriekipsalade, komkommer en iets zoetigs, mini scones met clotted cream en jelly, profiterolletjes, mini pecanpies (typisch zuidelijk) en meer.


V.l.n.r. Ik, Julie, Roxanne en Bev

Door de kou hebben we allemaal flinke trek gekregen, maar zelfs dan nog is het teveel. Het gesprek is zeer geanimeerd en gaat over van alles en nog wat. Alle drie de anderen zijn net zo avontuurlijk of nog avontuurlijker (Bev gaat in februari naar een dude ranch in Tucson), dan ik. Hartstikke leuk!

Na een goede twee uur maken we met moeite aanstalten om terug te gaan. Ik moet om vier uur thuis zijn voor Saskia's chiropractorafspraak, dus Julie en ik nemen afscheid. De andere twee blijven nog naar de kunst, die er hangt kijken.

Op de terugweg zijn we het erover eens, dat dit een zeer geslaagd uitje was. Julie vraagt, of ik zin heb om eens te gaan wandelen, want dat doet zij ook graag. Aangezien we beiden in Vienna wonen en het meteen goed met elkaar kunnen vinden, lijkt me dat inderdaad erg leuk om te doen. Zij kent weer een ander gedeelte van de stad, dan ik.

Voor ik naar huis ga, stop ik bij Party Mania. Daar kies ik twee ballonnen uit voor Saskia morgen. Er is zoveel keuze! Het worden twee sterren dit keer, een kleintje en een grote. Die laatste heeft Saskia's naam en leeftijd erop.

Net op tijd om Saskia op te halen voor de chiropractor ben ik thuis. Ze is helemaal opgewonden over haar verjaardag en dolblij met de ballonnen. Heerlijk, hoe jong ze soms nog is, ze heeft het erover om om zes uur naar bed te gaan, zodat haar verjaardag maar snel mag komen.

Dat gebeurt uiteindelijk niet, want Rick komt vanavond thuis uit San Diego en Saskia wil hem zien voor ze gaat slapen. Gelukkig komt Rick een uur (!) vroeger aan door harde wind mee, zodat Saskia toch nog vroeg kan gaan slapen.